Het projectie mechanisme.

Onze ogen zien in de Werkelijkheid niets, ze projecteren innerlijke opgeslagen beelden vanuit ons geheugen. Voor de persoonlijkheid is dit, als je dit voor t eerst leest, niet te bevatten en verbijsterend en brengt je gehele idee dat jij de wereld ziet met al zijn kenmerken en ‘gedoe’, in de war.  Dit kan toch niet waar zijn, denkt de persoonlijkheid, echter vanuit onze Innerlijke Waarheid of Weten, zien we dat dit de Waarheid is. Het is zoals de cursus het aanreikt “projectie maakt waarneming” (Eciw. Vw.xi.) “Eerst kijken we naar binnen, besluiten welke wereld we willen zien en vervolgens projecteren we die wereld naar buiten en maken we haar tot de waarheid zoals wij die zien”(Eciw.vw.xi)

Ofwel we ‘maken’ op die manier de wereld die wij willen ‘zien’ en stellen vast dat dit onze ‘waarheid’ is en we ons ‘gelijk’ halen en hebben.

Feitelijk is dit gehele projectie mechanisme een subliem onderdeel van ons leerproces, het vraagt, of  beter gezegd, het vergt echter wel dat we bereid moeten zijn om je ‘gelijk’  los te laten en te gaan zien dat alles wat we zien voortkomt uit ‘hoe wij vanuit onze innerlijke interpretatie’ de wereld zien en gaan ‘doorzien’ , dat het samenhangt met onze ontwikkelingsweg en de pijn die hiermede verbonden is,  en een oproep vormt om naar ‘binnen’ te gaan, naar onze Innerlijke Stem te luisteren, die onze pijn verhelderd en doorziet dat het nog verbonden is met een oude pijn of een oordeel, of gevoelens van schuld en tekort.

Als we daartoe bereid zijn is vergeving van toepassing en is er weer een innerlijke connectie met vrijheid en innerlijke vrede.

In die zin is het projectie mechanisme een subliem onderdeel van onze leerweg hier op Aarde, het brengt al die nog niet opgeloste innerlijke pijn, oordelen, zelfafkeuring, schuld, tekort etc., naar ‘buiten’. Je ziet het voor je geëtaleerd in beelden die jij hebt geproduceerd en het vraagt inderdaad van je dat je bereid moet zijn om je eigen interpretatie -of ‘gelijk’- te willen ‘opgeven’,  los te laten.

Zolang we ons identificeren met onze persoonlijkheid en met de ogen van het lichaam de wereld ‘zien’ en dit als ‘waarheid’, zien, leven we in een droom of illusie. Dit is onze basale vergissing en de enige weg om hieruit te komen is vergeving toe te passen. De afscheiding van God, van Liefde heeft nooit plaatsgevonden.

De weg van de persoonlijkheid.

Feitelijk is onze gehele reis op Aarde, c.q. onze incarnatieproces een grote oproep om op een andere manier in het leven te gaan staan, echter dan moeten we bereid zijn om naar ‘binnen’ te gaan en te gaan luisteren naar onze Innerlijke Stem. Het is mooi hoe Een cursus in wonderen is opgebouwd, het is in essentie één Oproep om je geconditioneerd met de persoonlijkheid te gaan doorzien. Hierin wordt echt rekening gehouden met de hardnekkigheid van het ego-denken en het déconditioneren steeds subtieler plaatsvindt via de werkboeklessen.

Daarin wordt het gehele ego denken ontrafelt en doorzien. Het ego denken is het centrale onderdeel van de persoonlijkheid die gericht is op overleving in de aardse wereld. Het is wat in de cursus ‘de onjuiste gerichtheid van het denken wordt genoemd.

Het ego denken, ofwel het brein is een soort computer in ons menselijke systeem, waarin al onze overlevingsstrategieën zijn samengebald en het functioneren in ons dagelijks bestaan ‘reguleren’.  De centrale basis daarin is, hoe wordt ik ‘gelukkig’ in deze wereld waarin angst en oude pijn de dominante factor hierin is. Uiteindelijk is bewustwording en een bereidheid om op een andere manier in het leven te willen gaan staan een voorwaarde tot bevrijding.

Het Innerlijk Zelf .

Altijd ben je verbonden met je Ware Zelf, of je je daarvan bewust bent of niet. Dit is je drijvende kracht achter al jouw incarnaties en je Leven. Je bent dat. Het is een stille kracht/ kwaliteit in jou, je innerlijk Hart.

Ik voel het zelf als  ‘Verbinding’ , het is niet een soort identificatie, het is een warme ‘wat bruisend’ energieveld, woorden als  Vrede, Geluk, zijn van toepassing, een neutrale gesteldheid van Hier Zijn, Stilte, Altijd, Aanwezigheid, Dankbaarheid. Je bent Dat.

Het vraagt slechts een geringe bereidwilligheid om ermee in contact te komen, of beter gezegd , ermee te Zijn, je bent daar Altijd. Daarvan uit voel je en ‘zie’ je de verbinding met de wereld en met je persoonlijk zelf, maar op een ongeïdentificeerde wijze. Je ‘kijkt ernaar op een ‘neutrale’ wijze en ‘ziet’ waarin of waardoor je je vergist, maar je voelt je niet schuldig, maar meer een soort van, oh ja, ik vergis me , en dan laat ‘het’ los en heeft het niet plaatsgevonden. Want op het niveau van Wie jij in Werkelijkheid bent, vindt het niet plaats. De afscheiding van God heeft niet plaatsgevonden.

Het klinkt eenvoudig, en in principe is dat ook zo, het gaat steeds om het doorzien van je geïdentificeerd zijn met je ego denken en je persoonlijkheid en ‘doorzien’ dat dit niet de Werkelijkheid is. Het gaat om je zogenaamde ‘gelijk’ op te geven.

In essentie is ons geheel aardse reis een grote uitdaging om er anders naar te leren kijken, in plaats van slachtoffer te zijn, te gaan zien dat het jou de gelegenheid biedt om vanuit jouw Ware Zelf in het leven te gaan staan, het enige wat er van je gevraagd wordt is om naar ‘binnen’ te gaan, te gaan, te luisteren naar je Innerlijk Zelf en vergeving toe te passen. Dan ga je ‘zien’ dat deze aardse reis een prachtige leerrijke ervaring is met al zijn facetten van Goed en Kwaad en je persoonlijkheid met al zijn elementen, in relatie met je Innerlijk Zelf van ‘aanvoelen’ waar pijn wordt gevoeld en wat de oorzaak daarvan is. Er is geen schuld, uitsluitend een vergissing. Er wordt jou Niets aangedaan. Het is een vorm van Thuiskomen.

Vrede blijft er dan over, als onze natuurlijke Staat van Zijn.