Op wat voor wijze leren we op Aarde.

Leerproces.

Als je hier opnieuw incarneert, kom je hier met een scenario / blauwdruk of Goddelijk Plan  om in dit leven bepaalde thema’s waar je jezelf nog niet heel in acht, onder ogen te zien.

Je komt met een verlangen hier op Aarde om te leren bepaalde zaken anders te willen gaan zien. Je zou kunnen zeggen, je wordt geboren met een rugzakje vol met oordelen die je hebt opgebouwd uit vroegere ervaringen uit andere levens op Aarde. De CIW zegt, de geboorte is een vervolg.

Om dit proces van heelmaking of vervolmaking zo optimaal mogelijk te maken, word je geboren in omstandigheden die voor jou het meest passend zijn om die items die je in dit leven onder ogen wil zien, jezelf bewust te maken.

Lees verder →

Liefde,

Liefde is alles wat IS,

Heeft geen tegendeel en is niet te bevatten,

In woorden, noch in gedachten.

Als ogenschijnlijk tegendeel werd

Angst gemaakt,

een wereld, vol met geweld, haat en schuld.

Een wereld van illusie en waan,

Van polaire tegenstellingen,

Tussen ik en de ander.

In een geprojecteerde droom,

Die ogenschijnlijke waarheid verbeeld,

Van lijden, dood en verderf.

Het opgeven daarvan,

Lijkt op sterven,

Maar is verrijzenis

Naar een eeuwig Leven,

Van vreugde, zonder pijn

Alle illusies verdwenen,

Het was geprojecteerde schijn.

Gewoon de cursus toepassen.

In 1992 kwam ik in contact met de cursus, toen nog in het Engels. Ik werd erdoor geraakt en ben er mee begonnen, ik kan redelijk goed Engels lezen, maar toch bleef dat een handicap om het goed te ‘leren’   Ik vond het echt fijn toen de cursus eind ’99 vertaald was en ik er echt mee aan de slag kon.

Nu, kan ik zeggen dat ik een redelijk geoefende leerling van de cursus ben. Wat ik in deze tekst wil gaan doen is om een soort ‘handleiding’ te gaan schrijven over het toepassen van de cursus, want in de loop van mijn eigen leerproces heb ik gezien hoe lastig het is om de cursus in zijn essentie , altijd weer en echt toe te passen.

Het vraagt van je dat je je gehele geconditioneerde levenspatronen van je manier van leven als ego-persoonlijkheid onderzoekt en bereid bent om dit los te laten en over te geven aan je Innerlijke Leiding om te ontdekken dat dit jouw Ware Wezen, of Ware Natuur is. Uiteindelijk ga je dan zien dat je in wezen niets hebt opgegeven en alles hebt ‘gewonnen’.

Hieronder zet ik, voor zover mogelijk, een aantal aspecten op een rijtje die  ‘aan bod’ komen als met de cursus aan de slag gaat en wil toepassen.

Het lezen van het boek is niet gemakkelijk en het toepassen daarvan ook niet.

Hoe dan ook , als je met de cursus begint wordt er van je gevraagd om met een tekst aan de slag te gaan, die mij altijd wel raakte, maar niet gemakkelijk is. ‘Ergens’ zag ik dat het Waarheid is, wat jezus ons in de cursus aanreikt, maar om dit toe te passen, is dit geen sinecure. Dan is het boek lezen ook niet gemakkelijk. Het is een dikke pil van , zo op het oog, eindeloze herhalingen en weer op een andere manier zeggen van ‘hetzelfde’ en toch weer anders, maar je wordt uitgedaagd en uitgenodigd om steeds opnieuw dit boek ter hand te nemen omdat het je ‘aanspreekt’ in zijn eindeloze aanrijking van wat je voelt en ziet dat dit Waarheid, ofwel Liefde, is. Maar voor de persoonlijkheid is het geen gemakkelijke kost.

Het vraagt steeds een bereidheid om het te willen ‘zien’ en toe te passen.

In essentie is de cursus leren in feite een kwestie van afleren van wat jij als geconditioneerde persoonlijkheid  jezelf hebt aangeleerd om je staande te houden in deze wereld. Wat jij als waarheid en liefde zag en ziet en daarin is het belangrijkste van wat je geleerd hebt dat Liefde van buitenaf komt en dat je daar je best voor moet doen en zomaar weer kwijt kunt raken. Dit is een van de grootste, zo niet de grootste ‘hobbel’ in het leerproces. Ontdekken en echt gaan zien dat je Liefde bent en dat dit een innerlijke Gesteldheid is en er totaal anders ‘uit ziet’ dat wat wij geleerd hebben over wat Liefde is.

Wat ik Nu weet en besef is dat Liefde ‘Stil’ is, het is een innerlijke gesteldheid van Vrede, een zachtmoedige Aanwezigheid van Stilte en Vreugde,  een Innerlijke Glimlach. Het is er Altijd en gaat nooit weg. Het is een innerlijke zachte Aanroep, een Innerlijk Weten. Je kunt het communiceren met anderen, en de Liefde generen met elkaar, maar het gaat niet om ‘overtuigen’ of de ander aanleren hoe het in elkaar steekt. Iedereen heeft het en ‘bezit’ het , maar het gaat om een vrijwillig contact maken met dit Innerlijk Weten van Waarheid waar iedereen voor staat in dit leven.

 Ik zou ook kunnen zeggen, dat is waarom je hier op Aarde bent gekomen om terug te keren naar deze Innerlijke Liefde en Zien dat iedereen dat is en heeft.  Het is aardse leerproces is optimaal als je bereid bent om het lijden en de pijn de dit met zich meebrengt onder ogen te zien en niet het slachtoffer te gaan spelen, maar gaan zien dat er een les wordt aangeboden.

Het betekent dat je gaat zien dat liefdesrelaties optimale leersituaties bieden, maar dat je steeds opnieuw (gaat) zien dat de ander niet jou de Liefde geeft, maar dat je dit kunt delen met elkaar. Het is en wordt steeds meer een Liefdesspel. Dit wordt in cursus De Gelukkige Droom genoemd.

Je kunt Liefde niet ‘leren’.

Wat ik nu zeg lijkt in tegenspraak met bovenstaande, echter Liefde is teveel omvattend, van alles Wat IS, dus wat ik hiermede bedoel is dat je in je persoonlijk leven het contact met de Liefde kan ‘herstellen’ weer gaan zien dat je dit Bent en altijd al Bezit, dat je daar Niets voor hoeft te ’doen’, in die zin van het ‘verkrijgen’, want je hebt en Bent het AL, maar wat ik me realiseer is dat ik Deel van  de Goddelijke Liefde ben, maar dat Liefde zo een onmetelijke Grootheid kent, dat ik dat, verbonden in deze Aardse sfeer, me niet kan voorstellen. Maar als zodanig voel ik me wel deze Grootsheid verbonden.

Het leerproces vraagt dat je “alles” opgeeft.

Ook dit is weer in essentie waar. Zolang we ons identificeren met onze persoonlijkheid, leven we vanuit een ‘nodig hebben’. Liefde, of dat wat je denkt nodig te hebben en van buitenaf moet komen. Dit is , wat in de cursus bedoelt wordt met de onjuiste gerichtheid van denken, het egodenken. Dit staat altijd aan en heeft als belangrijkste kenmerk, angst. Iets ontbreekt nu en er moet in voorzien worden. Er moet van mij gehouden worden, of ik moet dit ‘hebben’ om gelukkig te worden of te zijn. Dit is altijd op de buitenwereld gericht en schept een grote mate van afhankelijkheid. Ofwel het gehele ego spel van macht en manipulatie met alle lijden en pijn van dien.

Uiteindelijk moeten we gaan zien dat deze zienswijze op een basale vergissing is gebaseerd. Liefde is jouw Goddelijk Erfrecht, je bent de Zoon van God en je hoeft er Niets voor te doen om Liefde te Voelen en te Bezitten. Het vraagt wel om alle illusies en aannames wat Liefde is op te geven.  Dat lijkt een hele stap, maar in essentie stelt het niet veel voor, je geeft slechts een illusie op, ofwel dat wat in zijn geheel GEEN WAARDE heeft.  Als je het ‘doet’  dan blijf je gewoon verbonden in deze aardse sfeer, met de mensen om je heen, je partner, je kinderen, kleinkinderen, alle mensen om je heen en genereer je daar de liefde mee, maar ( in meer of mindere mate) ben je niet meer afhankelijk van hen.

Liefde vraagt geduld en mildheid in dit leerproces.

Die laatste zin, tussen haakjes, geeft al aan dat het leerproces niet iets heeft van een afronding. Je bent altijd onderweg en steeds meer een geoefende leerling geworden, maar het leven op Aarde is en blijft een leerproces. Zo dacht ik dat ik het aardig op een rijtje heb en dan komt er toch weer iets op mijn pad waar pijn mee verbonden is, en geeft aan dat ik toch nog iets vasthoud, niet opgegeven heb, ofwel nog niet totaal innerlijk Vrij ben. Het Zijn in Leegte van het Niet Weten, ofwel in Overgave Zijn is niet gemakkelijk, het vraagt mildheid en steeds opnieuw vergeving toe te passen om dit te gaan zien en er mee te zijn. Er is geen God die straft, we zijn zelf onze grootste veroordeellaars. Je mag steeds opnieuw ontdekken dat je nog niet ‘uitgeleerd’ bent.

Het leren wat Liefde is een eindeloos proces, wat geen afronding heeft.

Is, als zeilen in de nacht,

naar niet geziene oevers,

vanuit een Innerlijk Weten,

Waar de haven wacht.

Tegelijkertijd Thuis en onderweg,

In een dwalende zoektocht,

van een nooit begonnen reis,

vol met angsten en dromen.

Wanneer liefde ver weg lijkt,

er nooit te zijn geweest.

Is dit een vertwijfeld ronddwalen,

van eindeloos zoeken en vinden.

Verdwaald in dit lijden van het vergeten,

is er een sterke opmaat,

Voor het vreugdevol herinneren,

terug te keren in de Stilte van het Hart.

Uiteindelijk en in beginsel is alles Genade.

We gaan hier op Aarde door de dualiteit heen en vandaaruit ‘leren’ we om uiteindelijk terug te keren naar onze Ware Natuur. Dan heb je je missie voltooid en heb je de verbinding met het Goddelijke in het menselijke voltooid. God en Mens in Een.

Het woord dualiteit zegt het al, we leven in een wereld van tegenstellingen, alles wat we hier op Aarde ervaren heeft een tegendeel, dat uit zich het best in termen van goed en kwaad, wit en zwart, dag en nacht, het mannelijke en het vrouwelijke, ontvangen en geven, etc.

Wat we ons in eerste instantie niet beseffen is dat deze wereld van tegenstellingen optimaal  is voor onze leerweg om bewust te worden van onze vergissingen. Je zou kunnen zeggen dat de dualiteit fungeert als een spiegel waarin we onze ‘fouten’ kunnen herkennen.

Dit gaat niet van de ene op de andere dag. Er gaan soms vele jaren van pijn, strijd en gedoe aan vooraf voordat we bereid zijn om anders naar onze werkelijkheid te kijken. Als we bereid zijn om te leren luisteren naar onze Innerlijke Stem, geeft die ons aan wat de diepere betekenis is van onze ‘fout’ en kunnen we vanuit vergeving naar onszelf en de ander of de omstandigheid gaan kijken.

Dan is de Genade geboren, die al die tijd op ons wachtte en is ons verleden een heilzame leerweg gebleken.

Hieronder wil ik in grote lijnen deze weg uiteenzetten.

Aanwijzingen en aanknopingspunten voor het lezen en bestuderen van de Cursus in Wonderen (CIW).

Inleiding.

Uitgangspunt bij het lezen en bestuderen van de Cursus is dat de CIW niet een ‘normaal’ studieboek is waar je iets leert, maar de bedoeling van de CIW is dat je iets ‘ontleert’.

Het vraagt van ons om een geheel gedachtestelsel los te laten, dat erop gebaseerd is dat jij je als ego-persoonlijkheid indentificeert met dat je een lichaam c.q. persoonlijkheid bent, die zich afgescheiden van alles staande houdt in een wereld van tekort en aanval en geweld. Dit afgescheiden wezen wordt geboren, heeft een aardse overlevingstocht en sterft.

Dit gedachtestelsel oftewel het ego is een illusie en weerhoudt ons om in contact te komen met wat onze werkelijke Identiteit is namelijk een onsterfelijk geestelijk wezen (Zoon van God) verbonden in Eenheid met Zijn Schepper, verbonden met  God.

De CIW heeft niet als bedoeling om te informeren maar om te transformeren. De gehele opzet is erop gericht om dat deel van onze (denk)geest, dat zich met bovenstaand gedachtestelsel heeft geïndentificeerd om te zetten, te transformeren naar een totaal andere visie op de Werkelijkheid.

Het is een spiritueel boek, geen theologische verhandeling, het legt de nadruk op toepassing in plaats van theorie en op ervaring in plaats van theologie. (Voorwoord.ix). En voorts: ’ Een universele theologie is onmogelijk, maar een universele ervaring is niet alleen mogelijk, maar zelfs noodzakelijk’ (VvT.In.2.5.)

Het Cursusboek bestaat uit drie delen;

De Cursus behandelt universele spirituele thema’s. Jezus als auteur van de Cursus benadrukt daarin dat het slechts één versie van de universele leerweg is. ‘Er zijn vele andere, en deze verschilt alleen in vorm. Zij leiden uiteindelijk allemaal tot God’ (Voorwoord ix).

1)
 Het Tekstboek , dit is grotendeels theoretisch van aard en zet de concepten uiteen waarop het denksysteem van de Cursus in gebaseerd. Deze ideeën bevatten de grondslag voor de lessen van het Werkboek. Het is de theorie van het tekstboek en de praktische toepassing van het Werkboek die het geheel tot een concensieus en uniek transformatie-werkboek maakt.

2)

 Het Werkboek bevat 365 lessen, één voor elke dag van het jaar.

3)

Het Handboek voor Leraren, dat in een vraag-en-antwoordvorm is geschreven, geeft antwoord op enkele van de meest voor de handliggende vragen. Het bevat tevens een verklaring van een aantal termen die de Cursus gebruikt.

Tenslotte wordt in het voorwoord opgemerkt: “De Cursus pretendeert niet ultiem te zijn en evenmin zijn de werkboeklessen bedoeld om de leerweg van de student tot een voleinding te brengen. Aan het eind wordt de lezer overgelaten aan de zorg van zijn of haar eigen Innerlijke Leraar, die heel het verdere leerproces zal leiden zoals Hij het juist acht.”

1 Aanwijzingen bij het bestuderen van de CIW.

De Cursus in Wonderen houdt in dat je een student bent van een Cursus en dat betekent dat je studeert.

Studeren bestaat uit een serieus, gedetailleerd onderzoek naar iets Het veronderstelt lezen en opnieuw lezen.

Het veronderstelt discipline en een doorzettingsvermogen om steeds opnieuw een zienswijze te willen onderzoeken die weerstand oproept voor je ego-persoonlijkheid en zogenaamde  risico’s vraagt, doordat het de zienswijze hoe jij jouw wereld ziet, op z’n kop zet.

Het studeren en deze theoretische benadering geeft de indruk van een ‘intellectuele trip’ en dat deze je weghoudt van een ‘universeel’ ervaren waar de Cursus je naartoe zou leiden.

De rol van studeren.

Echter de Cursus maakt geen onderscheid tussen voelen en denken, ofwel het Hoofd en het Hart en ziet deze niet als tegenstelling, maar als een eenheid.

Overpeinzing over schuld en schaamte.

Inleiding

In mijn vorige overpeinzing over de heilige relatie en de speciale relatie, beschreef ik een aantal ervaringen van mij zelf die ik vanuit mijn persoonlijkheid uitleefde in mijn speciale relaties. Deze ervaringen verdienden geen schoonheidsprijs in de zin van, het waren ervaringen waar ik mezelf voor schaamde en mezelf schuldig over voelde.

Vooral de ‘bekentenissen’ over mijn obsessieve verslaving in de sexualiteit en de overspeligheid en mijn gewelddadigheid, in mijn relaties waren daarmede verbonden.

Dergelijke onderwerpen liggen, hoe vrijmoedig we ook in deze tijd denken te zijn, nog sterk in de taboesfeer, men praat hier liever niet over en zijn beladen met gevoelens van afkeuring en morele verontwaardiging.

Ik zag achteraf dat het erover schrijven voor mij een gevoel van bevrijding betekende en ze daardoor echt achter me kon laten en kon gaan zien dat het een neutrale ervaring is waar ik in dit leven door heen gegaan ben.

Uiteindelijk kon ik daardoor zien hoe deze ervaringen mij veel gegeven hebben en me op allerlei manieren bewust hebben gemaakt van mijn afhankelijkheid, behoefte aan erkenning en niet geheelde pijn van afwijzing en kon zien dat ik onschuldig was.

Achteraf realiseerde ik me dat het beschrijven van deze ervaringen gepaard gingen met door gevoelens van schuld en schaamte heen te gaan om dit in de openbaarheid te kunnen brengen.

Deze gevoelens belemmerde me in eerste instantie om daar rond voor uit te kunnen komen, ze te durven delen en ze echt te gaan zien in hun neutrale vorm, namelijk ervaringen die mij een les aanreikten.

Noch goed, noch kwaad.Het zijn neutrale ervaringen en op deze wijze leren we hier op aarde en gevoelens van schuld en schaamte kunnen een grote belemmering vormen om dit onder ogen te zien.

Deze constatering bracht me op het idee om dit thema van schuld en schaamte verder uit te werken en het meer in het licht te zetten.

Overgave gaat niet over ‘doen’.

Je kunt overgave niet doen, het gaat juist over niet doen, over Zijn met dat wat Is.

Maar de vraag is dan, hoe ‘doe’ je het dan? Is dit eigenlijk wel een vraag die je kan stellen, want er lijkt een zekere contradictie in te zitten.

Overgave is een terugkeer naar je Innerlijk Zelf, naar de Stille Aanwezigheid, die er altijd is en was en is. De Innerlijke Ruimte van het Hart en het loslaten van de identificatie met het de persoonlijkheid.

Is dit dan een ‘doen’? Feitelijk niet, het is een opgeven van de gehechtheden aan de uiterlijke wereld, een ‘loskomen’ of ‘losmaken’ van dat wat je vanuit je persoonlijkheid als waardevol hebt geacht voor het verkrijgen van Liefde of geluk.

Het is een inzien dat daar niet je geluk of Liefde te vinden of te verkrijgen is. Het is een terugkeer naar dat wat je nooit verlaten hebt en altijd daar ‘wachtte’ in een soort stille ‘wacht’, zonder aandringen. Het was en is ‘daar’, feitelijk is het niet een ‘plaats’, maar vanuit de persoonlijkheid bezien is het de Stille Ruimte van het Hart, in het midden van het lichaam.

Lust en Liefde.

In onze menselijke samenleving wordt Liefde en seksualiteit veelal als hetzelfde gezien, het hebben van seks wordt gezien als een daad van liefde, dan hou je van elkaar. Als dat er niet meer is , is de liefde over. Seks hebben wordt ook wel genoemd; de liefde bedrijven en als de seks afgerond is door een al of niet hebben van een orgasme, heet het bijna eufemistisch klaarkomen. En dan is het ook bijna letterlijk klaar, want dan keren de liefdespartners zich om, van elkaar af, of vallen in slaap.

Ik schets dit wat prozaïsche beeld over seksualiteit en liefde omdat er in mijn ogen veel verwarring is in de menselijke wereld, om liefde en seksualiteit onder een noemer te zetten. Het is niet zo dat seksualiteit niets met Liefde van doen heeft, maar zolang je nog jezelf identificeert met het lichaam, is het vooral een zintuigelijke bevrediging van lust en begeerte. Ik zie wel dat daaronder een verlangen aanwezig is naar samensmelten, je één willen voelen en dat is een spiritueel verlangen wat op fysiek niveau geuit wordt.

In mijn eigen ontwikkelingsweg hier op Aarde heb ik een groot afhankelijkheid- en macht-patroon rond seksualiteit moeten uitwerken samen met mijn partner(s), om vandaaruit te komen tot een relatie die niet (meer) gebaseerd is op het hebben van seks, maar waarin liefdevolle uitwisseling en intimiteit centraal zijn komen staan.

Hierin ervaar ik dat Liefde niet afhankelijk is van het al of niet hebben van seksualiteit, maar dat dit een innerlijke gesteldheid en afstemming is van het Hartscontact met mijn geliefde.