Het vindt in de Werkelijkheid niet plaats.

Dit is een conclusie die vergeving ons laat zien, en dit is voor het ego-bewustzijn een onmogelijke conclusie. Hij of zij voelt zich altijd slachtoffer van datgene wat ‘zijn broeder’ hem heeft aangedaan en die is in zijn ogen de dader van zijn leed.

Het vraagt echter van iedereen die zo denkt een totale andere visie of zienswijze om te gaan zien dat het in de Werkelijkheid niet heeft plaatsgevonden en dat is wat Jezus in Een cursus in wonderen ons aanreikt. Het heet niet voor niets een cursus in wonderen, want het vraagt echt een wonder, ofwel een radicale omslag in  je denken. om te gaan zien dat het niet heeft plaatsgevonden. Dit kan je niet vanuit je ego-bewustzijn doen, daarvoor heb je de ‘hulp’ nodig van je Innerlijke Stem, De Heilige Geest. Ik zet ‘hulp’ tussen aanhalingstekens om dat het niet gaat om ‘hulp’ in de traditionele zin, maar dat je bereid moet zijn om  contact te maken met je Ware Zelf, op het niveau van je Hart.

Vanuit deze zienswijze kunnen we gaan zien dat we op twee niveaus functioneren, het ene niveau is verbonden met het ego-denken, waarin we ons identificeren met ons lichaam, ofwel onze ego-identiteit en ons los zien van alles en iedereen en we in een wereld van de vorm functioneren, waarin we ons geluk afhankelijk stellen van de ‘buitenwereld’.  Dit is wat de cursus een onjuiste gerichtheid van denken noemt.

Het andere niveau is onze ‘innerlijke wereld’, ofwel onze Innerlijke Stem, de Heilige Geest, die ons precies vertelt wat je moet doen, hoe je je denken dient te richten en bereid moet zijn te luisteren en vergeving toe te passen. Dit is de juiste gerichtheid van denken

Vergeving is Nu.

Vanuit de ego-persoonlijkheid gezien is vergeving iets wat ‘moeilijk’ ligt, het ligt niet voor de hand dat wat jij denkt dat de ander jou heeft aangedaan, ‘niet heeft plaatsgevonden’. In jou leeft een gevoel van schuld of pijn, boosheid, verdriet om dat wat in jouw ogen jou echt is aangedaan.

Je voelt je afgewezen, die ander is schuldig aan jou pijn en wellicht is het de zoveelste keer dat je het gevoel hebt dat die ander jou dit aandoet. En in het menselijke omgangsproces is dit wat veelvuldig voortkomt. Je wordt steeds door de ander ‘verkeerd begrepen’ of ‘veroordeeld’ of op een ruwe wijze toegesproken. Steeds probeer je het weer ‘goed te maken’, maar steeds opnieuw ‘gaat die ander in de fout’.

Het is in persoonlijke verhoudingen een voortdurend ‘gedoe’ om in harmonie met elkaar te kunnen zijn. Dit is het dagelijks proces wat plaatsvindt tussen wat Een cursus in wonderen, noemt ‘de speciale relatie’. Het ‘speciale’ zit hierin dat je met de ander ‘gaat’, omdat jij denkt  dat hij of zij jou ‘gelukkig’ kan maken. “Want  we houden van elkaar”, is het motto waarop de speciale relatie gebaseerd is.

En we steken er veel energie is om dit te doen lukken, echter steeds weer ontstaan er perikelen tussen elkaar, die weer met de mantel der liefde bedekt worden, maar onderhuids blijft het nawerken in een soort verwijt, dat die ander jou toch iets heeft ‘aangedaan’, of dat je op je hoede bent en blijft om te voorkomen dat het ‘weer gebeurd’. Je past je aan en stemt je gedrag erop af om te voorkomen dat die ander je weer opnieuw verwijt. En zo zitten we in een eindeloze spiraal van aanpassen, ‘uitpraten’, het weer goed maken, etc.

De cursus reikt ons in dit kader een geheel andere visie aan, hierin gaat het er niet om, om de relatie te doen ‘gelukken’, maar wordt er aangegeven dat de speciale relatie een leermiddel is en dat de ander niet zomaar op je pad is gekomen, maar dat je bij elkaar bent gekomen om elkaar als elkaars verlossers te zien. Er is geen toeval. De ander en jij zijn bij elkaar gekomen als optimale kwaliteit om elkaar te dienen in het weerspiegelen van elkaars zelfveroordelingen.

Steeds weer opnieuw, als er sprake is van een verwijt, is er een gelegenheid om vanuit je Innerlijk Zelf, ofwel de Heilige Geest, contact te maken met de innerlijke pijn van een zelfveroordeling die er eraan te grondslag ligt en dat je je ‘afgewezen’ voelt. Het gaat erom te gaan zien dat de ander jouw gevoel van ‘ik mag er niet zijn’ weerspiegelt. De ander fungeert als spiegel om jou te doen herinneren dat jij deze zelfveroordeling aan jezelf hebt gegeven.

Het is zo prachtig geregeld, als je bereid bent om op deze wijze naar het relatie-spel te kijken, je bent niet ‘zomaar’ met die ander, maar die ander is je behulpzaam om jouw zelfveroordelingen op het spoor te komen en te gaan vergeven. Die ander is jouw broeder of zuster die samen met jou onderweg is om oude pijn en zelfveroordelingen te leren vergeven.

Goed en kwaad.

In onze menselijke samenleving is er sprake van goed en kwaad, twee tegenstellingen die in ons ervaringsveld heel elementair zijn. Ik zou het ook slachtoffer en dader kunnen noemen, ook zo’n essentieel onderdeel van ons ervaringsproces hier op Aarde. Het is de wereld van de dualiteit, ik en de ander, angst en liefde. Vanuit de cursus gezien, zijn  deze begrippen op het niveau van wie wij in Wezen zijn niet aan de orde en zijn we op elementair niveau en in Wezen altijd met Liefde verbonden, Zoon van God en aan Hem gelijk.

En toch zijn deze begrippen in ons incarnatieproces heel wezenlijk om ons behulpzaam  te zijn in onze  Ziele- intentie om weer op de Aarde te willen incarneren om nog niet doorziene en geheelde pijn en zelfveroordelingen uit vorige levens onder ogen te willen zien en ze te vergeven.

Zelfveroordeling speelt een essentiële rol in je incarnatieproces en je bewustzijnsontwikkeling.

Zo op het oog lijkt dat niet voor de hand te liggen dat jezelf veroordelen een belangrijke rol speelt in je bewustzijnsontwikkeling en toch is dat het geval. Naast het feit dat ik veelal refereer aan de cursus krijg ik eveneens uit andere bronnen zaken door die overeenkomstig zijn aan de cursus, zo krijg ik ook vanuit een medium Gabriela Gaastra-Levin regelmatig thema’s door die mij erg aanspreken. Al jaren fungeert Gabriela Gaastra-Levin als medium die verbonden is met de geestelijke wereld en daarin contact heeft met Maria Magdalena en Jezus en Maria en Jozef. (https.//mariamagdalenaenjezus.nl /openbaringen-openbaringen-van-maria- magdalenaenjezus).

Macht en Liefde.

Op allerlei manieren wordt in de menselijke wereld macht uitgeoefend. Je zou kunnen zeggen, het is een basaal begrip in de ego-gerelateerde wereld. Feitelijk wordt het ‘normaal’ gevonden, en iedereen doet daar in meer of mindere mate in mee.

In essentie is het begrip macht verbonden met ‘iets willen krijgen’ , iets denken nodig te hebben en daarvoor middelen gebruiken om dit te verwerven. Middelen kunnen subtiele manipulaties zijn, emotionele druk uitoefenen, maar ook met fysieke middelen, geweld, agressie, oorlog, je zelf handhaven, de ander betichten van dat hij / zij schuldig is aan jouw ‘tekort’ of ‘pijn, financieel, emotioneel of dat hij jou iets heeft aangedaan. Je ‘moet’ dat hebben van die ander, anders wordt je ongelukkig.

Als we het op de keeper beschouwen is het bericht macht verbonden met angst, om het nog sterker te zeggen, in essentie is het angst. En het heeft een ‘onderstroom’   van moeten ‘overleven’; als ik dat niet heb of bezit ga ik dood, of wordt ik ‘doodongelukkig’.

Wij vergissen ons.

Over het thema vergissingen heb ik diverse malen geschreven en  toch kwam het weer langs om daar opnieuw naar te kijken en iets over te willen zeggen.

In de cursus is het begrip vergissing een centraal thema; het reikt ons onze basale vergissing aan dat we denken een lichaam te zijn, onafhankelijk en losstaand als individu hier in de aardse wereld om hier je geluk dan wel de liefde te vinden. Het is als ego-persoonlijkheid niet in te denken dat je je vergist, je bent totaal geïdentificeerd met je lichaam, je denken en je persoonlijkheid. Je staat in de overleef stand en bent steeds gaande om op allerlei manieren gelukkig te worden en als je dat niet bent, kijk je om je heen, om te zien wie of wat ervoor zorgt dat je ‘ongelukkig’ bent.

Over het algemeen is de ego-persoonlijkheid er sterk van overtuigd dat de ander, de wereld, je ouders, je omstandigheden ervoor zorgen of gezorgd hebben dat je niet gelukkig bent. Veelal voel je je het slachtoffer van die omstandigheden en zoek je naar mogelijkheden om ‘verhaal’ te halen, je te beklagen of je ‘sterk’ te maken hieruit te klimmen. Geluk ligt dan grotendeels nog in het verwerven van een goede sociale positie, (veel) geld verdienen en iemand ontmoeten die jou liefde geeft.

Gelukkig worden, wordt buiten ons zelf gezocht en daar moet je zelf voor zorgen is het motto van  de ego-persoonlijkheid, daarvoor wordt alles in het werk gesteld om dit te bewerkstelligen en daarin ligt de crux waar het ‘fout’ kan gaan en om dit verder in te kleuren, daar gaat dit artikel over.

Ziek en zeer.

Een centraal issue in ons menselijk bestaan is ziek worden of het voorkomen dat je ziek wordt, feitelijk is dit onze grootste overlevingsstrategie. De angst voor doodgaan is hieraan gekoppeld en altijd zijn we bewust dan wel onbewust bezig om ‘gezond’ te blijven, door  gezond te eten, je lichaam in een goede conditie te houden, erover te praten, adviezen te volgen, regelmatig naar de dokter te gaan bij klachten, etc.

Niet dat daar iets op tegen is, want ons lichaam, dan wel ons fysieke systeem vraagt onderhoud en signalen dat er iets met ons lichaam aan de hand is, vragen ook aandacht en er zijn allerlei middelen voorhanden om daar iets aan te doen.

Praktisch gezien is ons zorgstelsel zoals de overheid dat geregeld heeft, de grootste ‘kostenpost’ van onze nationale begroting. Dit zegt iets over de impact die ziekte, dan wel het voorkomen van ziekte in ons menselijk bestaan heeft.

In Een cursus in wonderen wordt er veel aandacht besteed aan ziekte en genezing, vooral in het Handboek voor Leraren zijn er belangwekkende paragrafen die expliciet dit thema beschrijven, waarin er vooral een relatie gelegd wordt tussen ziekte en een foutieve interpretatie van wat ziekte is en dat dit een ‘omslag in de waarneming’ vraagt, namelijk dat genezing plaatsvindt “recht evenredig aan de mate waarin men inziet dat ziekte geen waarde heeft”. (Eciw.H. 5.II.1.)

Zo, dat is nogal een pittige uitspraak van de cursus, vooral in het licht van dat men ‘doodziek’ kan zijn, lijkt het tegen deze achtergrond nogal eufemistisch om dit tegen zo iemand te zeggen,zo in de trant van,  “stel je niet aan, je bent niet ziek”. Maar de cursus bedoelt echter geheel iets anders en daar gaat dit artikel over.

De twee niveaus.

In onze leerweg hier op Aarde hebben we steeds de keuze tussen twee niveau. Het ene niveau komt voort vanuit het idee dat we leven vanuit de ego-persoonlijkheid die zich nog sterk identificeert met het lichaam en vanuit de ogen en oren en alle zintuigen van het lichaam een wereld ziet van schuld, rampspoed en vol van verlangens, om te midden hiervan allerlei pogingen in ‘t werk te stellen om ‘gelukkig’ te worden. Steeds ziet de ego-persoonlijkheid dat deze pogingen falen doch ziet niet in dat hij een ‘vergissing’ begaat, maar projecteert dit falen op de wereld, op anderen die hieraan in zijn ogen, schuldig zijn.

De cursus noemt deze handelswijze een onjuiste gerichtheid van het denken.

Het andere niveau vraagt dat men bereid moet zijn om te gaan luisteren naar je innerlijke Stem, de Heilige Geest, in ons die ons aanreikt hoe wij op een andere manier naar onze zogenaamde ‘fouten’ kunnen kijken en deze te gaan ‘doorzien’ ofwel te vergeven. Dan keren we weer terug naar onze innerlijke Vrede en Geluk.

De cursus noemt deze handelswijze: een juiste gerichtheid van het denken.

In het licht hiervan is ziekte onderdeel van ons leerproces en zien we dat genezing samenhangt met de wijze waarop wij de wereld waarnemen.  

Een offer wordt er niet van u gevraagd.

Dit is een centraal thema in Een cursus in wonderen, voor ons als persoonlijkheden is dat moeilijk te bevatten, waar heeft de cursus het over, zegt de persoonlijkheid, want in de menselijke wereld ‘krijg je niets voor niets’.

Wat geeft de cursus dan aan; in feite zegt de cursus, zolang je je identificeert met je lichaam, c.q. je ego-identiteit ben je gericht op de ‘buitenwereld’ en op je lichamelijke verlangens om daar iets uit te verkrijgen om je ‘gelukkig’ te worden. Veelal heeft dit te maken met lichamelijke genoegens, lekker eten, genotzucht, macht, geld, erkenning, gezien willen worden, een ‘liefdevolle relatie’ die jou gelukkig maakt etc.,

Zolang we in de aardse sfeer verblijven, is dit verlangen gaande en aan de andere kant is het voor het ‘onderhoud’ van ons fysieke systeem noodzakelijk dat we genoeg voedsel  tot ons nemen en dat we een redelijk onderkomen hebben als huisvesting.

Echter waar de cursus op doelt is dat we ons geluk niet afhankelijk moeten stellen van zaken van ‘buitenaf’. Uiteindelijk maakt niets in de wereld van de vorm ons gelukkig, want Geluk, dan wel Liefde is dat wat je in Wezen bent. Je bent niet het lichaam, dan wel de ego-persoonlijkheid en alles wat we met de ogen van het lichaam ‘buiten’ ons zien is een illusie, een droomwereld voortkomend uit projectie van innerlijke beelden. We zien de wereld ‘op z’n kop’.

Hieronder wil ik dit thema verder uitwerken.

Waar of onwaar.

Het belangrijkste issue of ‘knelpunt’ in bovenstaand betoog is de identificatie met het lichaam, zolang we denken een lichaam, dan wel een ego-persoonlijkheid te zijn, vergissen we ons. In feite zegt de cursus dat het lichaam geen betekenis heeft, het werd niet geschapen, doch gemaakt en heeft een tijdelijke leer- en communicatiefunctie tijdens onze leerweg hier op Aarde. In die zin is het optimaal en als het zijn functie heeft vervuld, wordt het ‘afgedaan’ en vervalt tot stof.

Dit ‘doorzien’ ofwel dit Inzicht, dat je geen lichaam bent, maar louter Geest, in eenheid verbonden met alles wat Is, is het centrale leerthema in onze ontwikkelingsweg hier op Aarde en vraagt van je dat je bereid ‘moet’ zijn om alle ideeën over ‘gelukkig’ te worden van ‘buitenaf’ op te geven en te doorzien dat Geluk, dan wel Liefde , een innerlijke gesteldheid IS.

Dit item wordt zo prachtig verwoord in werkboekles 189;

 “Doe eenvoudig dit: wees stil en leg alle gedachten terzijde over wat jij bent en wat God is, alle ideeën die je hebt geleerd ten aanzien van de wereld, alle beelden die je hebt van jezelf. Maak je denkgeest leeg van alles waarvan hij denkt dat het waar of onwaar, goed of slecht is, van iedere gedachte die hij waardevol acht en van alle ideeën waarvoor hij zich schaamt. Houdt vast aan niets. Breng geen enkele gedachte met je mee die het verleden je heeft geleerd, en geen enkele overtuiging die je vroeger aan wat ook  hebt ontleend. Vergeet deze wereld,  vergeet deze cursus, en kom met volkomen lege handen tot jouw God” (Eciw.W.189.7.1-5). Cursief FK.

Als je dit leest en tot je door laat dringen, wordt je van Zelf stil, alles valt Stil. Er hoeft niets meer te ‘gebeuren’. Vrede, vreugde overstelpt je. Je komt Thuis in je Zelf, in deze stille kwaliteit van Vrede en Gelukzaligheid.

Een offer wordt er niet gevraagd.

Met het opgeven van al je aardse verlangens, oordelen, misinterpretaties, kom je terug bij je Ware Zelf, Zoon van God, Liefde en dan voel je en zie je dat je in de werkelijkheid Niets hebt opgegeven, want daar waar jij waarde aan hechtte is in feite een illusie. Een waanidee, die zodra je het hebt verworven, een angst teweeg brengt voor verlies of een behoefte tot het verkrijgen van ‘meer’ of pijn met zich meebrengt van  ‘verlies’., of gevoelens van schuld.

Jezus heeft met de kruisiging, dit thema op zo’n  onnavolgbare wijze laten zien dat het lichaam geen betekenis heeft. Hij benadrukt steeds in de cursus om niet de kruisiging als voorbeeld te volgen, maar de Opstanding, zolang je je nog identificeert met het lichaam, hang je aan het kruis.

In de traditionele religies wordt gesteld dat Jezus  voor onze ‘zonden’ is gestorven  en Hij dit offer voor ons heeft gebracht en dat is wat Hij zo nadrukkelijk in de cursus weerspreekt.

Deze ‘omslag’ in ons denken, is het belangrijkste item in onze leerweg en ik wil dit artikel ook met dit werkboekles afsluiten , die het zo kernachtig verwoord;

“Ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij.

  Want ik blijf wat ik ben, zo schiep God mij,”(Eciw.W.203.).

In mijn leven ben ik gezegend dat twee belangrijke visies mij hebben geholpen om werkelijk inzicht te verkrijgen in de diepere bedoeling van mijn incarnatieproces op Aarde, namelijk Een cursus in wonderen en Astrologie. Beide kwamen ongeveer tezelfdertijd in mijn leven, zo eind tachtiger- begin negentiger jaren van de vorige eeuw. Ik heb al verschillende keren in mijn artikelen aangereikt dat ik verwees naar astrologische inzichten, echter nu wil ik nadrukkelijker die samenhang in beide visies gaan omschrijven.

Wij zijn in Eenheid verbonden met Alles wat Is

Dit wordt in Een cursus in wonderen aangereikt als zijnde essentieel voor Wie wij in Werkelijkheid zijn, namelijk Zoon van God, louter Geest, geen lichaam en in Eenheid verbonden met alles wat IS. In de Astrologie wordt dit op een symbolische manier eveneens duidelijk gemaakt dat we in Eenheid met alles verbonden zijn, dat wil zeggen dat de Astrologie door middel van de horoscoop duidelijk maakt dat jouw geboorte samenvalt en samenhangt met de stand van de planeten op het moment van je geboorte. Voorts zien we dat na de geboorte jouw ontwikkelingsweg van jouw leven weerspiegeld wordt door planeetstanden van dat moment. “Zo boven, zo beneden, zo beneden zo boven” is het adagium van de Astrologie

Elke planeet en zijn positie, in welk Huis van de horoscoop en de aspecten die hij met andere planeten maakt, vormt een thema dat samenhangt met jouw incarnatieproces en wat jij in deze incarnatie wil gaan uitwerken. Dat wordt vooral in de horoscoop benadrukt door de Maansknoop die het Zielenproces aanreikt dat jij in deze incarnatie wilt gaan uitwerken.

Dus welke zelfveroordelingen en oordelen leven er in jou, hoe verhoud je jezelf tot andere mensen in relaties en welke ogenschijnlijke pijnpunten je over hebt gehouden vanuit je relatie met je ouders, zoals je gevoel van ‘er mogen zijn’ of juist niet, ofwel je gevoelens van minderwaardigheid. Al deze items zijn te herleiden vanuit de horoscoop en door de verschuivingen in de tijd en de voortgang van de planeten in de horoscoop, kan je elk moment weer zien door welk emotioneel proces je heen gaat.

Het is zo bijzonder dat zo’n horoscoop met zijn planetaire constellaties opgedeeld in 12 Huizen en de onderlinge verbindingen die de planeten maken, dat dit een weerspiegeling is van de aard van de persoonlijkheid en het proces waar deze doorheen gaan vanaf het moment van zijn geboorte tot aan zijn sterfdatum.

Het is een bijzondere wetenschap die al eeuwen oud is, die aanreikt dat de Zon en de Maan en de planeten die hiermede verbonden zijn, tezamen een symbolische uitdrukking vormen van de emotionele huishouding van een persoonlijkheid en zijn relatie tot de wereld. In die zin is het een prachtig neutraal hulpmiddel als ondersteuning van je leerproces hier op Aarde en geeft de horoscoop prachtig aan hoe jouw Ziel vanuit zijn geestelijke intentie een objectief plan heeft opgesteld om oude vergissingen vanuit vorige levens te leren corrigeren door middel van ervaringen in dit leven.

In die zin zie ik in de relatie van Een cursus in wonderen en de Astrologie, dat beide hulpmiddelen zijn in ons leerproces. De cursus reikt vanuit zijn Visie aan hoe we steeds voor een keuze staan om vanuit angst in het leven te staan en hoe we vanuit onze Innerlijke Stem, de Heilige Geest, een andere keus kunnen maken om weer terug te keren naar onze Innerlijke Vrede, ofwel de Liefde die we Zijn.

En de horoscoop laat op een objectieve manier zien vanuit welke intenties we vanuit ons Zielenproces, op een zo optimaal mogelijke manier vergissingen, die we vanuit vorige levens hebben meegenomen, kunnen corrigeren door in te zien dat bepaalde pijnpunten in je leven, zoals zelfveroordelingen, samenhangen met een leerproces van oude pijn uit vorige levens en deze jou niet aangedaan worden, maar aanreiken waarin je deze projecteert naar anderen en hen beschuldigt dat ze jou dit aandoen.

Een Cursus in wonderen versterkt deze omslag in je denken door je in te laten zien dat je nooit afgescheiden bent geweest van Liefde, ofwel van God en deze aardse wereld niet de Werkelijkheid is, maar een leerschool, waar we via de tegenstellingen van Goed en Kwaad kunnen leren onderscheiden, met de hulp van onze Innerlijke Gids, wat Liefde is.

Vanuit dit ervaringsproces ga je zien dat dit jouw ware gesteldheid is en dat deze stille kwaliteit van Vrede en Vreugde altijd Aanwezig is geweest en dat het een terugkeren is naar De Bron waaruit je nooit bent weggeweest. Je was en Bent dit Altijd: Liefde. Dit wordt bevestigd in wat de cursus zo prachtig verwoordt in het voorwoord:

“Niets werkelijks kan bedreigd worden.

Niets onwerkelijks bestaat.

Hierin ligt de vrede van God” (Eciw.Vw.x)

“Zelfconcept tegenover Zelf”. (Eciw.T.31.V.).

In een vorig artikel van mij over de meerwaarde van het ego voor je spirituele bewustwording, zie ik dat in de cursus een vergelijkbaar item aangereikt wordt in hoofdstuk 31 “De Eindvisie”, waarin eveneens wordt uiteengezet hoe we een ‘eigen zelf’ maken dat losstaat van wie wij in de werkelijkheid zijn, louter geest, dan wel Zoon van God.

Opnieuw wil ik in dit artikel dit proces gaan aanreiken hoe dit vanuit de cursus beschreven wordt, doch tevens om opnieuw te benadrukken hoe het ontwikkelen van de ego-identiteit zo een belangrijk ‘element’ vormt en een grote rol speelt in ons transformatie- en bewustwordingsproces op Aarde. Het is dus geen ‘foutje’ maar een onmisbaar element in onze ontwikkelingsweg op Aarde waarin we gaan vanuit illusie naar Waarheid, en waarin je lichaam een leer- en communicatie middel is.

We ‘scheiden ons’ ogenschijnlijk af van Wie we in de Werkelijkheid zijn om door middel van dit aardse proces in de vorm, met al zijn tegenstellingen van Goed en kwaad, in een wereld van illusies en angst als ogenschijnlijk tegendeel van Liefde, weer terug te keren om in contact te komen met het Christus bewustzijn op Aarde, waarin je in Eenheid bent verbonden met alles wat IS.

Hieronder wil ik gaan beschrijven hoe  ‘stapsgewijs’ dit proces in de aardse praktijk plaatsvindt.