Een cursus in wonderen is erop gericht om te doorzien wat vergeving  is. Als je het hebt doorzien, doorvoeld en beseft, ben je vrij. In feite zegt de cursus, vergeving is doorzien dat er niets te vergeven valt, want dat wat je dacht heeft niet plaatsgevonden, er is in de werkelijkheid niets gebeurd. Dit is voor ons als ego-persoonlijkheden bijna malle praat, onzinnig, wij zien een geheel andere ‘werkelijkheid’. Het botst met al onze (zintuiglijke) waarnemingen, van wat we zien, voelen, horen.

Hieronder wil ik deze klaarblijkelijke ‘onzinnige’ gedachte tegen het licht houden. Daarvoor ga ik te rade bij wat in de cursus zo prachtig verwoord wordt over wat vergeving is in het Werkboek van Een cursus in Wonderen.

De twee niveaus

Feitelijk zet Een cursus in wonderen onze totale menselijke perceptie en onze gehele manier van ‘kijken’ naar de wereld, op z’n kop. De cursus geeft aan dat alles waar we naar kijken vanuit onze menselijke ogen een illusie is. Het bestaat in de werkelijkheid niet. Of om anders te zeggen; het heeft geen betekenis. Over welke werkelijkheid heeft de cursus het dan en kunnen er twee verschillende werkelijkheden bestaan? In feite bestaat er slechts een werkelijkheid, en dat is de wereld van Liefde. Echter vanuit de wijze waarop je vanuit de ego-persoonlijkheid de wereld waarneemt, bestaat er een wereld die gedomineerd wordt door gedachtes over slechtheid, verwoesting, geweld, afgunst en wanhoop. Een wereld van schaarste en schuld.

“Dit alles moeten we leren vergeven, niet omdat we ‘lief en aardig zijn’ maar omdat niet waar is wat we zien. We hebben de wereld door onze verwrongen verdedigingsmechanismes vervormd en zien daarom  niet wat er is”( ECIW.V.xi)

Vanuit deze interpretatie van de werkelijkheid zou je kunnen spreken van twee verschillende niveaus, namelijk vanuit de beleving van de werkelijkheid van het ego, de wereld van de dualiteit en de werkelijke wereld van Liefde. De wereld van Eenheid.

1^e niveau- De ego-wereld van de materie

We zien vanuit de ogen van het lichaam een wereld van vormen en manifestaties. We worden er emotioneel door geraakt en we zetten ons ‘beste beentje’ voor om het zo goed mogelijk te doen en om gelukkig te worden.

Steeds is er een verlangen om iets voor ’elkaar te krijgen’. We trachten iets te verwerven, gevoed door de gedachte, als ik dat heb, ben ik gelukkig. En op het moment dat je het hebt, is er al snel een gevoel van teleurstelling, of komt er een nieuw verlangen op.  Het houdt niet op. Je zou kunnen zeggen, het is een bodemloze put van niet te bevredigen verlangens

Ik zou het een gevoel van ‘zoeken’ naar Thuis kunnen noemen. Een soort heimwee, zoeken naar geborgenheid, gedragen worden, opgenomen worden door iets Groters, naar God, naar Liefde.

We hebben het gevoel iets verloren te hebben en ervaren fundamenteel een gevoel van eenzaamheid  en verlaten zijn en een gevoel van tekort.

Zoeken en vinden

We voelen ons afgescheiden en zijn naarstig op zoek in de materiële wereld naar het willen oplossen van deze unheimische innerlijke gevoelens van tekort.

Eigenlijk zijn we op zoek naar iets wat we reeds bezitten. De cursus zegt in het Voorwoord “De wereld die wij zien weerspiegelt slechts ons eigen referentie-kader- de ideeën, wensen en emoties die de overhand hebben in onze denkgeest. ‘’ ‘Projectie maakt waarneming’ Eerst kijken we naar binnen, besluiten welke wereld we willen zien en vervolgens projecteren we die wereld naar buiten, en maken haar tot waarheid zoals wij die zien” (ECIW.V.xi).

Zo letterlijk is het dus, we zien precies datgene wat we willen zien aan de hand van onze eigen interpretaties van de werkelijkheid. Onze zoektocht is een zoeken naar Liefde en dat bevindt zich niet buiten ons, maar in ons. Wij hebben nooit de Liefde verloren, we zijn het alleen vergeten en gaan deze aardse reis om het ons te her-inneren. Het is een leerweg, waarin alle situaties en  ervaringen in ons leven behulpzaam zijn om ons weer te her-inneren wie we in werkelijkheid zijn.

 2^e niveau –De wereld van Liefde

In feite is er sprake van  een vergissing die gecorrigeerd moet worden. Het woord vergissing geeft direct al ontspanning, maakt mild, het zegt eigenlijk, je bent niet schuldig, je wist niet beter en er is een uitweg.

Het gaat erom om of je  bereid bent er anders naar te leren kijken en te luisteren naar de stille stem van de Heilige Geest. Diegene die zich vergist is de ego-persoonlijkheid vanuit zijn interpretatie van de werkelijkheid en hij heeft hulp nodig van zijn innerlijke leiding.

De cursus geeft prachtig aan wat voor innerlijke houding gevraagd wordt om tot vergeving te komen. Het vraagt om alle ideeën over wat jij als waarheid ziet op te geven. Het gaat erover om niets te willen ‘doen’.  

“Vergeving daarentegen is stil en doet in alle rust niets. Ze schendt geen enkel aspect van de werkelijkheid en probeert die evenmin te verdraaien tot een verschijningsvorm die haar aanstaat. Zij kijkt alleen en wacht, en oordeelt niet “(…) “Doe daarom niets en laat vergeving jou tonen wat jou te doen staat, via Hem die je Gids is, je Verlosser en Beschermer, sterk in hoop en zeker van jouw uiteindelijk succes. Hij heeft jou al vergeven, want dat is Zijn functie, Hem gegeven door God. Nu moet jij Zijn functie delen en vergeven wie Hij heeft verlost, wiens zondeloosheid Hij ziet, en wie Hij eert als de Zoon van God” (ECIW.W.d.II.1.4-5).

Wat bovenstaand citaat over vergeving ons laat zien is dat er van ons gevraagd wordt om een stap terug te doen, je zogenaamde gelijk op te geven en het over te geven aan jouw Innerlijk Zelf die met ogen van Liefde oordeelloos kijkt naar de handelingen van het ego, deze met compassie omarmt en eraan voorbij kijkt. Hierin vindt vergeving plaats en keert de natuurlijke staat van Vrede terug.

De ervaringsweg tot Liefde

Is er dan niets gebeurd in de buitenwereld ? Jawel, echter wat plaatsvindt is louter een leerervaring tussen personen. Vanuit de ego-persoonlijkheden kan er een emotionele ervaring zijn van slachtoffer en dader. Ogenschijnlijk doet iemand je wat aan en kan er sprake zijn van geweld, pijn, manipulatie als gevolg van haat of schuld et cetera.

Deze ervaring van pijn, dan wel lijden is altijd het gevolg van een menselijke interpretatie en de beleving ligt op het lichaamsniveau van het ego-denken en de daaraan gekoppelde emotie. Echter het lichaam is uitsluitend een leerinstrument, in werkelijkheid ben je louter Geest en kan je niet lijden.

De interpretatie zegt iets over een innerlijke gehechtheid en een oordeel over een pijnlijke ervaring uit het verleden en de situatie die nu plaatsvindt biedt de mogelijkheid om deze pijnlijke herinnering te helen.

Het gaat om de vraag of je vasthoudt aan je ‘gelijk’ om  je medemens als dader en jezelf als slachtoffer te zien, of dat je bereid bent te luisteren naar de Innerlijke stem.

Hierdoor krijg je en ook de ander de gelegenheid om te zien dat er een keuze voor Liefde gemaakt kan worden en je de ervaring doorgaat om tot heling en vergeving te komen.

Dan is de zogenaamde dader, jouw Verlosser geworden en blijft over dat er uitsluitend een ervaringsles is dat je in Liefde met elkaar verbonden bent.