Een van mijn meest geliefde werkboeklessen is deze:
“Ik ben niet een lichaam.Ik ben vrij. want ik blijf wat ik ben, zo schiep God mij” (Eciw.W.201.).
Deze les geeft zo helder en precies weer wie we in werkelijkheid zijn. Wij zijn geen lichaam, maar louter Geest. En dan gaat dit werkboekles verder met:
“ Ik vertrouw mijn broeders, zij zijn één met mij. Niemand is niet mijn broeder. Ik ben gezegend met het universum en met God, mijn Vader, de ene Schepper van het geheel waaruit mijn Zelf bestaat, eeuwig Één met mij. “(Eciw.W.201.1.).
Dit is onze Ware Werkelijkheid.
Voor het gros van de mensheid is dit de wereld op z’n kop. Als mens leven we lange tijd in de overtuiging dat we een afgescheiden persoonlijkheid of lichaam zijn. We zien de ‘buitenwereld’ als de werkelijkheid en hebben steeds het idee dat deze buitenwereld ons iets kan geven of afnemen.
Het begrip vrijheid is in deze staat niet vanzelfsprekend, dat moet je als het ware verwerven. We voelen ons afgescheiden van alles en iedereen en stellen alles in werk om ons te verbinden. In eerste instantie met onze ouders om hun liefde te verwerven en later in onze speciale relaties, die ons ‘gelukkig’ moeten maken.
In dit proces van ‘moeten’ verbinden, geven we onze zogenaamde vrijheid of onafhankelijkheid op, we gaan een ‘verbinding’ aan die ons liefde of geluk zal geven.
Gelukkig zien steeds meer mensen vanuit hun bewustwording in: dit gaat niet werken. Die zien in dat Vrijheid namelijk een inherente kwaliteit is van dat wat je in wezen bent; louter een vrije geest. Dat hoef je niet te verwerven, dat ben je.
Om werkelijk weer in contact te komen met je Ware Zelf, moeten we gaan zien dat de wereld een droomwereld is, die we waarnemen met de ogen van het lichaam als een geprojecteerde wereld van illusies. De emotionele pijn die hieruit voortvloeit roept ons op om vergeving toe te passen en te gaan zien dat het in de Werkelijkheid niet heeft plaatsgevonden. De afscheiding van God, van onze Bron, heeft en kan nooit plaats vinden.
Ik ben niet een lichaam.(Eciw.W.201)
Hier wordt zo helder aangereikt wie we Zijn, niet een lichaam, we zijn in eenheid verbonden met Alles wat Is, met God. We zijn niet de persoonlijkheid, ofwel dit lichaam en onze weg hier op Aarde is erop gericht om ons dit bewust te worden en te realiseren, ofwel te gaan ‘doorzien’ dat je wel tijdelijk verbonden met een lichaam, maar dat dit niet is wie jij bent, maar gedurende de incarnatie voor jou een leer- en communicatiemiddel is. Je hebt dit lichaam nodig om op Aarde als mens te functioneren en is behulpzaam om de door jouw Ziel uitgezet incarnatieproces te gaan ervaren om tot bewustwording te komen, wie jij in de Werkelijkheid bent. Zoon van God, Vrij en in eenheid verbonden met alles wat
Projectie maakt waarneming.
De wereld ‘buiten’ ons heeft in essentie geen betekenis. Wij geven er echter betekenis aan, doordat we ons niet realiseren is dat de ogen van het ogen niets zien, maar vanuit het geheugen geprojecteerde beelden ‘zien’, feitelijk ‘zien’ we altijd het verleden en ‘beelden’ van nog niet opgeloste aspecten uit het verleden. In die zin is het een optimale kwaliteit als leermiddel om nog niet vergeven vergissingen uit het verleden te kunnen ‘doorzien’ en te vergeven.
Emotionele en geestelijke pijn is hierin de oproep om naar binnen te gaan en vanuit een geringe bereidwilligheid contact te maken met de Heilige Geest om te vergeven.
In de Werkelijkheid zijn we altijd verbonden met ons Hart, ofwel ons innerlijk Zelf, daarin zien we een vergeven wereld . Steeds gaat het erom of je voor het vlees kiest of voor de geest. Ofwel zie de wereld vanuit je lichaam als identiteit, dan wel vanuit jouw Innerlijk Zelf.
Nu is de enige tijd die er is en elk moment is bestemd om te geven. (AH.5)
Deze zin, afkomstig van een van de principes van Attitudinal Healing geeft zo precies weer, wat onze Werkelijkheid is, we bevinden ons altijd in het eeuwige Nu en of we ons er nu wel of niet bewust zijn van deze waarheid, het is onze Geestelijke Werkelijkheid, we zijn en blijven voor altijd verbonden met God, met de Liefde. Onze ervaringstocht op Aarde brengt ons steeds in omstandigheden, waarin we (kunnen) kiezen om ons slachtoffer te (blijven) voelen of vergeving toe te passen en te gaan Zien dat je je vergist en dan ben je weer in Vrede en Vreugde verbonden bent met de Stilte van ons Hart en zie je dat het niet heeft plaatsgevonden. En zijn we Thuisgekomen van nooit weggeweest.