Ziek en zeer.
Een centraal issue in ons menselijk bestaan is ziek worden of het voorkomen dat je ziek wordt, feitelijk is dit onze grootste overlevingsstrategie. De angst voor doodgaan is hieraan gekoppeld en altijd zijn we bewust dan wel onbewust bezig om ‘gezond’ te blijven, door gezond te eten, je lichaam in een goede conditie te houden, erover te praten, adviezen te volgen, regelmatig naar de dokter te gaan bij klachten, etc.
Niet dat daar iets op tegen is, want ons lichaam, dan wel ons fysieke systeem vraagt onderhoud en signalen dat er iets met ons lichaam aan de hand is, vragen ook aandacht en er zijn allerlei middelen voorhanden om daar iets aan te doen.
Praktisch gezien is ons zorgstelsel zoals de overheid dat geregeld heeft, de grootste ‘kostenpost’ van onze nationale begroting. Dit zegt iets over de impact die ziekte, dan wel het voorkomen van ziekte in ons menselijk bestaan heeft.
In Een cursus in wonderen wordt er veel aandacht besteed aan ziekte en genezing, vooral in het Handboek voor Leraren zijn er belangwekkende paragrafen die expliciet dit thema beschrijven, waarin er vooral een relatie gelegd wordt tussen ziekte en een foutieve interpretatie van wat ziekte is en dat dit een ‘omslag in de waarneming’ vraagt, namelijk dat genezing plaatsvindt “recht evenredig aan de mate waarin men inziet dat ziekte geen waarde heeft”. (Eciw.H. 5.II.1.)
Zo, dat is nogal een pittige uitspraak van de cursus, vooral in het licht van dat men ‘doodziek’ kan zijn, lijkt het tegen deze achtergrond nogal eufemistisch om dit tegen zo iemand te zeggen,zo in de trant van, “stel je niet aan, je bent niet ziek”. Maar de cursus bedoelt echter geheel iets anders en daar gaat dit artikel over.
De twee niveaus.
In onze leerweg hier op Aarde hebben we steeds de keuze tussen twee niveau. Het ene niveau komt voort vanuit het idee dat we leven vanuit de ego-persoonlijkheid die zich nog sterk identificeert met het lichaam en vanuit de ogen en oren en alle zintuigen van het lichaam een wereld ziet van schuld, rampspoed en vol van verlangens, om te midden hiervan allerlei pogingen in ‘t werk te stellen om ‘gelukkig’ te worden. Steeds ziet de ego-persoonlijkheid dat deze pogingen falen doch ziet niet in dat hij een ‘vergissing’ begaat, maar projecteert dit falen op de wereld, op anderen die hieraan in zijn ogen, schuldig zijn.
De cursus noemt deze handelswijze een onjuiste gerichtheid van het denken.
Het andere niveau vraagt dat men bereid moet zijn om te gaan luisteren naar je innerlijke Stem, de Heilige Geest, in ons die ons aanreikt hoe wij op een andere manier naar onze zogenaamde ‘fouten’ kunnen kijken en deze te gaan ‘doorzien’ ofwel te vergeven. Dan keren we weer terug naar onze innerlijke Vrede en Geluk.
De cursus noemt deze handelswijze: een juiste gerichtheid van het denken.
In het licht hiervan is ziekte onderdeel van ons leerproces en zien we dat genezing samenhangt met de wijze waarop wij de wereld waarnemen.
Lees verder