“Projectie maakt waarneming.” (Eciw T.13.V.3-5)

Wij bevinden ons hier op Aarde in een leerweg om te ontdekken wat onvoorwaardelijke Liefde is en om dat doel te bereiken gaan we door een ogenschijnlijk tegendeel van Liefde, namelijk angst en zijn we ‘vergeten’ wie wij zijn.

Deze leerweg is heel vernuftig opgezet en feitelijk kan je het niet verkeerd doen, maar het vraagt wel van je dat je bereid bent om anders naar de wereld te kijken.

“en gaan zien dat de beelden die jij buiten jezelf ziet, te maken hebben met een oordeel of zelfveroordeling die in jou leeft en die jij naar ‘buiten’ toe projecteert.

“Projectie maakt waarneming”, (Eciw.T13.V.3-5) en wat we in eerste instantie niet zien is dat dit in feite een optimale kwaliteit is om tot bewustwording te komen, mits je daartoe bereid bent om je ‘gelijk’ op te geven en te gaan luisteren naar je Innerlijke Stem, ofwel de Heilige Geest in ons.

Als je deze weg bewandelt ga je zien dat het van je vraagt dat je uitsluitend illusies opgeeft over een illusoire werkelijkheid en dat al de levenservaringen waar je doorheen gaat, er toe dienen om je Thuis te brengen, in de Liefde verbonden met God.

En daar gaat deze column over.

Lees verder →

Dankbaarheid.
Dankbaar zijn is het uitdrukken van gevoelens naar iemand of iets toe, waarin je vanuit je Hart voelt en aangeeft dat je in contact met die ander hebt ervaren dat je leven zich door die ontmoeting verrijkt heeft.
In Een cursus in wonderen wordt dankbaarheid aangemerkt als een kwaliteit die overblijft in het contact met je naasten in je ontwikkelingsweg hier op Aarde, daar je broeders of naasten in deze ontwikkelingsweg een essentiële rol vervullen om je te laten herinneren dat we Eén zijn, verbonden in Goddelijke Liefde met elkaar.
Alles en iedereen is onverbrekelijk met elkaar verbonden in de Goddelijke Schepping en slechts in het onderkennen van de Eenheid, kom je weer in contact met je Goddelijke Oorsprong. De afscheiding van God heeft nooit plaatsgevonden en als uitvloeisel van deze herkenning blijft Dankbaarheid over.
Dankbaarheid is niet iets wat je krijgt, het is een natuurlijke reactie vanuit je Natuurlijke Staat, vanuit je Hart, wat in je opwelt als je een diep doorvoeld contact ervaart met al je naasten en alles wat is.

Lees verder →

“De illusies van het ego” (Eciw.T.4.)

Vanuit de visie van Een Cursus in Wonderen gaan we in ons aardse leven door een leerproces, dat bedoeld is om ons in herinnering te brengen dat we louter geestelijke wezens zijn. Wezens van Licht en Liefde, gelijk aan God. Dat is een radicale visie, die je helemaal leeft of helemaal niet. Pas wanneer je het gedachtengoed totaal omarmt, zal je gaan inzien dat je met het opgeven van alle ego-illusies niets verliest en alles wint. Hoewel dat een radicale stap is, vraagt het niet meer van je dan je bewust te worden van je gehechtheid aan alles buiten je waarvan je hoopt gelukkig te worden.

Jezus gebruikt de kruisiging als symbool voor het egoproces. In de cursus zegt Hij daarover “De reis naar het kruis dient de laatste ‘zinloze reis’ te zijn. Blijf er niet bij stilstaan, maar laat die achter je als volbracht. Als jij die kunt aanvaarden als jouw eigen laatste zinloze reis, bij je ook vrij je bij mijn opstanding aan te sluiten. Zolang je dat niet doet is je leven beslist verspild” (Eciw.T.4.3.1-4.52)

Ik vergelijk het egoproces in dit artikel met een vorm van verslaving. Hieronder leg ik uit waarom en wat er van je gevraagd wordt om deze te doorzien en op te geven.

Lees verder →

Het Heilig Ogenblik.

In Een cursus in wonderen, wordt het nu, het Heilig Ogenblik genoemd. Ik vind dit een mooier beeld dan het woord nu, het geeft helderder en preciezer weer wat het Nu inhoudt, namelijk elk ogenblik is het  ‘tijdsmoment’ van de eeuwigheid, heel, heilig, waarin alles samenvalt. Er is geen ander moment.

Het geeft aan dat je altijd, voor eeuwig in een oordeel loze ‘ruimte’ van Liefde en Licht en Eenheid verblijft en tegelijkertijd kijk je met ogen van Liefde naar de aardse sfeer waarin er ogenschijnlijk sprake is van ‘tijd’ , van een verleden en een toekomst.

Het kost geen tijd om in het Heilig Ogenblik te komen, daar verblijven we altijd in.  Het is de eenvoud van het Zijn, je overgeven aan de Wil van God en Weten dat je Eén bent met Dat. Zonder tussenkomst en altijd.

In Een cursus in wonderen wordt in hoofdstuk 15 beschreven wat Het Heilige Ogenblik inhoudt. (Eciw.T.15.306-335). Hieronder wil ik in kort bestek hiervan een weergave doen.

Lees verder →

“ Wat is vergeving” (Eciw.W.404.1)

“Vergeving ziet in dat wat jij dacht dat je broeder jou heeft aangedaan, niet heeft plaatsgevonden”. Deze zin is voor de persoonlijkheid een niet te verteren stellingname van de Cursus.

Iets wat in de ogen van de persoonlijkheid een ernstig vergrijp is, of een grote kwetsing in zijn leven of een of ander drama, dat hem wordt aangedaan,  wordt in de Cursus aangegeven dat dit niet heeft plaatsgevonden.

Hoe kan dit zo zijn ?

Vergeving is echt de essentie van Een cursus in wonderen, het is de sleutel tot Geluk, oftewel door vergeving toe te passen herinner je je weer Wie je bent en keer je weer terug naar de verbinding met je Ware Zelf, naar de Liefde in je Hart. Het is een oproep tot Liefde en vormt de weg tot terugkeer naar Huis, naar God

Lees verder →

Begeerteloosheid.

De term begeerte associeerde ik vooral met seksuele begeerte, echter in spirituele zin is begeerte het leidend beginsel in het leven van de ego-persoonlijkheid. Zijn hele leven is geënt op begeerte, ofwel verlangens.  Hij is altijd bezig met iets te verlangen. Wat er op dit moment is, is niet goed, er moet iets gebeuren om gelukkig te worden of andere verlangens van de persoonlijkheid.

In de meest radicale zin is verlangen de oorsprong van het ontstaan van de persoonlijkheid en de  geboorte op Aarde en komt voort uit het verlangen van de ziel om weer een incarnatietocht te realiseren teneinde nog niet geheelde pijn uit andere levens te willen helen.

Lees verder →

Je kunt niet anders dan op het juiste moment op de juiste plaats zijn.´´  ECIW.W.42.2.3.

Er is geen toeval, jouw weg hier op Aarde is een uitgezet plan, waar je precies die ervaringen doorgaat die optimaal zijn voor jouw bewustwordingsproces.

Voor de ego persoonlijkheid is dat een geheel andere versie, die spreekt over het is ´mij overkomen´ of ´ik maak dat mee´ of sterker nog ´ik heb veel meegemaakt´ en dat is meer vanuit het slachtofferschap bedoelt. Wat de ego persoonlijkheid niet ziet is dat hij zelf de  mede creator van de ervaringen is. Alsof de gebeurtenissen hem of haar ´zomaar´ overkomen en er geen diepere bedoelingen aan verbonden zijn. Er is niets ´zomaar´.

Lees verder →

Schuldeloos.

Een van de belangrijkste items in Een cursus in Wonderen, is het thema schuld. De cursus geeft aan, er is geen schuld, we zijn niet schuldig, dat is voor de persoonlijkheid een niet verteren kwestie, want zijn hele leven is gebaseerd op schuld, in hem zelf, dan wel in anderen die hem iets hebben aangedaan.

Het is bijna niet te bedenken dat je niet schuldig bent en daar gaat het ook over, het gaat ook niet over het denken, want dan ben je verbonden met het verleden en gericht op een toekomst

Hoe kun je dan schuldeloos zijn, vrij van schuld.

Lees verder →

“De wereld die wij zien weerspiegelt slechts ons eigen innerlijk referentiekader” (Eciw.vw.xi).

Wat een intrigerende gedachte, we zien dus uitsluitend dat wat we ’denken’ te zien. Ofwel zoals de cursus zegt “de ideeën, wensen en emoties die de overhand hebben in onze denkgeest” (Eciw.vw.xi). Als ik het eenvoudig zeg, dan wordt er aangegeven; de ogen van het lichaam zien niets, uitsluitend die zaken die jij denkt te zien. Dat wat we zien met de ogen van het lichaam is een projectie van innerlijke beelden. “Projectie maakt waarneming” (Eciw vw.xi) , daarmede wordt aangegeven dat we eerst naar binnen kijken en besluiten welke wereld we willen zien en vervolgens projecteren we die wereld naar buiten, en maken haar tot de waarheid, zoals wij die willen zien (Eciw.vw.xi).

In feite wordt in deze paar zinnen de hele complexe ervaringswereld uiteengezet hoe we in onze menselijke wereld gevangen zitten in bizarre ‘waarheden’, doordat we geloven wat we met de ogen van het lichaam zien en niet beseffen dat wat je  ‘denkt’ gezien te hebben ontstaan is op basis van je eigen innerlijke beelden die je naar buiten hebt geprojecteerd.

Dat wat we zien is dus niet waar en is een interpretatie van wat we denken te zien. Het lijkt alsof we onszelf in een bizarre wereld hebben geplaatst die in werkelijkheid uitsluitend een projectie is.

Wat voor functie heeft dit voor ons, en is dit niet een ‘fout’ in de schepping, zijn we niet het slachtoffer van een rare zinsbegoocheling, maar heeft het desondanks een functie in onze bewustzijnsontwikkeling ? Dit is wat ik in deze column wil gaan aangeven. Lees verder →

Van Ziekte naar Bewustzijn Lees verder →