Macht en Liefde.

Op allerlei manieren wordt in de menselijke wereld macht uitgeoefend. Je zou kunnen zeggen, het is een basaal begrip in de ego-gerelateerde wereld. Feitelijk wordt het ‘normaal’ gevonden, en iedereen doet daar in meer of mindere mate in mee.

In essentie is het begrip macht verbonden met ‘iets willen krijgen’ , iets denken nodig te hebben en daarvoor middelen gebruiken om dit te verwerven. Middelen kunnen subtiele manipulaties zijn, emotionele druk uitoefenen, maar ook met fysieke middelen, geweld, agressie, oorlog, je zelf handhaven, de ander betichten van dat hij / zij schuldig is aan jouw ‘tekort’ of ‘pijn, financieel, emotioneel of dat hij jou iets heeft aangedaan. Je ‘moet’ dat hebben van die ander, anders wordt je ongelukkig.

Als we het op de keeper beschouwen is het bericht macht verbonden met angst, om het nog sterker te zeggen, in essentie is het angst. En het heeft een ‘onderstroom’   van moeten ‘overleven’; als ik dat niet heb of bezit ga ik dood, of wordt ik ‘doodongelukkig’.

Macht is sterk verbonden met het begrip ‘onderscheid’ tussen mensen, sekse, mannen, vrouwen, rassen, huidskleur, ‘blank of zwart’ rangen, standen, volkeren, religies politieke partijen, rangordes in hiërarchie, hoger en lager, behoren tot de elite of de lagere stand of is superieur of ondergeschikt.

In elke ontmoeting tussen mensen wordt direct ‘ingeschat’ waar iemand bij hoort, is hij of zij ‘een van ons’  of behoort hij bij een andere klasse of ras, is hij of zij ‘bedreigend’ , moet je op je hoede zijn, is het een ‘vriend’ of ‘vijand’. Deze ‘inschatting’ vindt direct plaats, in een nanoseconde wordt iemand ‘beoordeelt’ en ‘stel je je open’  of ‘doe je ‘vriendelijk’ maar  houdt je emotioneel afstand. Of ben je op je hoede,  of je voelt verwantschap, en stel je je ‘open op’.

Zo dit alles overziend, zou je kunnen zeggen dat macht een sleutelbegrip is in de omgang tussen mensen in het algemeen en is gebaseerd op het feit dat, zolang je identificeert met de ego-persoonlijkheid je je afgescheiden ‘ziet’ en ‘voelt’ van iedereen. Je ‘staat’ op jezelf,  je gevoel van verbinding hangt samen met het gevoel een ‘connectie’ te voelen, acceptatie,  vriendschap, ‘liefde’ te voelen,  of je voelt ‘afstand’ , gebaseerd op gevoelens van ‘onzekerheid’ , een subtiel gevoel van ‘angst voor die ander’ , of ‘afkeer’ , afkeuring, niet iemand waar je contact mee zou willen door zijn of haar ‘anders’ zijn, gebaseerd op vooroordelen op ras, fysieke ‘afwijkingen’ , ‘behoort’ niet tot jouw ‘stand’ . etc., .

Macht is in essentie de basale overlevingsstrategie van de mens, waarin de ander je iets kan ‘geven’ wat je denkt nodig te hebben, of waarvoor je op je hoede moet zijn dat die ander je ‘iets kan aandoen’, met als uiterste, de angst om  gedood te worden.

De Aarde is een leerschool.

Zolang we ons identificeren met onze ego-persoonlijkheid zijn we in bovenstaand spectrum bezig met ‘overleven’, je staande houden in de stoffelijke wereld, waarin ‘gelukkig’ willen worden de meest basale energie vormt, of de ‘liefde’ vinden, die jou gelukkig maakt.

Het is een niet op te lossen situatie, waar we ons in bevinden, zolang we geïdentificeerd zijn met ons fysieke – en emotionele  denksysteem. Er is – hoe gelukkig- je ook bij tijd en wijle voelt, altijd die ‘onrust’ of ‘angst’  het weer kwijt te raken, bijvoorbeeld door geldgebrek of ziek te worden of dat je werkloos wordt of dat er problemen zijn tussen je partner, die jou dreigt te verlaten of dat je zelf dergelijke gevoelens heb. Die onrust is basaal en door middel van allerlei mechanismes, ‘het voor willen zijn’ , jezelf wegcijferen, of de ‘liefde’ claimen, ‘regelmatig’ seks als vervanging van de liefde zien, dan is het weer ‘geregeld’, dan houden we weer van elkaar.

Geluk op het menselijke niveau is een heel breekbaar begrip en dreigt je steeds te ‘ontglippen’, is iets,  waar je je best voor moet doen.

Projectie maakt waarneming.

Bovenstaande opsomming van allerlei machtssystemen zijn gaande zolang we ons nog geïdentificeerd hebben met onze ego-persoonlijkheid.

Wat we ons niet realiseren zolang we geïdentificeerd zijn met onze ego-persoonlijkheid is dat wat we ‘buiten’ ons zien, beelden zijn die je vanuit je geheugen naar ‘buiten’ brengt. Je ogen zien in de werkelijkheid niets, uitsluitend de opgebouwde beelden vanuit je geheugensysteem. In feite zie je altijd het verleden, ‘aangeleerde’ beelden vanuit vorige ervaringen in je levensproces. Wij geven daar een betekenis aan, van goed of slecht, waardevol of waardeloos en worden ‘gelukkig’ van beelden waar we een gelukkige herinnering aan hebben.

In de cursus beginnen de werkboeklessen direct met dit ‘ontnuchterend’ beeld, dat alles wat je ‘in deze kamer ziet of buiten je ‘ heeft geen betekenis. Voor de ego-persoonlijkheid is dit een bijna niet te verteren conclusie, maar dit werkboekles brengt je op het spoor om al jou aangeleerde impulsen, gedachtes en ideeën ‘los te laten’ of te gaan doorzien.

Het is het begin van je bewustwordingsproces om je ‘los te maken’  van je ego-gerelateerde conditioneringen, zelfveroordelingen en oordelen over de wereld en over de mensen en de wereld om je heen. Steeds meer een onderscheid zien tussen wat waardevol is en waardeloos.

Het gaat om een schiftingsproces van jezelf weer herinneren wie je in je feite bent en alle ideeën over ‘gelukkig’ worden door middel van de buitenwereld op te geven . In feite is het een heel radicaal proces, en wordt er van je gevraagd, naarmate je je steeds meer hebt overgegeven aan het bewustwordingsproces,  om alles op te geven wat je denkt nodig te hebben om ‘gelukkig’ te worden.

Je Ware Zelf.

Dat wat je in wezen bent is Geluk, Liefde, Vrede, maar het ‘ bevindt’ zich op een ander niveau, het is in jou, in het Stille centrum van je Hart. Het is louter bewustzijn, stil, zonder oogmerk of behoefte zich te willen manifesteren. Het IS.

De radicaliteit zit daarin dat er van je gevraagd wordt om letterlijk alles op te geven van ‘buiten jou’, van de wereld, al die illusies te doorzien en bereid te zijn in ‘het niet te weten’, in  overgave en vertrouwen te Zijn, dan ‘val’ je in de Leegte, die Ruimte,  in het ont-moeten en je over te geven aan het niet weten, en te Zijn met de Stilte. Je ‘valt’ dan in een ‘besef’ van De Bron, van God, van Geluk, innerlijke Vrede en Vrijheid, maar dat heb je niet ‘verworven’ . Dit was en IS altijd.  Dit is Thuiskomen in je Ware Zelf in het besef dat je daar Altijd al Was en Bent, in het tijdloze Zijn van het Nu.  Er is ‘daar’ geen verder, het is Stilte -onuitputtelijk. En tegelijkertijd ben je op lichaam-geest niveau verbonden met de aardse werkelijkheid en hebt daar geen intenties meer in. Je neemt dit oordeelloos waar.