Vergeten.

Vergeten is de optimale kwaliteit

Om te herinneren Wie je

in Werkelijkheid bent.

Langs dwaalwegen vol van angst,

Opgejaagd door een illusie,

Van daar is geluk te vinden.

In het opgeven van het zoeken,

In het Stil worden,

Begint er een ontwaken.

Van een herinnering aan Thuis,

Van het Stille Zijn,

Waaruit je nooit bent weg geweest.

Dan wordt de zoektocht,

Een zegening van ervaringen,

Die je samen met je naaste hebt volbracht.

Thuisgekomen is de viering

Van je Goddelijk Zijn,

Vol vreugde en dankbaarheid.

Waarin je beseft

Ik was daar Al die Tijd.

Ik werd wakker uit een droom.

Het is een spel waar we doorheen gaan.

Jezus benadrukt in de Cursus steeds opnieuw dat we in een spel bezig zijn, met dit soort ludieke omschrijvingen van het menselijke proces op Aarde, plaats Hij al onze wederwaardigheden in een speels licht. We gaan ogenschijnlijk door moeilijke, pijnlijke ervaringen heen, van lijden, geweld en macht en dit alles – als je het vanuit de Werkelijkheid beschouwd- lijkt afschuwelijk, maar is een spel, waar we ‘ vergeten zijn om te lachen’.

Het is, zolang je je zelf identificeert met je lichaam, c.q. je ego-persoonlijkheid, niet te verteren dat al je ‘gedoe’ hier op Aarde als een spel wordt weggezet. Dat kan toch niet waar zijn ?

En toch is dit de Werkelijkheid, de waarheid waar we ons in bevinden. De essentie van de cursus  laat dit zien, namelijk  ‘ vergeving ziet in dat wat ik dacht wat mijn broeder mij heeft aangedaan niet heeft plaatsgevonden’ . Dat wat ik in wezen ben kan niet gekwetst, noch geraakt worden. Ik ben louter Geest, Liefde en niet het lichaam, dan wel deze persoonlijkheid. De afscheiding van God, van Liefde heeft nooit en kan nooit plaatsvinden.

In deze tekst wil ik dit opnieuw gaan belichten.

Het Heilig Ogenblik en de Heilige Relatie vallen samen.

In feite is er geen moment dat we niet verbonden zijn met onze naaste, met alles wat is.

Daarvoor hoeven we niets te doen, de cursus roept daar ook toe op om niet iets te doen om in Liefde verbonden te zijn met onze broeder. Het lijkt, als we nog vanuit het ego-bewustzijn in het leven staan, een hele stap om dit te kunnen bereiken, echter er wordt niets van je gevraagd, ofwel een offer hoef je niet brengen, uitsluitend de gedachte op te geven dat er ‘buiten’ jou iets is, die je gelukkig kan maken. Er is niets buiten je, behalve de ogenschijnlijke veelheid van een materiële wereld, waar wij betekenis aan (kunnen) geven. Want daar ben je vrij in en zo lang je ervoor kiest dat je iets nodig hebt van buiten je, dan ben je verwikkeld in een afhankelijkheid- en machtsbehoefte, wat lijden, pijn en onvrede, met zich meebrengt.

In deze tekst wil ik deze gedachte verder uitwerken.

Vanuir de wereld van lichamen, door krankzinnigheid gemaakt (Eciw.T.H.18.IX.3.1).

Jezus gebruikt in de cursus dit soort uitspraken om aan te duiden wat in Zijn ogen de ego-wereld inhoudt. Een wereld van waanzin. Vanuit onze ego-wereld gezien zijn dit nogal heftige uitspraken, maar in de Werkelijkheid is dit echt de waarheid. We identificeren ons, vanuit ons ego-bewustzijn, met een lichaam, die zolang het zijn functie vervuld op Aarde optimaal is, echter het is louter een leermiddel en heeft verder geen betekenis, net zoals de gehele wereld van de vorm. Zolang we ons vergissen in de ware betekenis van het lichaam en dit als onze identiteit zien, leven we in wereld van pijn en lijden, waarin ‘geluk’ afhankelijk wordt gesteld van buitenaf gestelde doelen en verlangens.

In deze tekst wil ik deze illusie opnieuw gaan belichten en hoe wij in ‘twee werelden’ (Eciw.T.18.1.) leven.

Op wat voor wijze leren we op Aarde.

Leerproces.

Als je hier opnieuw incarneert, kom je hier met een scenario / blauwdruk of Goddelijk Plan  om in dit leven bepaalde thema’s waar je jezelf nog niet heel in acht, onder ogen te zien.

Je komt met een verlangen hier op Aarde om te leren bepaalde zaken anders te willen gaan zien. Je zou kunnen zeggen, je wordt geboren met een rugzakje vol met oordelen die je hebt opgebouwd uit vroegere ervaringen uit andere levens op Aarde. De CIW zegt, de geboorte is een vervolg.

Om dit proces van heelmaking of vervolmaking zo optimaal mogelijk te maken, word je geboren in omstandigheden die voor jou het meest passend zijn om die items die je in dit leven onder ogen wil zien, jezelf bewust te maken.

Lees verder →

Liefde,

Liefde is alles wat IS,

Heeft geen tegendeel en is niet te bevatten,

In woorden, noch in gedachten.

Als ogenschijnlijk tegendeel werd

Angst gemaakt,

een wereld, vol met geweld, haat en schuld.

Een wereld van illusie en waan,

Van polaire tegenstellingen,

Tussen ik en de ander.

In een geprojecteerde droom,

Die ogenschijnlijke waarheid verbeeld,

Van lijden, dood en verderf.

Het opgeven daarvan,

Lijkt op sterven,

Maar is verrijzenis

Naar een eeuwig Leven,

Van vreugde, zonder pijn

Alle illusies verdwenen,

Het was geprojecteerde schijn.

Gewoon de cursus toepassen.

In 1992 kwam ik in contact met de cursus, toen nog in het Engels. Ik werd erdoor geraakt en ben er mee begonnen, ik kan redelijk goed Engels lezen, maar toch bleef dat een handicap om het goed te ‘leren’   Ik vond het echt fijn toen de cursus eind ’99 vertaald was en ik er echt mee aan de slag kon.

Nu, kan ik zeggen dat ik een redelijk geoefende leerling van de cursus ben. Wat ik in deze tekst wil gaan doen is om een soort ‘handleiding’ te gaan schrijven over het toepassen van de cursus, want in de loop van mijn eigen leerproces heb ik gezien hoe lastig het is om de cursus in zijn essentie , altijd weer en echt toe te passen.

Het vraagt van je dat je je gehele geconditioneerde levenspatronen van je manier van leven als ego-persoonlijkheid onderzoekt en bereid bent om dit los te laten en over te geven aan je Innerlijke Leiding om te ontdekken dat dit jouw Ware Wezen, of Ware Natuur is. Uiteindelijk ga je dan zien dat je in wezen niets hebt opgegeven en alles hebt ‘gewonnen’.

Hieronder zet ik, voor zover mogelijk, een aantal aspecten op een rijtje die  ‘aan bod’ komen als met de cursus aan de slag gaat en wil toepassen.

Is, als zeilen in de nacht,

naar niet geziene oevers,

vanuit een Innerlijk Weten,

Waar de haven wacht.

Tegelijkertijd Thuis en onderweg,

In een dwalende zoektocht,

van een nooit begonnen reis,

vol met angsten en dromen.

Wanneer liefde ver weg lijkt,

er nooit te zijn geweest.

Is dit een vertwijfeld ronddwalen,

van eindeloos zoeken en vinden.

Verdwaald in dit lijden van het vergeten,

is er een sterke opmaat,

Voor het vreugdevol herinneren,

terug te keren in de Stilte van het Hart.

Uiteindelijk en in beginsel is alles Genade.

We gaan hier op Aarde door de dualiteit heen en vandaaruit ‘leren’ we om uiteindelijk terug te keren naar onze Ware Natuur. Dan heb je je missie voltooid en heb je de verbinding met het Goddelijke in het menselijke voltooid. God en Mens in Een.

Het woord dualiteit zegt het al, we leven in een wereld van tegenstellingen, alles wat we hier op Aarde ervaren heeft een tegendeel, dat uit zich het best in termen van goed en kwaad, wit en zwart, dag en nacht, het mannelijke en het vrouwelijke, ontvangen en geven, etc.

Wat we ons in eerste instantie niet beseffen is dat deze wereld van tegenstellingen optimaal  is voor onze leerweg om bewust te worden van onze vergissingen. Je zou kunnen zeggen dat de dualiteit fungeert als een spiegel waarin we onze ‘fouten’ kunnen herkennen.

Dit gaat niet van de ene op de andere dag. Er gaan soms vele jaren van pijn, strijd en gedoe aan vooraf voordat we bereid zijn om anders naar onze werkelijkheid te kijken. Als we bereid zijn om te leren luisteren naar onze Innerlijke Stem, geeft die ons aan wat de diepere betekenis is van onze ‘fout’ en kunnen we vanuit vergeving naar onszelf en de ander of de omstandigheid gaan kijken.

Dan is de Genade geboren, die al die tijd op ons wachtte en is ons verleden een heilzame leerweg gebleken.

Hieronder wil ik in grote lijnen deze weg uiteenzetten.