Het projectie mechanisme.

Onze ogen zien in de Werkelijkheid niets, ze projecteren innerlijke opgeslagen beelden vanuit ons geheugen. Voor de persoonlijkheid is dit, als je dit voor t eerst leest, niet te bevatten en verbijsterend en brengt je gehele idee dat jij de wereld ziet met al zijn kenmerken en ‘gedoe’, in de war.  Dit kan toch niet waar zijn, denkt de persoonlijkheid, echter vanuit onze Innerlijke Waarheid of Weten, zien we dat dit de Waarheid is. Het is zoals de cursus het aanreikt “projectie maakt waarneming” (Eciw. Vw.xi.) “Eerst kijken we naar binnen, besluiten welke wereld we willen zien en vervolgens projecteren we die wereld naar buiten en maken we haar tot de waarheid zoals wij die zien”(Eciw.vw.xi)

Ofwel we ‘maken’ op die manier de wereld die wij willen ‘zien’ en stellen vast dat dit onze ‘waarheid’ is en we ons ‘gelijk’ halen en hebben.

Feitelijk is dit gehele projectie mechanisme een subliem onderdeel van ons leerproces, het vraagt, of  beter gezegd, het vergt echter wel dat we bereid moeten zijn om je ‘gelijk’  los te laten en te gaan zien dat alles wat we zien voortkomt uit ‘hoe wij vanuit onze innerlijke interpretatie’ de wereld zien en gaan ‘doorzien’ , dat het samenhangt met onze ontwikkelingsweg en de pijn die hiermede verbonden is,  en een oproep vormt om naar ‘binnen’ te gaan, naar onze Innerlijke Stem te luisteren, die onze pijn verhelderd en doorziet dat het nog verbonden is met een oude pijn of een oordeel, of gevoelens van schuld en tekort.

Als we daartoe bereid zijn is vergeving van toepassing en is er weer een innerlijke connectie met vrijheid en innerlijke vrede.

In die zin is het projectie mechanisme een subliem onderdeel van onze leerweg hier op Aarde, het brengt al die nog niet opgeloste innerlijke pijn, oordelen, zelfafkeuring, schuld, tekort etc., naar ‘buiten’. Je ziet het voor je geëtaleerd in beelden die jij hebt geproduceerd en het vraagt inderdaad van je dat je bereid moet zijn om je eigen interpretatie -of ‘gelijk’- te willen ‘opgeven’,  los te laten.

Zolang we ons identificeren met onze persoonlijkheid en met de ogen van het lichaam de wereld ‘zien’ en dit als ‘waarheid’, zien, leven we in een droom of illusie. Dit is onze basale vergissing en de enige weg om hieruit te komen is vergeving toe te passen. De afscheiding van God, van Liefde heeft nooit plaatsgevonden.

De weg van de persoonlijkheid.

Feitelijk is onze gehele reis op Aarde, c.q. onze incarnatieproces een grote oproep om op een andere manier in het leven te gaan staan, echter dan moeten we bereid zijn om naar ‘binnen’ te gaan en te gaan luisteren naar onze Innerlijke Stem. Het is mooi hoe Een cursus in wonderen is opgebouwd, het is in essentie één Oproep om je geconditioneerdheid met de persoonlijkheid te gaan doorzien. Hierin wordt echt rekening gehouden met de hardnekkigheid van het ego-denken en het déconditioneren steeds subtieler plaatsvindt via de werkboeklessen.

Daarin wordt het gehele ego denken ontrafelt en doorzien. Het ego denken is het centrale onderdeel van de persoonlijkheid die gericht is op overleving in de aardse wereld. Het is wat in de cursus ‘de onjuiste gerichtheid van het denken wordt genoemd.

Het ego denken, ofwel het brein is een soort computer in ons menselijke systeem, waarin al onze overlevingsstrategieën zijn samengebald en het functioneren in ons dagelijks bestaan ‘reguleren’.  De centrale basis daarin is, hoe wordt ik ‘gelukkig’ in deze wereld waarin angst en oude pijn de dominante factor hierin is. Uiteindelijk is bewustwording en een bereidheid om op een andere manier in het leven te willen gaan staan een voorwaarde tot bevrijding.

Het Innerlijk Zelf .

Altijd ben je verbonden met je Ware Zelf, of je je daarvan bewust bent of niet. Dit is je drijvende kracht achter al jouw incarnaties en je Leven. Je bent dat. Het is een stille kracht/ kwaliteit in jou, je innerlijk Hart.

Ik voel het zelf als  ‘Verbinding’ , het is niet een soort identificatie, het is een warme ‘wat bruisend’ energieveld, woorden als  Vrede, Geluk, zijn van toepassing, een neutrale gesteldheid van Hier Zijn, Stilte, Altijd, Aanwezigheid, Dankbaarheid. Je bent Dat.

Het vraagt slechts een geringe bereidwilligheid om ermee in contact te komen, of beter gezegd , ermee te Zijn, je bent daar Altijd. Daarvan uit voel je en ‘zie’ je de verbinding met de wereld en met je persoonlijk zelf, maar op een ongeïdentificeerde wijze. Je ‘kijkt ernaar op een ‘neutrale’ wijze en ‘ziet’ waarin of waardoor je je vergist, maar je voelt je niet schuldig, maar meer een soort van, oh ja, ik vergis me , en dan laat ‘het’ los en heeft het niet plaatsgevonden. Want op het niveau van Wie jij in Werkelijkheid bent, vindt het niet plaats. De afscheiding van God heeft niet plaatsgevonden.

Het klinkt eenvoudig, en in principe is dat ook zo, het gaat steeds om het doorzien van je geïdentificeerd zijn met je ego denken en je persoonlijkheid en ‘doorzien’ dat dit niet de Werkelijkheid is. Het gaat om je zogenaamde ‘gelijk’ op te geven.

In essentie is ons geheel aardse reis een grote uitdaging om er anders naar te leren kijken, in plaats van slachtoffer te zijn, te gaan zien dat het jou de gelegenheid biedt om vanuit jouw Ware Zelf in het leven te gaan staan, het enige wat er van je gevraagd wordt is om naar ‘binnen’ te gaan, te gaan, te luisteren naar je Innerlijk Zelf en vergeving toe te passen. Dan ga je ‘zien’ dat deze aardse reis een prachtige leerrijke ervaring is met al zijn facetten van Goed en Kwaad en je persoonlijkheid met al zijn elementen, in relatie met je Innerlijk Zelf van ‘aanvoelen’ waar pijn wordt gevoeld en wat de oorzaak daarvan is. Er is geen schuld, uitsluitend een vergissing. Er wordt jou Niets aangedaan. Het is een vorm van Thuiskomen.

Vrede blijft er dan over, als onze natuurlijke Staat van Zijn.

Of zoals het prachtig in principe 5 van de de Attidudinal Healing wordt verwoord “Nu is de enige tijd die er is en elk moment is bestemd om te geven”

Dat geeft aan dat wij eeuwige geestelijke wezens zijn, die nooit geboren zijn en nooit dood gaan en in Eenheid verbonden zijn in Liefde en tijd niet bestaat. Wij verblijven altijd in het eeuwige Nu

Op het moment van je incarnatie wordt deze waarheid totaal ondersteboven gehaald, je bevindt je dan in de wereld van de vorm, van de dualiteit en materie en je wordt geregeerd door de tijd. Vanaf je geboorte tot aan je dood is het een allesbepalende factor in het menselijk bestaan, je leeft van dag tot dag en vanuit een verleden en een toekomst. En je voelt en ziet je afgescheiden van alles en iedereen en bent verbonden in een ratrace om je staande te houden in een wereld dat geregeerd wordt door angst

In dit artikel wil ik het begrip tijd verder ‘inkleuren’.

Leeftijd is leer tijd. De ontwikkeling van de persoonlijkheid.

Ons incarnatieproces op Aarde en het geboren worden heeft een specifiek doel om nog niet doorziene oordelen uit vorige levens te gaan vergeven en je te herinneren Wie je in Wezen bent. Daarvoor is de Aarde een optimale leerplek en je lichaam een optimaal leermiddel

Ik schrijf leeftijd, daarin bedoel ik de tijd die je hier op Aarde leeft vanaf je geboorte tot aan de dood en daarin door allerlei processen heengaat die specifieke ervaringen teweeg brengen die samenhangen met jouw  Ziele- intenties die je in deze incarnatie wil gaan uitwerken en volvoeren om tot vergeving en Inzicht te geraken. In wezen zijn alle ervaringen neutraal, echter vanuit ons mentale projectie mechanisme van ons geheugen, labelen we ze als goed en fout.

Vanuit mijn astrologische kennis weet en zie ik dat je leerweg hier op Aarde vanaf je geboorte tot aan je dood is ‘ontworpen’ vanuit je Ziel is  om zo optimaal mogelijk dienstbaar te zijn aan de intenties van jouw Zielenproces.

Jouw ontwikkelingsweg op Aarde wordt vanaf je geboorte tot aan je dood ‘ingekleurd’ door allerlei leeftijdsfases, zoals baby- en kleutertijd, de kindertijd, pubertijd, jong volwassen, volwassen, middelbare leeftijd, bejaard tot hoogbejaard.  Al deze fases corresponderen met specifieke fases in je leven en – hoe dan ook – ‘ ontgroei’ je bepaalde fase om in de volgende terecht te komen. En elke fase brengt een bepaald leerproces met zich mede.Een belangrijke ontwikkeling van de persoonlijkheid wordt aangegeven door het ontstaan van je zelfveroordeling. Deze leerthema’s worden specifiek aangereikt in je horoscoop.

Het Zielenplan.

Wat ik met bovenstaande wil aangeven is dat we denken en willen dat we het leven zelf in de hand hebben en kunnen sturen, echter wat mij de astrologie heeft laten zien is dat we met een leerplan hier het aardse bestaan betreden en dat dit gepaard gaat met ’onvoorziene’ positieve dan wel negatieve verwikkelingen. En precies samenvallen met wat in de horoscoop wordt aangegeven. “Zo boven zo beneden, zo beneden zo boven” Hierin wordt opnieuw benadrukt wat in de cursus wordt aangereikt ‘Toeval bestaat niet’.

Al deze verwikkelingen van zowel positieve dan wel negatieve aard, kleuren jouw leerweg en het vraagt om een bereidheid om te gaan zien dat al deze ervaringen jouw iets willen aanreiken en je soms, gezien de zwaarte van bepaalde processen – je ‘dwingen’ om op een andere manier in het leven te gaan staan. Het laatste is zelfs veelal gaande dat moeilijke ervaringen, zoals bijvoorbeeld een burn-out, achteraf gezien jou de meeste inspiratie heeft geboden.

Oftewel het leerproces is erop gericht om je tot bewustwording te brengen dat je niet het lichaam, dan wel deze persoonlijkheid bent, maar dat het een leermiddel is en dat de Aarde, met zijn vele aspecten van Goed en kwaad, een leerschool is om weer in contact te komen met jouw Ware Zelf,. Dit vraagt van je – zoals Een cursus in wonderen – aangeeft, een geringe bereidwilligheid om naar je Innerlijke Stem te (gaan) luisteren,  die hoe dan ook, opgemerkt of niet, altijd in jouw aards bestaan aanwezig is geweest, in de vorm van een innerlijk ‘aandringen’ , een innerlijke  ‘impuls’ – je ‘intuïtie’, een ‘spontane’ opwelling.

Tegelijkertijd.

We zijn tegelijkertijd verbonden met onze persoonlijkheid en met ons Innerlijk Zelf, je persoonlijkheid wordt ‘aangestuurd’ vanuit ons Ware Zelf en heeft in essentie geen betekenis, wel om als leermiddel te dienen in z’n gang hier op Aarde. En als het zijn functie heeft vervuld, gaat het over tot stof. Wij staan steeds voor de keuze, kies je voor het lichaam, ofwel het mentale denken vanuit onze persoonlijkheid, of gaan we luisteren naar ons Hart. Deze omslag is onze leeropdracht in onze incarnatie. Het is, zoals de cursus zegt; vanuit een onjuiste gerichtheid van denken, naar een juiste gerichtheid van denken, gaan De afscheiding van God heeft nooit plaatsgevonden, het gaat om ‘luisteren’ en gaan zien dat al jouw ervaringen behulpzaam zijn om weer in contact te komen met jouw Hart en te gaan leven vanuit Overgave en Vertrouwen. Dan ben je weer Thuis in je Ware Zelf.

Onze leerweg op Aarde is erop gericht om al je oordelen, zelfveroordeling, je gevoelens van schuld en tekort gedaan, te gaan doorzien en te vergeven. Dat je ga je Zien dat Geluk en Vrede in jou Nu voorhanden is , het bevond (bevindt) zich altijd al in jou, als de Stille Aanwezigheid van Liefde en Vrede.

Laat al je streven los.

Ik zou ook kunnen schrijven , laat al je verlangens los. Waar het omgaat is dat je je bewust wordt dat Wie je in Wezen bent, niet afhankelijk is van iets ‘buiten’ zichzelf, hij is in Zichzelf al Heel en Compleet.

Het vraagt slechts een geringe bereidwilligheid om hiermede contact te maken, naar ‘binnen’ te gaan en je Innerlijke Stem, of in cursustermen te spreken, de Heilige Geest, te ‘horen’ met je innerlijke oren en te ‘voelen’ dat je al in Vrede bent. Daar hoef je dus niets voor te doen, behalve je er voor open te stellen. Wij Zijn Vrede, dan wel Liefde en dat ligt op onstoffelijk niveau en het is er Altijd.

Een Stille Aanwezigheid van Liefde, Vrede, Geluk. Het vraagt niet meer van je dan al je gehechtheden, strevingen , verlangens, van het aardse bestaan, los te laten. Zelf je streven om verlicht of verlost te worden, moet je loslaten. Want je bent al Licht en verlost. Het betekent niet dat je voor je dagelijks onderhoud in dit aardse bestaan niet goed voor jezelf mag zorgen, zoals je dagelijks eten en je huisvesting, maar wees daarin ook precies, kijk wat je daarvoor nodig hebt en dan blijkt dat je met ‘weinig’ toekan. Jouw Innerlijke Vrede is in Zichzelf Genoeg.

Dat wat jij in Wezen bent, wordt nooit geboren en sterft nooit.

Zo, dat is nogal een uitspraak, en voor onze menselijke brein is dat een niet verteren feit .Het gaat hieraan ook ‘voorbij’, want dat wat jij in Wezen bent is niet het lichaam, maar louter Geest, onstoffelijk, altijd verbonden met alles wat Is, Zoon van God, in Eenheid verbonden met Liefde.

Als we incarneren op Aarde, komt dat voort uit een intentie van onze Ziel, aspect van de Geestelijke Wereld waar we ons in bevinden, om nog niet doorziene oordelen vanuit vorige levens, opnieuw onder ogen te willen gaan zien en ze te leren vergeven.

Zoals ik reeds in eerdere artikelen heb aangereikt ‘vergeten’ we in ons incarnatie-proces op Aarde dat we Goddelijke Wezens zijn en identificeren we ons met onze ego-persoonlijkheid.

Dit ‘vergeten’ is een noodzakelijke universele stap om onze leerweg op Aarde in de dualiteit van deze planeet te kunnen realiseren. Het ‘vergeten’ vergt een bron om door middel van het bewust worden van de ervaringen van Goed en Kwaad op Aarde je te herinneren Wie je in Wezen bent.

Ogenschijnlijk scheidt je je af van God, om via de omweg van de angst weer terug te keren naar God, om te beseffen dat je nooit afgescheiden bent geweest.

Dat wat je in Wezen bent incarneert niet.

Ook een lastige uitspraak voor onze persoonlijkheid, het lijkt wel of de grond onder zijn voeten wordt weggehaald, echter wat in wezen deze incarnatie aanstuurt, is en blijft verbonden met de geestelijke sfeer en blijft als ‘energetisch’ Veld, het lichaam, c.q. de persoonlijkheid aansturen om de door de Ziel uitgezette leerweg te gaan ervaren. De uitdaging van deze leerweg hangt samen vanuit welke bron de bewustwording wordt aangestuurd, is dit vanuit ons Hart, waar onze Goddelijke Bron zetelt, of is dit vanuit ons mentale denken, onze mind, waaruit ook ‘oplossingen’ voor onze  ‘verwikkelingen’ op Aarde worden aangereikt.

Dit is wat in de cursus de juiste- en de onjuiste gerichtheid van het denken, wordt genoemd.

Leerervaringen.

De vanuit je Ziel uitgezette leerweg hangt samen met wat je in vorige levens hebt nagelaten te leren en welke intenties je in dit leven hebt om te verwerkelijken. Vanuit mijn astrologische kennis weet ik dat dit plan hoe dan ook zich ontvouwd, welke ouders je kiest en welke specifieke leerpunten op je pad komen.

Het is zoals het woord ‘ervaringen’, het aangeeft, je gaat door een proces heen dat je specifieke leerthema’s aanreikt, dit wordt gevoed door je ego-persoonlijkheid die zich in een leerproces bevindt te midden van omstanders en omstandigheden, zoals ouders, eventueel broers en zussen en de economische omstandigheid waar je je in bevindt.

Het belangrijkste leerthema waar je doorheen gaat is dat je, nadat je als jong kind, door een emotionele impact in een zelfveroordeling terecht komt, je je best gaat doen om dit te compenseren.

Wat er plaatsvindt is dat je de liefde die je denkt nodig te hebben, van buitenaf gaat vergaren. In eerste instantie van je ouders, later in je volwassen leven  van een partner, of door (veel) geld te gaan verdienen. In wezen is je overlevingsstrategie erop gericht om ‘gelukkig’ te worden van buitenaf en leef je vanuit een ‘tekort’ en afhankelijkheid.

Dat wat Je Bent is niet de doener.

Dit proces brengt hoe dan ook ongenoegen met zich mee, van strijd, angst voor tekort, je slachtoffer voelen , boosheid, je tekort gedaan voelen, dit projecteren op anderen, je ouders, je werkgever, je ‘omstandigheden’ ,  je maatschappelijke positie van arm of rijk te zijn. Een proces van vallen en opstaan en van ‘niet weten’ hoe verder. Uiteindelijk mondt dit in veel gevallen uit op een persoonlijke crisis, een burn-out of ziek worden. Zolang je nog vanuit een tekort en afhankelijkheid leeft, is dit een niet te vermijden omstandigheid.

Onze leerweg hier op Aarde is erop gericht om ‘via de omweg van de angst’, je bewust te laten worden van de vergissingen die je begaat in het ontdekken van wie je in Wezen bent. Je gaat vanuit het donker naar het Licht. In wezen ben je daar altijd mee verbonden, alleen zolang je jezelf identificeert met je lichaam, c.q. je ego-persoonlijkheid, brengt dit bovenomschreven proces met zich mede.  

Echter wie je in Wezen bent is niet diegene die dit ‘doet’, dat is de ego-persoonlijkheid die zich steeds vergist in hoe ‘gelukkig’ te willen worden. Om uiteindelijk te ‘zien’ dat dit een doodlopende weg is en dan gaat het erom of je bereid bent om op een andere manier in het leven te willen gaan staan, vanuit bewustwording, ofwel bereid te willen zijn naar ‘binnen’ te gaan en te leren luisteren naar zijn Innerlijke Stem. Dat wat je in Wezen bent neemt dit gehele proces zonder oordeel waar.

In de Werkelijkheid vindt het niet plaats.

Het is zo’n bijzonder proces waar we hier op Aarde doorheen gaan, vanuit menselijk oogpunt is het een grote zoektocht van geweld, ‘gedoe’, falen, opnieuw beginnen, je laten leiden door je hartstocht en zien dat het tot verslavingen leidt en uitmondt in  lijden. De cursus reikt ons aan het is een droomwereld, een illusie,  waar we doorheen gaan, een spel. Voor onze persoonlijkheid zijn dit eufemistische termen, waar je, zolang je je niet bewust bent, geen contact mee voelt en het ver van je afzet. Het vraagt echt om tot vergeving te komen, zoals het in de cursus aangereikt wordt.

Hierin laat vergeving ons zien dat wat wij denken dat een ander ons aandoet in de Werkelijkheid niet heeft plaatsgevonden, dit vraagt echter wel dat we echt bereid moeten zijn om deze stap vanuit Inzicht en vertrouwen te maken.

Het resultaat van deze stap is dat je je weer verbonden voelt met je Innerlijke Vrede en voel je je weer Thuisgekomen in je Hart. Alles is op Zijn Plek gevallen.

 Leven vanuit je Ware Zelf.

In essentie ben je niet het lichaam of de ego-persoonlijkheid, je verblijft wel met je lichaam in de aardse sfeer, in relatie met alle persoonlijkheden en verschijnselen van de natuur, en met het aardse leven verbonden. Echter dat wat jij in wezen bent is louter Bewust-Zijn. Het is een Stille kwaliteit van Aanwezig Zijn verbonden met het lichaam op het niveau van het Geestelijke Innerlijk Hart.

Jezus heeft gezegd ; Ik Ben-Die ik Ben. Ik vind dat een mooie en juiste interpretatie van wat je Bent, een abstracte Aanwezigheid van Zijn, je neemt alles Waar op een neutrale wijze, hebt er geen oordeel over en maakt ook geen onderscheid van Goed of Kwaad. Het IS louter Liefde in verbinding met de Goddelijke Liefde.

Ik schrijf dit laatste met een bepaalde schroom van dat je louter Liefde bent omdat ik besef dat Liefde zo ’n niet te omvatten Grootsheid heeft en dat je kan ‘voelen’ dat je daarmede verbonden bent, maar het is een ‘soort energetische verbinding’ van Lichtheid, Stilte, Vrede, een ‘soort glimlach’, dankbaarheid, stille vreugde. En dat alles in een onmetelijke Ruimte of Leegte van Stilte.

En tegelijkertijd voel je dat je verbonden bent met je lichaam, met al zijn sensaties, emoties, gevoelens en je fysieke verlangens van honger of dorst of iets ‘te willen’ of wat je denkt of hoort. Al die impulsen van ‘buiten’ je die een appêl op je doen. Maar je beseft dat je steeds een keuze hebt en dat je Vrij bent in dit kiezen. Je voelt je niet gehinderd door de wereld. Je bent In de wereld, maar niet van de wereld. En beseft dat de mensheid door een ontwikkelingsweg heen gaat van beperkingen en tekorten en deze inherent is aan het leerproces waar de mensheid als geheel doorheen gaat. Je voelt je echter in Liefde met de mensheid verbonden. Dat wat je Bent IS inherent Vrij en Verbonden met alles wat Is.

Er is geen toeval.

Voor onze persoonlijkheid is dit niet vanzelfsprekend, we zeggen wel eens in een zekere verbazing “dat is toevallig’ , alsof het ons overkomt. Echter in de werkelijkheid is alles wat in jouw leven gebeurd en in de gehele samenleving, geen toeval.

Wij, de mensheid, het universum zijn in een gezamenlijk proces met elkaar verbonden, waarin alles wat er plaatsvindt op persoonlijk niveau en ook in het grote geheel een samenhang heeft en samenvalt met een ontwikkelingsweg waarin alles en iedereen op weg is om weer terug te keren naar een totale verbinding met het Goddelijke, ofwel Liefde.

Niet dat we dit Nu niet zijn, maar het gaat om een totaal herinneren van dat we God Zijn. Onze weg hier op Aarde is verbonden met een Goddelijke ontwikkelingsweg, waarin de essentie samenhangt met dat God zichzelf wil leren kennen door Zijn ogenschijnlijk tegendeel, ofwel angst.

Een van mijn meest geliefde werkboeklessen is deze:

“Ik ben niet een lichaam.Ik ben vrij. want ik blijf wat ik ben, zo schiep God mij” (Eciw.W.201.). 

Deze les geeft zo helder en precies weer wie we in werkelijkheid zijn. Wij zijn geen lichaam, maar louter Geest. En dan gaat dit werkboekles verder met:

“ Ik vertrouw mijn broeders, zij zijn één met mij. Niemand is niet mijn broeder. Ik ben gezegend met het universum en met God, mijn Vader, de ene Schepper van het geheel waaruit mijn Zelf bestaat, eeuwig Één met mij. “(Eciw.W.201.1.).

Dit is onze Ware Werkelijkheid.

Voor het gros van de mensheid is dit de wereld op z’n kop. Als mens leven we lange tijd in de overtuiging dat we een afgescheiden persoonlijkheid of lichaam zijn. We zien de ‘buitenwereld’ als de werkelijkheid en hebben steeds het idee dat deze buitenwereld ons iets kan geven of afnemen.

Het begrip vrijheid is in deze staat niet vanzelfsprekend, dat moet je als het ware verwerven. We voelen ons afgescheiden van alles en iedereen en stellen alles in werk om ons te verbinden. In eerste instantie met onze ouders om hun liefde te verwerven en later in onze speciale relaties, die ons ‘gelukkig’ moeten maken.

In dit proces van ‘moeten’ verbinden, geven we onze zogenaamde vrijheid of onafhankelijkheid op, we gaan een ‘verbinding’ aan die ons liefde of geluk zal geven.

Gelukkig zien steeds meer mensen vanuit hun bewustwording in: dit gaat niet werken. Die zien in dat Vrijheid namelijk een inherente kwaliteit is van dat wat je in wezen bent; louter een vrije geest. Dat hoef je niet te verwerven, dat ben je.

Om werkelijk weer in contact te komen met je Ware Zelf, moeten we gaan zien dat de wereld een droomwereld is, die we waarnemen met de ogen van het lichaam als een geprojecteerde wereld van illusies. De emotionele pijn die hieruit voortvloeit roept ons op om vergeving toe te passen en te gaan zien dat het in de Werkelijkheid niet heeft plaatsgevonden. De afscheiding van God, van onze Bron, heeft en kan nooit plaats vinden.

Dit besef dringt zich steeds meer op vanuit een innerlijk Weten dat al ons doen om gelukkig te worden, voortkomt uit een gevoel van ‘tekort’ of angst zolang we geïdentificeerd zijn met onze persoonlijkheid die zich afgescheiden voelt van anderen en alles om zich heen en zich identificeert met zijn lichaam, als zijnde dat ben ik.

Dit is de basale vergissing die we begaan als we opnieuw incarneren op Aarde en geboren worden met een lichaam, voortkomend uit de baarmoeder van je moeder en geboren bij twee ouders, vader en moeder waarmede je in een bloedverwantschap verbonden bent.

Dat je een Wezen van Liefde bent, c.q. Zoon van God en in feite nooit afgescheiden bent van God, ‘vergeten’ we om het incarnatieproces hier op Aarde aan te kunnen gaan. Dit ‘vergeten’ is dus een voorwaarde om hier op Aarde te kunnen functioneren, echter je incarnatieproces is erop gericht om oude misvattingen, oordelen,  vergissingen uit vorige levens opnieuw onder ogen te zien en te leren vergeven. En je weer te herinneren Wie je in Wezen bent.

Wat we in dit proces niet of onvoldoende onder ogen zien is dat het een intentie is van Je Ziel, om dit incarnatie proces opnieuw aan te gaan. De Ziel, zoekt, nog in de geestelijke sfeer verblijvend, de ouders en de aardse omstandigheden uit, die optimaal dienstbaar zijn, om de nog niet opgeloste oude paradigma’s uit vorige levens opnieuw onder ogen te leren zien.

Ons incarnatieproces is er dus op gericht om oude misverstanden, angsten uit vorige levens te gaan vergeven en je te herinneren dat je een Zoon van God bent, en dat de afscheiding van God, dan wel van de Liefde nooit heeft (kunnen) plaatsgevonden.  

Uit dit besef komt mijn bovenstaande ‘conclusie’ dus voort, we hoeven dus niets te doen om Liefde, dan wel Geluk of Innerlijke Vrede te verwerven, behalve dan door alle intenties die voortkomen uit een verlangen om iets te willen verkrijgen ‘buiten je’ , te gaan doorzien, ofwel te vergeven. Dan ben je weer teruggekomen bij je Bron, ofwel Liefde

De Goddelijke Wil en mijn Wil is één.

Dit is zo’n statement vanuit Een cursus in wonderen, die in feite de essentie is van Wie wij Zijn; Zoon van God en aan Hem gelijk.

Tegelijkertijd staat alles waar wij voor staan, zolang we in de Aardse sfeer verblijven in tegenspraak met dit gegeven. In feite voelen we ons afgescheiden van God, voor zover we nog in een God geloven en zijn we geïdentificeerd met ons lichaam en met de materiële wereld waar we ons in bevinden en zijn we bezig om ons geluk in deze wereld te realiseren.

Zoals ik reeds in een van mijn vorige artikelen (“Het vindt in de werkelijkheid niet plaats”www.franskok.nl) beschreef, is al ons zoeken naar vervulling van geluk buiten jezelf, strandt altijd in een desillusie en ‘dwingt’ ons om steeds naar nieuwe wegen te zoeken om dit alsnog te realiseren.

Uiteindelijk moet je onder ogen gaan zien dat deze zoektocht naar geluk ‘buiten je’ in de wereld van de vorm niet haalbaar is en moet je dit opgeven. Dit opgeven lijkt een grote stap, echter het is zoals de cursus aanreikt; een offer wordt er niet van je gevraagd.

Het is een terugkeren naar Wie je in Werkelijkheid bent, namelijk louter Geest, in Eenheid verbonden met God, dan wel met Liefde. Het gaat erom om te doorzien dat de afscheiding van God nooit heeft plaatsgevonden en te gaan zien dat het lichaam in feite van geen betekenis is en slechts dient als leer- en communicatiemiddel zolang we in de aardse sfeer verblijven.

Vergeving is onze enige functie hier.

Zolang wij in de aardse sfeer verblijven, gaan we door een ervaringsweg heen die vanuit onze Ziel is uitgezet om door middel van het ‘vergeten’ dat we een Zoon van God zijn, ons gaan identificeren met ons lichaam c.q. onze persoonlijkheid, we een weg gaan van zelfmisleiding, zelfveroordelingen, schuld en een grote zoektocht doorgaan  naar geluk buiten ons zelf zoeken, waar we hopen gelukkig te worden en steeds weer moeten zien dat dit niet lukt en er steeds opnieuw pogingen gedaan worden om het toch voor elkaar te krijgen.

Dit is een heel hardnekkig proces van vallen en opstaan, crisissen en mislukkingen en de schuld buiten jezelf leggen, je ouders, de wereld, je werk, je partner(s) , je opvoeding. Je slachtoffer voelen en geen uitweg weten. De oplossing zoeken in drank en drugs, scheidingen, agressie, geweld, van werk veranderen, wanhopig worden. In therapie gaan, gewoon ‘niet weten’  hoe verder, er een eind aan willen maken.