Inleiding
Het op Aarde zijn is een ervaringsweg. Een door ons zelf gekozen ervaringsweg waarin we door die ervaringen heen gaan die optimaal zijn om tot bewustwording te komen. Er is geen goed of kwaad, uitsluitend een ervaring die ons iets wil zeggen over hoe en wat we denken en de emoties die eraan verbonden zijn en die een keuze met zich meebrengt. Kies ik ervoor om hierop te reageren vanuit angst of liefde. En beide zijn ‘goed’, want kies je voor angst, dan verleng je het menselijk lijden en dat is weer een oproep om tot inzicht te komen. Kies je voor liefde dan kom je terug tot innerlijke vrede, maar zolang je met het menselijke lichaam verbonden bent houdt het menselijke proces niet op en je belanceert steeds in het middelpunt van deze keuze tussen liefde en angst. Dat is de vrijheid waar we ons in bevinden. In deze Goddelijke vrijheid verblijven we om te kunnen kiezen tussen liefde en angst en het gaat erom daar geen oordeel over te hebben. Levend vanuit het Christusbewustzijn bevind je je daar in het middelpunt van die keuze, zonder oordeel en in vrijheid. Oftewel Ik Ben.
Hieronder wil ik een aantal aspecten gaan beschrijven van deze aardse ervaringsweg die zich over vele jaren en ‘levens’ kan afspelen en wat hierin ‘te doen’.
Er is maar Een Leven in al zijn verschijningsvormen
In Een cursus in wonderen wordt in het Handboek voor Leraren een paragraaf gewijd aan reïncarnatie. (“Is reïncarnatie het geval ? ECIW. H.24). Hierin wordt aangereikt dat reïncanatie in uiteindelijk zin onmogelijk is en dat is waar. Je verblijft altijd in het Hier en Nu en zoals de cursus het zelf stelt, ligt daarin het antwoord: “De Hemel is hier. Er is geen ergens anders. De Hemel is nu. Er is geen andere tijd” (ECIW.H.24.6.4-6).
Wat de cursus in mijn ogen hiermee bedoelt is dat er niet één moment is geweest dat we afgescheiden zijn van wie we in feite zijn, God, danwel Zoon van God. Het is een “nietig dwaas idee” dat we afgescheiden zijn van onze Bron en toch hebben we een Goddelijk Spel bedacht, waarin we dit vergeten zijn en een ervaringsweg gaan van met een lichaam verbonden te zijn en in een meest verdicht energieveld vertoeven, van wat we Aarde noemen, waarop we allerlei menselijke processen doorgaan van emoties en pijnlijke ervaringen.
De vrucht van dit menselijke ervaringsproces is uiteindelijk dat je tot de ontdekking komt dat er nooit sprake is geweest van afscheiding, dat je nooit weggeweest bent en dat het slechts een droom is geweest. En toch ‘doen’ we dit. Ik zou ook kunnen zeggen, God vindt zichzelf steeds opnieuw uit. Niet vanuit een verveling, of om maar wat te doen te hebben, maar vauit een mystiek Plan, van Niet Weten en dat zeg ik niet om er vanaf te zijn. We weten het niet.
Het is een mysterie. Het is een Goddelijk scheppings plan, zonder begin, zonder einde. Elk idee daarover is een oordeel. We zijn de Schepper en de Geschapene in-een en er zit niets tussen en we hebben de vrijheid om dit te be-leven. Dit te leven in Een Leven. Je bent nooit weggeweest. Al lijkt het zo dat je weggaat en weer terugkeert en dat je ‘meerdere levens’ hebt. Voor het Spel kan het behulpzaam zijn om in die termen te praten of te denken, maar hecht er niet teveel aan. Want verlossing is Nu.
Het Niet-Weten is niet zomaar iets, we weten het niet omdat ‘weten’ voortkomt uit een menselijke behoefte van een doel te willen weten, alsof er een doel is, zo van, oh daarom gebeurt dat, maar er is geen doel, want het leven is doel en middel in-een. Het leeft zich-Zelf en wij zijn daar onderdeel en de initiator tegelijkertijd van. Leven is in Liefde-Zijn. En Liefde kan niet onderwezen worden, maar wel worden ervaren en dat is wat we hier op Aarde doen.
Vrijheid van keuze.
Uiteindelijk moet je gaan zien dat het geen enkele moeite kost om verlost te Zijn, ofwel daar te Zijn, Wie je Bent, namelijk in je Ware Zelf. Je bent daar namelijk altijd, je kunt daar niet weg, dat is Gods onmogelijk. Alleen het is zo een subtiel gegeven dat we eraan voorbij gaan, doordat het zo vanzelfsprekend is. Het dringt zich niet aan ons op. Het laat ons vrij. Het is er en heeft geen oordeel. Het is de Stilte in ons, een soort energie-veld van vrede, ruimte, eeuwigheid, grenzeloos. En het roept ons aan, of beter gezegd, het spreekt tot ons vanuit een stille impuls,zonder dwang of drang of ‘bewering’, vanuit eenheid, vanuit verbondenheid. Maar Wie is dat, die spreekt? Je bent het Zelf die tot jou spreekt, maar wie is dan de ‘jou’?
Er lijkt een ‘jou’ te zijn, die aangesproken lijkt te worden. Deze ‘jou’ is de ogenschijnlijke persoonlijkheid, waar je jezelf mee identificeert en zegt dit ben ik.
Op zich is het voor de bewustwording behulpzaam, deze tweedeling, tussen de persoonlijkheid- ik en je Ware Zelf. Want waarin wordt jouw persoonlijkheid aangesproken, namelijk daarin waarin het zich identificeert met iets wat geen Waarde heeft, ofwel waardeloos is. De persoonlijkheid is bezig met een overlevingsstrategie om van ‘buitenaf’ Geluk, danwel Liefde te willen verkrijgen. En dat is de basale vergissing en het werkt niet, omdat we iets trachten te vinden wat we reeds Zijn en bezitten. In beginsel hebben we daar geen idee van en we zijn daarin echt hardnekkig om dit vol te houden. Deze vrijheid hebben we, want de terugkeer is een keuze die voortkomt uit die vrijheid en de bereidheid om te luisteren en het over te geven aan de Innerlijke leiding van ons Ware Zelf.
Je gaat in vrijheid maar onbewust, de zogenaamde afscheiding in en komt weer in vrijheid vanuit een ervaringsweg in Bewust-Zijn, terug.
Je komt weer Thuis op het moment dat je ophoudt het te zoeken, dat je ophoudt het te willen, dat je ophoudt een oordeel te hebben over je ervaringsweg. Dan ‘val’ je erin of beter gezegd dan besef je dat je nooit weggeweest bent en je tegelijkertijd verbonden bent met het menselijke ervaringsproces en dat dit een door jouw zelf gekozen ‘omweg door de angst’ is, om op ervaringsniveau te beseffen wat Liefde is.
Om het in andere woorden te zeggen, omhels al het menselijke, heb het lief, want het is één grote inspiratie om voorbij alle oordelen te komen. Het is een verschijningsvorm van het Goddelijke. God en mens tegelijkertijd. Er is geen onderscheid. Je hoeft niet iets te ‘worden’. Verlicht of zoiets, want je bent het al. Liefde is een nooit eindigend scheppingsproces ogenschijnlijk ‘verpakt’ in een menselijk ervaringsproces.
Omhels al het menselijke
Wat ik Nu zie is dat er geen onderscheid is tussen het in de menselijke vorm verbonden te zijn met het Goddelijke, danwel verblijvend in de Geestelijke Wereld. Wij zijn daar in eenheid mee verbonden. Omdat de menselijke vorm, het lichaam geen betekenis heeft, heeft het wel een functie in het leerproces, maar als het zijn functie heeft vervuld, wordt het ‘zachtjes terzijde gelegd’.
Je leeft altijd vanuit de Geest, dit is jouw Bron en essentie. Er was nooit een persoonlijkheid-ik als afgescheiden element, maar levend in het Christus-bewustzijn wordt de persoonlijkheid steeds meer deel van de Geest en vervalt steeds meer de identificatie en wordt daarin een uniek element van het Goddelijke scheppingsproces. Dat is de Hemel op Aarde brengen, zien dat de Hemel niet een plaats is, maar een Bewust-Zijn van Wie je Bent.
Wat ik nu kan zien is dat het leven hier op Aarde rijk is, rijk van alles ook in de Vorm, in de vorm van mensen, de natuur, mijn kinderen, mijn partner, mijn kleinkinderen.
Het is zo vervullend om me heen. Het streven valt weg. Het is gewoon genoeglijk en in alles zo behulpzaam om tot innerlijke vrede te komen.
Ik kan nu zien dat al mijn ervaringen mij hier gebracht hebben en in zichzelf deze rijkdom bevatten, mits ik het wilde zien en mijn verantwoordelijkheid nam en neem voor mijn leerproces.
In eerste instantie dacht ik naar ‘het Hogere’ te moeten streven, maar het is gewoon hier in het zogenaamde lagere- op Aarde. De Hemel is hier en het ziet er zo uit, zoals het is.
Omhels al het menselijke, want het brengt je Thuis in het Hier en Nu.
Frans Kok, 17 september 2012.