Het Heilig Ogenblik.
In Een cursus in wonderen, wordt het nu, het Heilig Ogenblik genoemd. Ik vind dit een mooier beeld dan het woord nu, het geeft helderder en preciezer weer wat het Nu inhoudt, namelijk elk ogenblik is het ‘tijdsmoment’ van de eeuwigheid, heel, heilig, waarin alles samenvalt. Er is geen ander moment.
Het geeft aan dat je altijd, voor eeuwig in een oordeel loze ‘ruimte’ van Liefde en Licht en Eenheid verblijft en tegelijkertijd kijk je met ogen van Liefde naar de aardse sfeer waarin er ogenschijnlijk sprake is van ‘tijd’ , van een verleden en een toekomst.
Het kost geen tijd om in het Heilig Ogenblik te komen, daar verblijven we altijd in. Het is de eenvoud van het Zijn, je overgeven aan de Wil van God en Weten dat je Eén bent met Dat. Zonder tussenkomst en altijd.
In Een cursus in wonderen wordt in hoofdstuk 15 beschreven wat Het Heilige Ogenblik inhoudt. (Eciw.T.15.306-335). Hieronder wil ik in kort bestek hiervan een weergave doen.
De twee manieren om tijd te gebruiken. (Eciw.T.15.1.306)
In de cursus wordt aangereikt dat we twee opties hebben om de tijd te gebruiken, namelijk hoe het ego met tijd omgaat en hoe tijd door de Heilige Geest in ons ‘gebruikt’ wordt om ons weer in contact te brengen met de Liefde in ons.
In ons aards bestaan zijn we verbonden met het lichaam, dat geboren wordt, opgroeit en uiteindelijk weer dood gaat. Deze weg wordt vanuit de persoonlijkheid tijd genoemd, ofwel vanuit ontstaan, naar vernietiging. Dit overkomt alles wat hier op Aarde ontstaat, het wordt geboren, komt tot bloei , takelt af , tot de dood als einde er opvolgt.
In deze vicieuze cirkel van opkomst, bloei en verval verkeren we en we zien dit als het leven, echter vanuit de cursus gezien is er geen dood, en bestaat uitsluitend het eeuwige leven in Liefde. In dit licht moet het Heilig Ogenblik worden gezien.
Om dit te illustreren laat ik hieronder een citaat vanuit de cursus volgen die dit heel precies aangeeft en wat de rol van de tijd hierin is;
“Kun jij je voorstellen wat het betekent geen bekommernissen, geen zorgen en geen angsten te hebben, maar gewoon de hele tijd volkomen kalm en vredig te zijn. Toch is dit waar de tijd voor dient: om juist dat te leren en verder niets. Gods Leraar kan over zijn onderwijs niet tevreden zijn, totdat het alles uitmaakt wat jij hebt geleerd. Hij heeft zijn onderwijsfunctie pas vervuld wanneer jij zo’n consequente leerling bent geworden dat je alleen van hem leert. Als dat gebeurd is, zul je geen leraar meer nodig hebben, noch tijd om te leren” (Eciw. T.15. 1.-5 306).
Hoe helder en prettig is dit om te lezen waarvoor tijd dient, uitsluitend om te leren weer terug te keren naar de innerlijke vrede in ons, ofwel naar ons Goddelijk Zelf. Hierin wordt de oproep gedaan om slechts te luisteren naar “Gods Leraar”, naar de Heilige Geest in ons, in plaats te luisteren naar de illusies van de ego-stem waarin het verleden en toekomst centraal staan.
En als je dit consequent doet, dan zul je geen leraar meer nodig hebben, noch tijd om te leren. Zolang je luistert naar het ego dan leef je vanuit angst en schuld en is er de dood.
In feite geeft de cursus aan dat, zolang we in de aardse sfeer vertoeven we in een leertijd verblijven waarin we de gelegenheid hebben om te kiezen voor het identificeren met de ego-visie op tijd van een verleden en een toekomst, waarin angst, schuld en oordelen de boventoon voeren, of te luisteren naar onze innerlijke Leraar, die ons een geheel andere visie laat zien, namelijk dat er gevraagd wordt om er anders naar te kijken en te gaan zien dat je je vergist hebt en dat je in plaats van angst er een oproep tot Liefde in kan zien. Als je daartoe bereid bent, keer je weer terug naar je innerlijke vrede. Als je daarin verblijft telt het begrip ‘tijd’ niet meer. Je bent en hebt en je geeft en ontvangt tegelijkertijd. Dan verblijf je in het Heilig Ogenblik
Het Heilig ogenblik en de speciale relaties.
De belangrijkste kwaliteit om te oefenen om in het Heilig Ogenblik te geraken is ons proces in speciale relaties. In onze zoektocht hier op Aarde is een belangrijk onderdeel het zoeken van liefde buiten ons. Daarin staat het hebben van een speciale relatie centraal, waarin we zoeken naar liefde buiten ons.
In tegenstelling dat wat het Heilig Ogenblik aangeeft, waarin aangegeven wordt dat we in de Werkelijkheid Eén zijn, in liefde met elkaar verbonden, ‘verbrokkeld’ de ego-persoonlijkheid de wereld om zich heen in ‘deeltjes’ die hem aan staan en die hij afwijst, ofwel waar hij een oordeel over heeft. Dit doet hij specifiek in de speciale relatie. In de cursus wordt daar het volgende over gezegd;
“Het gebruik dat het ego over relaties maakt is zo versplinterd dat het zelfs nog verder gaat: één deel van één aspect komt in zijn kraam te pas, terwijl het de voorkeur geeft aan verschillend delen van een ander aspect. Zo zet het de werkelijkheid in elkaar volgens zijn eigen grillige zin, en biedt jou voor je zoektocht een beeld waarvan het evenbeeld niet bestaat. Want er is niets in de Hemel of op aarde waar het op lijkt, zodat je zijn werkelijkheid, hoezeer je die ook zoekt, niet kunt vinden omdat het niet werkelijk is” (Eciw.T.15. 318.7.1-3).
Hoe herkenbaar is dit niet in ons ego-proces en de teleurstelling die daar het gevolg van is, want ongewild voldoet die ander nooit aan het beeld wat jij hebt over wat hij/zij jou zou moeten geven ten aanzien van de ‘liefde’. “omdat het niet werkelijk is” zegt de cursus.
Hoe dan ook ontkomen we hier op aarde in onze zoektocht niet aan het zoeken naar liefde in onze relaties, je zou kunnen zeggen, die kunnen we dan beter vermijden, echter voor ons leer proces op Aarde zijn ze optimaal. Het gaat het erom of we bereid zijn te luisteren naar onze innerlijke Leraar, die ons aanreikt welke innerlijke oude pijn dan wel schuld uit het verleden gespiegeld wordt in de relaties en of we bereid zijn deze te omarmen en de ander en jezelf te vergeven en de heelheid in jezelf en de ander te zien.
“Want in het heilig ogenblik, vrij van het verleden, zie je dat de liefde in jou is, en dat je niet buiten je hoeft te kijken om liefde schuldbewust weg te grissen vanwaar jij dacht dat ze was. “ (Eciw.319.15.V.9..7).
De enige werkelijke relatie. (Eciw.T.15.VIII.325)
Het Heilig Ogenblik is niet een moment dat je moet beoefenen om vrij te staan in speciale relaties, neen, het brengt je terug naar de enige werkelijke relatie die er is, namelijk met God, met je Ware Zelf. Er is geen andere relatie. De cursus is daar in het volgende citaat heel duidelijk over;
“Luister met vreugde naar Hem, en leer van Hem dat jij in geheel geen speciale relatie nodig hebt. Je zoekt daarin slechts wat je hebt weggegooid.”(..) “Laten we ons met elkaar verenigen om van het heilig ogenblik alles te maken wat er is, door ernaar te verlangen dat het alles is wat er is. (..) Kijk naar de enige nood die God en Zijn Zoon gemeen hebben en waaraan zij tezamen tegemoet willen komen. Je staat hierin niet alleen. De wil van de scheppingen roept je op jouw wil met hen te delen. Wend je dan ook in vrede van schuld af, tot God en tot hen” (Eciw.T.15. VIII.2.1-2.4-5.6-7).
Het heilig ogenblik en de aantrekkingskracht tot God.(Eciw.T 15.IX.327)
In speciale relatie zoeken we dus voldoening in lichamen. “Het lichaam is het symbool van het ego, zoals het ego symbool van afscheiding is. En beide zijn niets meer dan pogingen om communicatie te beperken en daardoor onmogelijk te maken. Want communicatie moet onbeperkt zijn wil ze betekenis hebben, en van elke betekenis beroofd zal ze jou geen volledige voldoening schenken. Toch blijft ze het enige middel waarmee je werkelijke relaties tot stand kunt brengen die geen beperkingen kennen, omdat ze door God tot stand zijn gebracht” (Eciw.T.15.IX.2.3-4.328).
Opnieuw wordt de rol van je broeder je aangereikt als middel om de onbeperkte communicatie tot stand te brengen, maar niet door onze focus op het lichaam te houden, “Maar zijn denkgeest en de jouwe vormen reeds een continuïteit, en hun vereniging hoeft alleen maar te worden aanvaard en de eenzaamheid in de Hemel is voorbij”(Eciw.IX.4.7.328).
We vertoeven steeds in de Hemel tezamen met onze broeders. “Want het is jouw wil in de Hemel te zijn, waar jij compleet en vredig bent, in zulke zekere en liefdevolle relaties dat elke beperking onmogelijk is”(Eciw.T.15.IX.5.3.328).
Het nodeloze offer (Eciw.T.15.VII.322 ) .
In de speciale relaties speelt het jezelf wegcijferen een grote rol, of zoals de cursus het zegt “Iedere relatie die het ego maakt is op enigerlei wijze gebaseerd op het idee dat het groter wordt door zichzelf op te offeren. Het ‘offer’ dat het als loutering beschouwt, is in feite de wortel van een bittere wrok” (Eciw.T.15.VII.6.1.323)
Ego relaties zijn niet gebaseerd op liefde, maar op manipulaties, die erop uit zijn de ander voor je te winnen door middel van een zogenaamd ‘offer’, waarin het zich realiseert dat een directe aanval van wat hij zou willen te verkrijgen niet als liefde geïnterpreteerd zou kunnen worden. “Toch is schuldig maken een directe aanval, ook al lijkt dat niet zo” (Eciw.T.15.VII.6.4.323) .
Het is een vicieuze cirkel waar ego-relaties uit bestaan van offer en schuld wederzijds en daardoor worden ze aan elkaar gebonden. “Toch lijken ze alleen bij elkaar te zijn, want voor het ego betekenen relaties alleen dat er lichamen bij elkaar zijn. Dit is altijd waar het ego naar verlangt, en het maakt geen bezwaar tegen waar de denkgeest naar uitgaat of wat hij denkt, want dat lijkt onbelangrijk. Zolang het lichaam er is om zijn offer in ontvangst te nemen is het tevreden. Voor het ego is de denkgeest privé (cursivering FK).en kan alleen het lichaam worden gedeeld” (Eciw.T.15.VII.8.1-5.326).
In de werkelijkheid wordt er geen enkel offer van je gevraagd om in verbinding met de God, dan wel met Liefde te geraken. Het enige wat er aan jou gevraagd wordt is om je over te geven aan De Heilige Geest, die jou terugleidt naar je werkelijk Bron van Liefde en in te zien dat je je vergist.
Er wordt aan jou geen offer gevraagd doch slecht een geringe bereidwilligheid om naar binnen te gaan en je over te geven aan je innerlijke Stem. “De Heilige Geest is Gods poging om jou te bevrijden wat Hij niet begrijpt. En vanwege de Bron van die poging zal die succesvol zijn (Eciw.T.15.VIII.8.1.327.)”.
“Kerstmis als het eind van offers.”(Eciw.T.15 XI.333).
Ik schreef deze tekst een paar weken voor Kerstmis en dan is mooi dat in de cursus, als deel van het hoofdstuk 15 over Het Heilig Ogenblik, het Kerstfeest wordt aangegeven als zingeving voor het eind van offers. De missie van Jezus Christus was en is om ons er weer aan te herinneren Wie wij in de werkelijkheid zijn, louter Geest, verbonden in Liefde.
In de cursus wordt daar het volgende over gezegd; “ In het heilig ogenblik is aan de voorwaarde voor liefde voldaan, want denkgeesten zijn verbonden zonder dat het lichaam dat belemmert, en daar waar communicatie is, is vrede. De Vredevorst werd geboren om de voorwaarde voor liefde opnieuw te vestigen door te onderwijzen dat de communicatie ononderbroken blijft ook al is het lichaam vernietigd, mits je het lichaam niet als het noodzakelijk middel tot communicatie ziet” (Eciw.T.15.XI.7.1-2.334)
Als zodanig staat Kerstmis symbool voor de geboorte van Jezus Christus die hier geboren werd om zijn missie te vervullen om te laten zien dat er geen dood is en je in de Werkelijkheid niet vernietigd, noch gekwetst, kunt worden en dat Hij niet voor onze zonden is gestorven en je geen offer hoeft te brengen om in Eenheid met God te geraken, je bent en was en blijft Eén met Hem.
Het is prachtig en inspirerend dat ruim 2000 jaar na zijn geboorte Hij opnieuw deze Liefdes boodschap aan ons wil overbrengen door middel van Een cursus in wonderen.
In de cursus houdt Jezus niet op om aan te geven hoe praktisch en eenvoudig het is om weer terug te keren naar onze Innerlijke Vrede. Daarin gaan we zien dat we altijd in Het Heilig Ogenblik verblijven, waarin Vrede en Liefde van-Zelf-sprekend is.