Er is geen tijd, uitsluitend in onze ego-ervaring van verbonden te zijn met het lichaam en de identificatie met de aardse werkelijkheid van dag en nacht,, verleden, heden en toekomst. Dit is onze aardse beleving en het is voor ons leven hier op Aarde ook zinnig om in die aardse tijdsberekening met elkaar om te kunnen gaan. Bijvoorbeeld om afspraken te kunnen maken of om te weten hoe het laat het is et cetera.

Echter in de werkelijkheid is er geen tijd en uitsluitend Nu als eeuwig ritme in de kosmische eenheid van geen begin en einde. Dit in tegenstelling tot de wereld van de dualiteit, van goed en kwaad, slachtoffer en dader, man en vrouw, dood en leven en alle tegenstellingen en voor-oordelen die er plaatsvinden tussen mensen.

Hoe kunnen we die ’twee werelden’ verenigen, of kan dat niet. Is er sprake van een tegenstelling, of is deze ogenschijnlijk. Hangt het af vanuit welke positie we er naar kijken, ben je geïdentificeerd met je persoonlijkheid dan ervaar je de wereld van de dualiteit, voel je jezelf verbonden met je Innerlijk Zelf, dan ben je in de Waarnemerspositie en ben Getuige van het eeuwige spel van donker en licht, bewegingen van het ego-denken en al die emoties die hieraan verbonden zijn.

Dit kan alleen gebeuren als je niet geïdentificeerd bent met je persoonlijkheid. Waar het om gaat is dat je,-en verbonden bent met het menselijke, met de wereld van de dualiteit- en verbonden bent met het eeuwige Nu en dat dit tegelijkertijd plaats vindt en daar gaat deze column over. Je bent God en mens tegelijkertijd.

De leerweg van de dualiteit

Het lijkt een beetje een onzinnig verhaal, van die twee werelden, die niet echt gescheiden zijn, de wereld van de dualiteit en de – echte – geestelijke Werkelijkheid , de Werkelijke wereld.

Waarom zijn er deze twee ogenschijnlijk ‘gescheiden’ werelden en bestaat die ene wereld van de dualiteit niet echt en is er uitsluitend sprake van een Geestelijke Werkelijkheid. Wat is de zin van deze ’truc’. Waar het om gaat is dat we ogenschijnlijk in deze twee werelden leven vanuit een intentie om tot onvoorwaardelijke Liefde te geraken.

Maar we zijn toch al Liefde, waarom zijn we dan toch nog bezig om tot onvoorwaardelijke Liefde te geraken en waarom doen we dit dan ?

We doen dit omdat wij als Goddelijke Wezens bezig zijn met een eeuwig uitbreidings proces van het Scheppingsspel van Liefde. Wij zijn Scheppers en nemen deel aan dit scheppingsproces door ogenschijnlijk ‘af te dalen’ naar de aardse werkelijkheid van de dualiteit om hier door middel van de identificatie met ‘dat wat je niet bent’ , ofwel de wereld van de mens, van de angst, de wereld van de imperfectie, van de zelf-veroordeling, te komen tot Inzicht van wat Liefde is.Wij zijn dus zowel Scheppers als het geschapene.

Het lijkt een rare omweg en dat is het het ook. In een andere inspiratie-tekst heb ik het “De omweg va n de angst” genoemd. Om te leren Wie we in de werkelijkheid zijn, hebben we een zogenaamd tegendeel nodig, namelijk angst, om te ontdekken wat Liefde is.

Liefde is alles wat er is, echter als alles Liefde is, kan je niet ‘ervaren’ wat Liefde is en om dat te gaan zien is deze ’truc’ bedacht. Het is een Goddelijk Spel van Licht en Donker, Liefde en angst, imperfectie en perfectie. En er gaat niets verloren en om het Spel compleet te maken is bedacht dat we ‘vergeten’ zijn we We Zijn.

Incarnatie op Aarde.

Al vele levens zijn we gereïncarneerd geweest op Aarde, iedere keer werken we bepaalde facetten van het menselijke ervaringsproces uit. Hierin is geen toeval, je incarneert en werkt een bepaald scenario uit die je van te voren vanuit je Ziel hebt uitgewerkt.. Zoals waar je geboren wordt, in welke familie, land, geslacht en onder welke omstandigheden en wat voor ervaringsproces je hebt uitgezet. Nogmaals er is geen toeval.

Vanuit mijn kennis als astroloog en de horoscoop die een planetaire weergave is van dit ervaringsproces zie ik hoe dit chronologisch verloopt en geënt is op bepaalde cyclische planetaire processen  en een ervarings weg vormt van de Ziel om als eeuwig medium tussen Geest en de mens- specifieke ervaringen door te gaan om tot bewustwording en verrijking  en verkrijging van Zelf-Inzicht te komen.

Om tot dit inzicht te geraken gaan we vanaf onze geboorte- vroege jeugd- tot zo gemiddeld aan de veertigste jaar in de ‘buitenwereld’ leven en werken om ‘gelukkig’ te worden. Dit gaat gemiddeld gepaard met een zoektocht, waarin het hebben van ‘geluk’ afhankelijk gesteld wordt van zaken buiten ons, zoals het hebben van geld, een baan, een vrouw, / man/ gezin, seks, macht.

Tegelijkertijd wordt dit proces sterk beïnvloedt door een innerlijke angst die gevoed wordt door een zelf-veroordeling, die in onze vroege jeugd gereactiveerd is, zoals’ik ben niet goed genoeg’ of ‘ik mag er niet zijn’

Zo, rond je veertigste jaar kom je in de midlife-crisis, deze ontstaat gemiddeld om dat er dan een innerlijke crisis ontstaat in het bewustzijn, waarin de centrale vraag gesteld wordt ‘is dit het nu ‘, is dit wat ik van het leven verwachtte. Daarin komen de centrale teleurstellingen aan de orde, waarin  de elementen van ‘geluk’ niet blijken te werken.

De baan bevalt niet, het leven met vrouw/ man, gezin brengt veel zorgen met zich mee en brengt je niet het ‘geluk’ wat je ervan verwachtte of hoopte te verkrijgen. Je komt in een crisis of raakt overspannen.gaat scheiden, of raakt werkloos.

Dit is geen willekeur of ‘bad luck’ , nee, het is een innerlijke oproep van de Ziel om te gaan ‘luisteren’ naar je innerlijke Stem, ergens iets te horen wat je al een hele tijd genegeerd hebt of getracht hebt te smoren, met al je activiteiten en persoonlijke acties.

Waar het over gaat is of we bereid zijn naar deze innerlijke oproep te gaan luisteren en een stap te maken om op een andere manier in het leven te gaan staan.

Van ‘buiten’ naar ‘binnen’, vanuit het hoofd naar het Hart.

Op zich is die eerste fase in je leven waarin je je geluk nog afhankelijk hebt gesteld van factoren ‘buiten’ je, niet verkeerd. In ons bewustwordingsproces is het optimaal. Om tot inzicht te komen, moet je eerst door een proces heen, waarin je ‘denkt’ dat het leven maakbaar is en als dan bepaalde factoren zijn vervuld, zoals voldoende geld, een partner, een gezin, dan lacht het ‘geluk’ je tegemoet. En dat lijkt ook in eerste instantie zo, we kunnen, zelfs jarenlang het idee hebben dat ‘geluk;  iets is wat van buitenaf verkregen wordt als ‘we maar ons best doen’. Lukt het niet in ene, dan doen we nog heel veel verwoede pogingen, met hard werken, ons zelf weg cijferen of juist niet, of we geven de wereld of de ander de schuld van ons tekort aan ‘geluk’.

Dit is zolang we vanuit ons hoofd, dan wel vanuit ons denken leven. We hebben het contact met ons Hart en onze innerlijke Stem verloren. Niet echt, maar in die eerste fase, gaan we vanuit onze overleving te werk, vanuit de cultuur waarin we grootgebracht zijn en doen wat deze ‘voorschrijft’ of voorleeft.

Zijnde in de crisis, wordt er van ons moed gevraagd. Moed om dit patroon te doorbreken en een stap in het ongewisse te maken, in die zin bijvoorbeeld om ander werk te gaan doen, of in therapie, of echt te gaan doen, wat je al jaren van plan was, maar niet durfde omdat je bang was. Het vraagt moed en vertrouwen om dergelijke stappen te zetten en er geen ‘belofte’ dat je dan gelukkig wordt.De belangrijkste stap is dat je steeds meer bereid bent om te gaan luisteren naar je innerlijke Stem. je bent bereid om je te laten leiden, niet meer je hoofd, maar door je Hart

Als je in zo’n proces geraakt, ga je geleidelijk aan zien, dat Geluk niet iets is wat je van ‘buiten’ je  verkrijgt, maar dat het een innerlijke Gesteldheid is, een innerlijk Besef van Stilte, vanuit het Hart. Innerlijke Rust, Vrede.

Dan ga je zien dat Vrede niet is wat je verwerft, maar dat dit een innerlijke gesteldheid is, die je altijd al bezat en bent

Tegelijkertijd

Wat we in dit proces mogen gaan zien is dat we een wezen van Licht zijn, die verbonden is met de menselijke vorm en dat we zolang we verbonden zijn met deze vorm, we verbonden zijn met ons denken en al de menselijke verlangens. Echter, naarmate je een geoefende leerling bent van bewustwording ga je steeds meer leven vanuit je Innerlijk Zelf, ofwel het Getuige bewustzijn en neem je tegelijkertijd waar hoe al die menselijke verlangens en bewegingen gaande zijn, zonder dat het jou nog uit je innerlijke Rust weghaalt.

Waar het omgaat is dat je ‘ziet’ met je Innerlijk Oog van Liefde dat deze bewegingen van je persoonlijkheid jouw gediend hebben om tot bewustwording te komen. Er was geen goed of kwaad, er was slechts een vergissing gaande zolang we ons identificeerde met onze persoonlijkheid. Nu kunnen we zien dat angst, pijn , het lijden onze zelf-veroordelingen inspiraties vormen om tot zelfinzicht te komen. We gaan vanuit het donker naar het Licht

Wie ben ik ?

Centrale vraag in bovenstaand betoog is; Wie ben Ik ? Duidelijk is dat je niet de ego-persoonlijkheid bent, verbonden met het lichaam, maar je bent dat wat dit alles aanstuurt. Je bent dat wat nooit geboren is, die eeuwig Getuige is van alles wat Is, zonder oogmerk, of bedoeling, uitsluitend energie, ruimte,  Licht, God. Zonder oordeel, Aanwezigheid, Bewustzijn, Liefde. Het zijn alle namen van Iets wat niet te benoemen is. Het is het eeuwige constante, zonder eind en geen begin.

En tegelijkertijd nemen we deel aan heel het Scheppingsproces, zonder onszelf daarin te verliezen of iets kwijt te geraken. Bewustzijn en Gewaar zijn is altijd, zelf als we het niet gewaar zijn.

Zo is God tegelijkertijd mens..