In de afgelopen jaren heb ik veel teksten geschreven die bedoeld waren om licht te brengen op de weg die we hier op Aarde gaan.

Nu wil ik aanreiken dat deze weg een ‘omweg door de angst’ is.  We leren Liefde kennen door zijn ogenschijnlijk tegendeel: angst.

Angst heeft de functie van een scherp snijdend zwaard, waarin we leren onderscheid te maken tussen wat werkelijk Waardevol is of waardeloos. Het scheidt het kaf van het koren.

Onlangs schreef ik een tekst over Onvoorwaardelijke Liefde. In ons zit een groot verlangen naar leven vanuit een Liefde die onvoorwaardelijk is. Ergens weten en voelen we dat deze Liefde er is en we voelen ook dat dit in ons aanwezig is.

Het is een soort ‘energieveld’ van Lichtheid- oneindigheid – Stilte – Geluk. Het zijn woorden die het benaderen, maar in essentie is Liefde niet in woorden uit te drukken. Het is altijd meer dan dat en dat is ook mooi in zijn grootsheid en in zijn mysterie. Het voelt als een ‘energetisch’ verlangen, als een hunkering naar Thuis en tegelijkertijd beseffen we dat Het er al Is en je het niet kunt bereiken door je best te doen of een ‘goed’ mens te willen worden.

Liefde is altijd Aanwezig en het gaat om het doorzien van alle belemmeringen en ideeën die we er tussen hebben gezet. Liefde is daar wanneer je kan zijn met zijn ogenschijnlijk tegendeel angst.

Angst als tegendeel en als kwaliteit

Liefde is alles wat er Is, het klinkt bijna als een cliché en omdat dit voor ons (bijna) niet te vatten is, zeggen we dit en iedereen kijkt daarbij ‘begripvol’. ‘Ergens’ weten we dat het waar is, maar hoe ‘doen’ we het dan, en hoe moeten we dat dan ‘zien ? ?……

Waar we wel contact mee hebben in ons dagelijkse bestaan en veel pijn en moeite kost, is de angst, als ogenschijnlijk tegendeel van Liefde.

Angst is de basis waaruit ziekte en oordelen voortkomt en is als leermiddel ingevoegd in ons leerproces op Aarde. Je kan Liefde niet leren kennen, als je deze leermiddelen niet onder ogen durft te zien en ze niet in  hun werkelijke functie aanvaardt. Het zijn signalen van de Ziel en  een oproep tot Liefde.

Iedereen mag hierin zijn eigen weg zoeken en zich verantwoordelijk voelen om uit het slachtofferschap te stappen. Het kan pas ‘gevoeld’ en ervaren worden als je er innerlijk voor open staat en herkent en erkent. Dan valt het zaadje in een goede bodem.

De omweg van de angst

Angst is verbonden met de ego-persoonlijkheid en heeft vooral te maken met het voorkomen van situaties die voor hem of haar als ‘onveilig’ worden beschouwd. Daarin is angst het centrale overlevingsmechanisme.

Opnieuw wil ik terugkomen op wat ik in de tekst over zelfveroordeling als leermiddel heb aangegeven.

In mijn ogen kan niet genoeg benadrukt worden dat zelf-veroordeling die opnieuw gereactiveerd wordt in je vroege jeugd, de basisconditie is om de leerweg op Aarde aan te gaan. Zelfveroordeling staat aan  de basis van de omweg via angst.  

Maria Magdalena noemt in het boek “Jij bent God” deze stap een inwijdingsweg. Daarmede wil zij zeggen dat zelfveroordeling er voor zorgt dat je diep in de aardse materie duikt en dat je vandaar uit een ‘inwijding’ ondergaat om het onderscheid te leren kennen tussen Liefde en angst.

Onderdeel van deze inwijdingsweg is tevens dat je gaat ‘vergeten’ Wie je in Wezen bent; een Wezen van Licht en Liefde. Door dit vergeten ga je jezelf zo identificeren met je lichaam en ego-persoonlijkheid dat je daarmede “samenvalt”.

Het mechanisme achter zelfveroordeling bewerkstelligt dat jij niet zegt, ik heb  iets ‘fout‘ gedaan, maar dat jij je zelf helemaal gaat afkeuren en vandaar uit ontwikkel  je strategieën om dit weer ongedaan te maken.

Deze overlevingsstrategieën bestaan vooral uit overcompensaties, zoals erg je best doen om ‘aardig’ gevonden te worden, of ‘je terug trekken’, of een dominante persoonlijkheid te worden, die zich steeds ‘voorop’ plaatst. Of men wil sterk de controle houden op wat er gebeurt om te voorkomen dat je het niet meer in de hand hebt. Of een combinatie van deze strategieën.

Dit zijn een paar voorbeelden van overlevingsstrategieën die allemaal geënt zijn op angst en controle, waarbij  jij als persoonlijkheid ‘denkt’ dat je het op deze wijze uiteindelijke voor elkaar krijgt om de ‘verloren’ liefde weer terug te krijgen.

De projectie / de omkering van oorzaak en gevolg.

Als gevolg van de identificatie met je ego-persoonlijkheid, ga je uit je ‘hoofd’ leven, vanuit het denken, wat verbonden is met oude emotionele pijn uit het verleden. De cursus zegt; de ogen van lichaam ‘zien’ niets, maar ‘zien’ slechts de door ons zelf ‘gemaakte’ beelden en nemen dit voor waar aan. We zien niet dat dit een projectie is van onze eigen zelfveroordeling. We hebben oorzaak en gevolg omgekeerd en zien de wereld op z’n kop.

De vrije keuze tussen Liefde en angst.

Al met al lijkt dit een bizar verhaal en dit is het ook voor de ego-persoonlijkheid. Zolang we in ons ‘eigen verhaal’ geloven, blijven we verbonden met een wereld van pijn en frustratie en schuld. We hebben de vrije keuze om te kiezen tussen Liefde en angst. De voedingsbodem om uit deze keuze te geraken is te gaan zien dat lijden een signaal is dat we een ‘verkeerde keuze’ hebben gemaakt.

Dit vraagt van ons of we bereid zijn ‘naar binnen’ te gaan en te gaan luisteren naar onze Innerlijke Stem, echter je bent en blijft daarin vrij. Het is jouw keuze en verantwoordelijkheid over wat jij ´voelt´ en denkt en er is geen schuld. Op dat moment weten we niet beter en doen ons hoogste bod. Zo lang je in ‘pijn’ gelooft, blijft het zich voor je afspelen en vraagt het moed om dit patroon te doorbreken en je zogenaamde ‘veiligheid’ op te geven.

Echter op het moment dat je die geringe bereidwilligheid toepast om ‘naar binnen’  te gaan en je te laten leiden door jouw Innerlijk Zelf ga je zien dat al die ‘verhalen’ en zelfveroordeling voortkomen uit een vergissing. Dan ga je zien dat angst altijd een illusie is geweest.

De twee niveaus; de dualiteit en de Eenheid

Het gaat om het tegelijkertijd kunnen zijn met de twee niveaus, waarin je als Ziel verkeert als je geïncarneerd bent op Aarde.  Het ene niveau weerspiegelt dat wat jouw persoonlijkheid ‘ziet’ als ‘werkelijkheid’ en ‘waarheid’. Dit is de  wereld van de vorm en de materie, waarin de leerweg plaatsvindt, de wereld van de dualiteit, waarin je je afgescheiden voelt en angst en illusies domineren.

Het andere niveau is de innerlijke Wereld, dit is de Werkelijke Wereld van jouw Hart, daar zie je dat je in Eenheid verbonden bent met de Liefde, die jouw Ware Zelf is en je begeleidt op deze leerweg en je steeds oproept tot Liefde. Het is de zachte innerlijke Stem en tegelijkertijd is daar het ‘commentaar’ van de persoonlijkheid, die een totaal ander beeld heeft van wat ‘liefde’ is.

We weten niet de betekenis

Waar het op neer komt is dat we niet weten wat de betekenis is van datgene wat je ‘ziet’. Eigenlijk zien we alles vanuit een oordeel, vanuit zelfveroordeling en is alles ‘beladen’ met een betekenis die wij eraan geven. Feitelijk kunnen we niet oordelen, echter als we gaan zien dat oordelen als leermiddel is ingevoegd, kunnen we gaan zien dat ons een mogelijkheid wordt aangeboden om te onderzoeken wat in jezelf nog niet geheeld is.

Bij een oordeel is er altijd sprake van ‘schuld’ of een verwijt, waarin jij of de ander ‘fout’ heeft gehandeld. Het is aan jou om te doorzien dat we in het leerproces hier op Aarde leren door middel van angst en gevoelens van schuld en oordelen, als tegendeel van Liefde.

Vanuit de persoonlijkheid zijn we daartoe niet in staat, daarom wordt er gevraagd ‘naar binnen te gaan’ en te gaan luisteren naar de stem van Heilige Geest, ons Innerlijk Zelf. Vandaar uit wordt ons een totaal ander beeld aangereikt, niet van schuld of zonde maar van vergeving.

Vergeving is de sleutel tot Geluk

Vanuit vergeving ga je ‘zien’ met je Innerlijke ogen van Liefde dat ‘wat je dacht dat je broeder jou heeft aangedaan, niet heeft plaatsgevonden”. (ECIW.W. 404.1.)  Het laat ons zien dat het nooit is gebeurd en dat je al die tijd verbonden bent geweest met Liefde.

Dan zie je dat de ander of jij niet schuldig is, maar dat je elkaars verlossers bent en dat het niet toevallig is dat je je in ‘deze relatie’ bevindt, of dat die ´ontmoeting´ plaatsvindt, en waarom dit incident gebeurt. Het zijn optimale leermomenten.

Jij moet zelf die geringe bereidwilligheid tonen, niet als straf of beloning, daar Liefde pas ‘Zichtbaar’ en’ Voelbaar’ wordt als jijzelf je zelfveroordeling onder ogen ziet en op het altaar van de Liefde legt. Het vraagt moed en vertrouwen in het niet – weten, in de overgave aan het Zijn.

Daarin wordt het opgelost en wordt gezien dat het nooit heeft plaatsgevonden en er geen rimpeling is geweest in de Eeuwigheid. Liefde heeft nooit bewogen of is geraakt geweest en er is Niets verloren gegaan.

We waren en zijn altijd al Liefde, waarin vergeving ons oproept om Stil te worden. Liefde ontfermt zich over de angst en daarin lost het op. Het heeft nooit plaatsgevonden, echter als ‘omweg’ is het een optimaal middel gebleken om tot bevrijding te komen.  Het is de oproep tot Liefde waarin je Thuis komt in je Zelf.

Dan ga je zien dat het geen ‘omweg’  is geweest, maar dat de aardse reis een door jouw Ziel gewenste en gecreëerde weg is om tot Liefde te geraken. Met dit prachtige citaat uit Een cursus in wonderen, wil ik het afronden en wordt het ‘afgerond’:

“Volmaakte liefde verdrijft angst.

Als er angst bestaat,

Dan is er geen volmaakte liefde

Maar:

“Alleen volmaakte liefde bestaat,

Als er angst is,

brengt die een toestand teweeg die niet bestaat” (ECIW.T.1.VI.5.4-8)