Je kunt niet anders dan op het juiste moment op de juiste plaats zijn.´´  ECIW.W.42.2.3.

Er is geen toeval, jouw weg hier op Aarde is een uitgezet plan, waar je precies die ervaringen doorgaat die optimaal zijn voor jouw bewustwordingsproces.

Voor de ego persoonlijkheid is dat een geheel andere versie, die spreekt over het is ´mij overkomen´ of ´ik maak dat mee´ of sterker nog ´ik heb veel meegemaakt´ en dat is meer vanuit het slachtofferschap bedoelt. Wat de ego persoonlijkheid niet ziet is dat hij zelf de  mede creator van de ervaringen is. Alsof de gebeurtenissen hem of haar ´zomaar´ overkomen en er geen diepere bedoelingen aan verbonden zijn. Er is niets ´zomaar´.

Lees verder →

Schuldeloos.

Een van de belangrijkste items in Een cursus in Wonderen, is het thema schuld. De cursus geeft aan, er is geen schuld, we zijn niet schuldig, dat is voor de persoonlijkheid een niet verteren kwestie, want zijn hele leven is gebaseerd op schuld, in hem zelf, dan wel in anderen die hem iets hebben aangedaan.

Het is bijna niet te bedenken dat je niet schuldig bent en daar gaat het ook over, het gaat ook niet over het denken, want dan ben je verbonden met het verleden en gericht op een toekomst

Hoe kun je dan schuldeloos zijn, vrij van schuld.

Lees verder →

“De wereld die wij zien weerspiegelt slechts ons eigen innerlijk referentiekader” (Eciw.vw.xi).

Wat een intrigerende gedachte, we zien dus uitsluitend dat wat we ’denken’ te zien. Ofwel zoals de cursus zegt “de ideeën, wensen en emoties die de overhand hebben in onze denkgeest” (Eciw.vw.xi). Als ik het eenvoudig zeg, dan wordt er aangegeven; de ogen van het lichaam zien niets, uitsluitend die zaken die jij denkt te zien. Dat wat we zien met de ogen van het lichaam is een projectie van innerlijke beelden. “Projectie maakt waarneming” (Eciw vw.xi) , daarmede wordt aangegeven dat we eerst naar binnen kijken en besluiten welke wereld we willen zien en vervolgens projecteren we die wereld naar buiten, en maken haar tot de waarheid, zoals wij die willen zien (Eciw.vw.xi).

In feite wordt in deze paar zinnen de hele complexe ervaringswereld uiteengezet hoe we in onze menselijke wereld gevangen zitten in bizarre ‘waarheden’, doordat we geloven wat we met de ogen van het lichaam zien en niet beseffen dat wat je  ‘denkt’ gezien te hebben ontstaan is op basis van je eigen innerlijke beelden die je naar buiten hebt geprojecteerd.

Dat wat we zien is dus niet waar en is een interpretatie van wat we denken te zien. Het lijkt alsof we onszelf in een bizarre wereld hebben geplaatst die in werkelijkheid uitsluitend een projectie is.

Wat voor functie heeft dit voor ons, en is dit niet een ‘fout’ in de schepping, zijn we niet het slachtoffer van een rare zinsbegoocheling, maar heeft het desondanks een functie in onze bewustzijnsontwikkeling ? Dit is wat ik in deze column wil gaan aangeven. Lees verder →

Van Ziekte naar Bewustzijn Lees verder →

Zijn in doen en doen in Zijn

Inleiding.

Het lijkt wel een koan, als ik het zo opschrijf. Zijn in doen en doen in Zijn. Het lijkt een paradox en het intrigeert me om deze twee, hoe zou ik het noemen’begrippen’ tegen het licht te houden om ze te verhelderen.

In mijn persoonlijke levensweg staan deze twee begrippen centraal en is het mijn basisthema vanuit mijn kindpijn met daarin de vraag ‘mag ik er zijn’ en dat heeft zich in de loop van mijn leven omgezet in de centrale vraag ‘Hoe kan ik doen in Zijn en Zijn in doen’. Ofwel hoe kan ik verbonden zijn met het eeuwige Nu en daarin handelend zijn in het menselijke. En om het weer anders te zeggen, hoe kan ik me in het  menselijke handelen steeds verbonden (blijven) voelen met het Goddelijke. Steeds meer zie ik hoe zo’n herhalend basisthema een inwijdingsweg vormt om tot een werkelijk Inzicht te komen. Bij mij gaat dat over Zijn in doen en doen in Zijn.

Lees verder →

“We zijn het serieus gaan nemen en zijn vergeten erom te lachen”(ECIW T.27.VIII.6.2.)

Waarschijnlijk is dit een van de meest geciteerde quotes uit Een cursus in wonderen, die ons aanreikt dat we de wereld waarin we leven voor echt zijn gaan aanzien en niet doorzien dat het een waanbeeld is..

Hieronder wil ik gaan beschrijven hoe we op een andere manier naar de wereld kunnen kijken en er wellicht om kunnen lachen, maar tegelijkertijd ook de kwaliteit ervan in kunnen gaan zien in het licht van ons bewustwordingsproces hier op Aarde.

Je kan pas lachen als je de grap ervan inziet.

Lees verder →

Van een speciale relatie naar een Heilige Relatie.

Terugkijkend kan ik zien, dat ik dacht dat het mij veel moeite zou kosten om dit te bereiken, echter in de Werkelijkheid kost het geen enkele moeite en is het vooral het leven vanuit de ego-persoonlijkheid in de speciale relatie die veel moeite en inspanning vraagt, en een belemmering vormt voor het in contact komen met de Heilige Relatie.

Ik zie dat het je wezenlijke Natuur is dat je vanuit een Heilige Relatie in het Leven staat en het vraagt van je dat je zogenaamd ‘alles’ opgeeft, echter in de Werkelijkheid geef je slechts illusies op en ontvang je alles. In dit licht besef ik dat ik dit altijd al bezit en ben. Je bent De Heilige Relatie.

Lees verder →

Wie ben ik ?

In essentie is dit de meest belangrijke vraag die wie kunnen stellen. Vanuit de persoonlijkheid gezien is het voor de hand liggend dat je deze vraag met het noemen van je naam beantwoordt. Op dat niveau is dat ook waar, je hebt in dit aardse leven een naam gekregen waarmede je je identificeert. Zo heet je en dit ben je, deze persoonlijkheid met die naam. Daarmede onderscheid je je van andere mensen en je valt ogenschijnlijk met deze persoonlijkheid samen.
Echter op essentieel niveau ben je niet die persoonlijkheid, heb je geen naam en is die vraag van Wie ben ik, niet aan de orde en eigenlijk ook niet te beantwoorden, uitsluitend in termen van wat je niet bent, je bent niet die persoonlijkheid, niet dit lichaam, je bent niet geboren en gaat niet dood, wat je bent is louter bewust Zijn. Louter Liefde.
Dat wat je als jouw persoonlijkheid ziet, zijn feitelijk allemaal aannames die je vanuit de persoonlijkheid wel als vanzelfsprekend beschouwt, echter vanuit dat wat je in Wezen bent, is er geen vraag, zelfs niet een antwoord.

Lees verder →

Feitelijk is de Natuur der dingen dat we niet weten hoe het Leven zich ontvouwt en wat er ( gaat ) gebeuren of wat er nu gebeurd. Als persoonlijkheid heb je behoefte aan het weten hoe de dingen zich gaan ontvouwen, of om het anders te zeggen, dat je er vanuit gaat dat je het leven kunt bepalen.

De basis van onze ik-persoonlijkheid is gebaseerd op veiligheid, op het voorkomen van zaken die zijn ‘bestaan’ kunnen bedreigen. Als we het leven van de geïdentificeerde persoonlijkheid beschouwen, zien we dat al zijn handelingen, belangen, verlangens er op zijn om ‘in leven’ te blijven. En dat houdt in dat het lichaam als dat ben ik wordt geïdentificeerd en alles wordt ingezet om dat lichaamsbestaan veilig te stellen.

Lees verder →

Gehechtheid en onthechting.
In wezen zijn we allemaal gehecht zolang we ons identificeren met ons lichaam. Je kunt niet spreken van gering of veel gehechtheid. Je bent als persoonlijkheid sowieso gehecht, daar is geen maat voor van veel of weinig.
In onze weg hier op Aarde is het bewustwordingsproces erop gericht om te doorzien dat je gehecht bent en hoe je in een onthechtte staat kan leven.
Dit vraagt uiteindelijk dat je al je gehechtheden doorziet en loslaat. Er is geen tussenweg, je kunt niet een beetje onthechten, want dan hou je alles vast. Het lijkt een hele transformatie te vergen en gepaard te gaan met verlies. In de Werkelijkheid verlies je niets, maar win je alles. Het is een weg waarin je gaat zien dat gehechtheid je afhoudt van een werkelijk doorvoelen Wie je bent. Doorzien dat al je gehechtheid gepaard gaat met een afhankelijkheid van zaken, dan wel van personen buiten je.

Lees verder →