Er is geen toeval.

Voor onze persoonlijkheid is dit niet vanzelfsprekend, we zeggen wel eens in een zekere verbazing “dat is toevallig’ , alsof het ons overkomt. Echter in de werkelijkheid is alles wat in jouw leven gebeurd en in de gehele samenleving, geen toeval.

Wij, de mensheid, het universum zijn in een gezamenlijk proces met elkaar verbonden, waarin alles wat er plaatsvindt op persoonlijk niveau en ook in het grote geheel een samenhang heeft en samenvalt met een ontwikkelingsweg waarin alles en iedereen op weg is om weer terug te keren naar een totale verbinding met het Goddelijke, ofwel Liefde.

Niet dat we dit Nu niet zijn, maar het gaat om een totaal herinneren van dat we God Zijn. Onze weg hier op Aarde is verbonden met een Goddelijke ontwikkelingsweg, waarin de essentie samenhangt met dat God zichzelf wil leren kennen door Zijn ogenschijnlijk tegendeel, ofwel angst.

Liefde is alles Wat Is, in essentie bestaat er geen tegendeel, echter in Zijn verlangen Zichzelf te leren kennen is angst gecreëerd, om via dit ogenschijnlijke tegendeel en alle aspecten van Goed en Kwaad te willen ervaren en te gaan doorzien, om verrijkt, terug te keren in Zijn Ware Goddelijke Zelf.

Wij, het gehele universum, God, zijn betrokken en geïnspireerd in deze Goddelijke Weg en als zodanig is alles wat er plaatsvindt in jouw leven en in de wereld, onderdeel van deze Weg, ofwel er is geen toeval.

Op persoonlijkheidsniveau kunnen we dat niet zien en dat hoort bij onze weg, we ‘vergeten’ dat we God Zijn, om via de omweg van de angst, weer terug te keren naar onze Goddelijke Verbinding.

De afscheiding van God heeft niet plaatsgevonden.

In onze menselijke ontwikkelingsweg ‘vergeten’ we dat we Goddelijke Wezens zijn, voor eeuwig verbonden met God, echter vanuit onze Ziele intentie incarneren we opnieuw op Aarde om nog niet opgeloste thema’s vanuit vorige levens te willen gaan ervaren om ze te leren vergeven en bewust te worden. Om deze bewustwordingsweg te gaan scheiden we ons ogenschijnlijk af van God en identificeren we ons met ons lichaam, c.q. onze persoonlijkheid.

Echter in de Werkelijkheid vindt dit niet plaats, het gaat om een keuze, zolang we ons nog niet bewust zijn en nog leven vanuit de identificatie met de persoonlijkheid, leven we in de emotionele wereld van angst en pijn. Dit brengt allerlei ervaringen met zich mee, waarin het centrale thema altijd samenhangt met een keuze om ons geluk, dan wel de liefde buiten onszelf te zoeken en trachten te verkrijgen van onze medemensen, zoals ouders, partners. Of door middel van het vergaren van menselijk bezit, geld, macht waaraan wij ontlenen dat dit ons geluk brengt.

In de werkelijkheid is dit leven vanuit onze identificatie met de persoonlijkheid en zijn zoektocht naar liefde buiten zich, gedoemd te mislukken. Dit ‘mislukken’ is geen ‘fout’, deze emotionele pijn, op allerlei niveaus, lichamelijk en geestelijk, brengt een oproep teweeg om naar ‘binnen te keren’,  ofwel te gaan luisteren naar je Hart.

De keuze uit twee niveaus.

Zoals ik hierboven het woord ‘ogenschijnlijk’ gebruik is dit een goede invalshoek om ons te herinneren dat we altijd verbonden zijn met God. Het is Godsonmogelijk om niet verbonden te zijn, dan kunnen we niet ‘bestaan’. Het woord ‘ogenschijnlijk’ reikt precies aan, waar het omgaat. We zien een wereld ‘buiten’ ons vanuit onze ogen. Echter wat we met de ogen van het lichaam ‘zien’, is niet de Werkelijkheid, het is de geprojecteerde  wereld die we vanuit onze hersenen, dan wel ons geheugen, ‘buiten’ ons zien. “Projectie maakt waarneming”  zegt Een cursus in wonderen. Deze waarneming is het ene niveau waarin we verblijven, zolang we ons nog identificeren met onze persoonlijkheid.

Het andere niveau is verbonden met ons geestelijk Hart, dan wel onze Innerlijke Stem, De Heilige Geest. Het gaat om een geringe bereidwilligheid om te gaan luisteren naar onze Innerlijke Stem. Deze reikt ons aan vanuit de pijn die we ervaren, welke foutieve interpretatie we maken om ons Geluk, dan wel Liefde te willen ervaren. De belangrijkste boodschap die we hierin ontvangen is dat we ons vergissen, we maken geen ‘fout’, maar we worden opgeroepen om ons te herinneren Wie we in de Werkelijkheid Zijn, niet alleen jijzelf maar al je medemensen en alles wat je Ziet.

Vergeving is ons enige functie hier.

Het gaat om een bereidheid om te vergeven, dan wel te Zien dat je je vergist hebt.

Liefde is Stil, dat hoef je niet verwerven, je ben Dat, echter het gaat om het ‘doorzien’  dat zolang je ‘buiten’ Je Zelf zoekt naar Geluk, dan wel Liefde, dat je dan altijd in een gevoel van ‘tekort’ terechtkomt. Onze ontwikkelingsweg hier op Aarde is erop gericht om de projectie van schuld en oordelen, terug te nemen en te gaan zien dat al jou ervaringen erop gericht zijn, je weer Thuis te brengen, je te herinneren dat je een Goddelijk Wezen bent van Licht en Liefde en dat je dit nooit hebt verloren.

Het gaat om het doorbreken van het patroon van schuld, dader- en slachtofferschap. En ‘zien’ dat de identificatie met angst een ‘hulpmiddel’ is om je te laten Zien dat je een vergissing begaat. En dat het in de Werkelijkheid niet heeft plaatsgevonden.

Je bent Altijd Thuis bij God en al je ervaringen zijn geen toeval, deze horen bij jouw Ziele weg om weer Thuis te komen.