Zelfveroordeling speelt een essentiële rol in je incarnatieproces en je bewustzijnsontwikkeling.

Zo op het oog lijkt dat niet voor de hand te liggen dat jezelf veroordelen een belangrijke rol speelt in je bewustzijnsontwikkeling en toch is dat het geval. Naast het feit dat ik veelal refereer aan de cursus krijg ik eveneens uit andere bronnen zaken door die overeenkomstig zijn aan de cursus, zo krijg ik ook vanuit een medium Gabriela Gaastra-Levin regelmatig thema’s door die mij erg aanspreken. Al jaren fungeert Gabriela Gaastra-Levin als medium die verbonden is met de geestelijke wereld en daarin contact heeft met Maria Magdalena en Jezus en Maria en Jozef. (https.//mariamagdalenaenjezus.nl /openbaringen-openbaringen-van-maria- magdalenaenjezus).

In deze doorgeving wordt uiteengezet hoe en waarom zelfveroordeling een belangrijke rol speelt in je bewustwordingsproces tijdens je incarnatieproces op Aarde.

Als je geboren bent, blijf je nog verbonden met je Hogere Zelf, hierna onderga je een geleidelijk proces om je te verbinden met de dimensie van de dualiteit en vergeet dan tijdelijk je Goddelijke oorsprong.

Op het einde van je eerste levensjaar, sluiten de fontanellen zich, dit vormt een mijlpaal in je incarnatieproces. En rond je derde jaar onderga je nog een belangrijk rijpingsproces in je zenuwstelsel, dat je in staat stelt om beter met de buitenwereld en aan de Aardse omstandigheden aan te passen. Je hebt deze verfijning nodig om de hoeveelheid informatie van je binnen- en buitenwereld te verwerken.

Dit rijpingsproces is je derde essentiële verandering om met de dimensie van de dualiteit om te kunnen gaan. Je kunt jezelf als individu waarnemen en een onderscheid maken tussen jezelf en de buitenwereld. Zo dien je je op een gegeven moment afgescheiden te voelen van je Goddelijke bron en dus ook van je moeder. Vanuit het gevoel van eenheid kom je zo in het functioneren op basis van de dualiteit terecht. En dit proces wordt nu bevorderd door op een gegeven moment jezelf in je kindertijd te veroordelen.

Zelfveroordeling is inwijding in de dualiteit van goed en kwaad.

In het hieronder volgend betoog wordt uiteengezet hoe en waarom zelfveroordeling een noodzakelijke weg is om je met de dualiteit te kunnen verbinden. Naast de splitsing in binnenwereld en buitenwereld, is de polariteit tussen ‘goed en kwaad’ de meest bepalende factor voor je functioneren van mens op Aarde.

Een plotselinge gebeurtenis activeert zelfveroordeling.

Het mechanisme van je zelfveroordeling wordt geactiveerd door een specifieke frustratie te ervaren, omdat een essentiële behoefte bij jou ineens niet vervuld wordt. Het gevoel van ‘er mogen zijn’ is verbonden met het feit of je dierbaren- vooral je moeder of diegene die deze rol vervult, soms ook  je vader, op een gegeven moment en onder bepaalde omstandigheden een behoefte niet vervuld wordt, dan kun je opeens, als een donderslag bij een heldere hemel het gevoel krijgen: ‘ik deug niet. ‘ik ben stom’, slecht, niets waard’, mag er niet zijn’. Zo zijn er nog vele andere vormen van zelfveroordeling. In wezen zeg je ‘ik ben niet Goddelijk’

Belangrijk is in dit licht op te merken dat voor jou als jong kind de wereld nog klein is. Je leefomgeving is beperkt. Je kijk op de wereld is nog nauw en je hebt nog niet geleerd om te relativeren en alles in zijn juiste proporties te zien. Als dan iets heftigs gebeurt kan dit direct een grote invloed op je geestestoestand hebben.

Daarbij is het goed om je te realiseren dat waar de één gevoelig voor is, dit niet ook voor de ander hoeft te gelden. Ieder jong kind heeft eigen specifieke gevoeligheid. Dat is niet toevallig zo, maar afhankelijk van de zelfveroordeling die je uit vorige levens hebben meegenomen om in dit leven opnieuw te activeren. En dat gevoel krijgen jullie op dat cruciale zelfveroordelingsmoment: een heilig moment dat in wezen een hernieuwde activatie van de mens in het dualistische leven op Aarde betekent. Dit gevoel kun je relateren aan de mythe van ‘het uit het paradijs vallen’.

De frustratie die ontstaat doordat je behoefte niet vervuld wordt, vertaal je als een ‘een eigen fout’. Om de frustratie te beperken, zoek je vorm van controle op wat er gebeurd is. Het ligt aan jou, en als het aan jou ligt, is het pijnlijk, maar dan kun je tenminste er iets aan doen. En dit laatste houdt je de rest van je leven bezig, totdat je weer beslist om jezelf te vergeven voor iets waar je niet ‘schuldig’ aan bent, maar waarvan jezelf vindt dat dit wel zo is.

Zelfveroordeling bevordert het individu zijn.

Het jezelf afkeuren vormt een sleutelrol in je vorming als individueel mens. Je ziet jezelf niet meer als Goddelijk, doch identificeert je sterk met je fysieke vorm. Het veroordelen speelt zich af in je psyche en in je emoties door het als niet deugend of als ‘niet perfect te beoordelen. Je mag er in wezen niet zijn. Het is een beslissing over je ‘Zijn’ en niet over wat je doet. Dit betreft het vrouwelijk aspect van je Goddelijkheid, je gevoel van ‘er mogen zijn’. Dit besluit heeft ook consequenties voor je relatie met de buitenwereld, die zelfafkeuring ga je namelijk ook op de buitenwereld projecteren en je minderwaardig gaan voelen ten opzichte van anderen. Toch zit er in je beslissing ook een onbewuste basis voor het afkeuren van de ander. Het vertaalt zich in onbewuste slachtoffer- en dadergevoelens die ten grondslag liggen aan allerlei vormen van pijn in je leven.

Zelfveroordeling belemmert indaling van je Hogere Zelf.

De zelfveroordeling speelt een essentiële rol in je leven als mens. Het stelt je in staat om je met de wereld te verbinden om je later bewust te kunnen worden van de eigen Goddelijkheid. Het is wat in Een cursus in wonderen wordt gezegd   ‘de omweg door de angst’.

Het innerlijk ervaren en uitspreken van dit oordeel geeft namelijk een vernederend en kwetsend gevoel en zoekt de persoon dan naar verzachting om het bewust ervaren van dit gevoel te voorkomen. Toch is de ontkenning van de eigen Goddelijkheid het meest pijnlijke aspect van deze ervaring. Het bijzondere ervan is dat het in de wereld als heel natuurlijk  wordt ervaren, omdat het zich tot een collectieve overtuiging heeft ontwikkeld en is het voor de mensheid heel natuurlijk geworden om de eigen Goddelijkheid te ontkennen. Het wordt als ‘normaal’ gevonden.

Toch is de zelfveroordeling in feite slechts een zelfgecreëerde overtuiging. Elk mens blijft dit zo voor zichzelf scheppen totdat hij of zij bereid is het mechanisme van de zelfveroordeling te gaan doorzien.

Zelfveroordeling met je Hart verbinden.

Om je zelfveroordeling op te geven kun het hele proces van zelfafkeuring met je Hart verbinden. Dit doe je door jezelf te vergeven en door je zogenaamde schaduwkant te accepteren, kun je de zelfveroordeling wegnemen. In dit proces kun je tegenkomen dat je ziet dat je hardnekkig aan je zelfveroordeling gehecht bent. Je hebt je eigen bestaansrecht gekoppeld aan een slachtofferrol. Op basis van dit zelfgecreëerde lijden claim je je eigen bestaan. Dit geeft een illusie van veiligheid.

Als je bereid bent om je vrij te maken van je zelfveroordeling, kom je in contact met je eigen Goddelijkheid en in dit proces zal je illusoire bestaansrecht dat op je slachtofferrol is geënt verdwijnen om plaats te maken voor je ware bestaansgrond dat zijn oorsprong vindt in je eigen Goddelijke essentie.

Zelfveroordeling is een Universeel proces.

Zelfveroordeling is een universeel proces en het geldt voor iedereen. Het is niet een fout of vergissing maar een duidelijk onderdeel van het proces van individu worden op Aarde. De mensheid als geheel gaat op dit moment door een grote omslag heen waarin bewustwording met het grote geheel een essentieel element vormt. Dit gaat gepaard met grote crises waarin oorlogen en de klimaatcrisis een grote rol spelen.

Van belang in deze fase in de mensheid is om je bewust te worden van deze zelfveroordeling en daar verantwoordelijkheid voor te nemen. De zelfveroordeling speelt in dit gehele proces een centrale rol en de pijn en spanning en slachtofferschap die deze ervaring met zich meebrengt, brengt je tot een climax zodat je uiteindelijk in de fase komt waarin jij je Hart weer gaat openen en dit vormt een bijdrage aan de omslag waar de gehele mensheid voor staat.

Een doorlopende uitdaging om naar jezelf te kijken.

Nadat je individu bent geworden en het hierboven genoemde omkeerpunt gepasseerd bent, zien we dat hierin de zelfveroordeling een cruciale rol speelt bij het heropenen van je Hart. De zelfveroordeling werkt daarin als een doorlopende uitdaging om naar jezelf te kijken en jezelf uiteindelijk volledig te accepteren zoals je bent. Het stimuleert je om je Hart te openen en om jezelf onvoorwaardelijk te accepteren zoals je bent en schept een opening in je bewustzijn.

Om deze keuze te maken heb je dus een element van contrast, oftewel de zelfveroordeling, als uitdaging nodig dat je in staat stelt om jezelf over te geven aan de totaliteit van je eigen Zijn.

Op het moment dat je dit zogenaamde ‘lagere zelf’ deel van jezelf volledig accepteert en in je Hart omarmt, versmelt dit beeld van jezelf zich met de onvoorwaardelijke liefde in je Hart en wordt het niet meer als een verwerpelijk deel van jezelf ervaren.

Dit draagt bij aan het integratieproces als gevolg waarvan je je als volledig mens ervaart en je steeds meer bewust bent van je eigen Goddelijkheid op Aarde.

Als laatste gaf Maria Magdalena nog aan dat zij, zowel Jezus en Maria en Jozef door dit proces van zelfveroordeling zijn  gegaan en hun eigen onzekerheden en illusies aanvaard hebben en een plek hebben gegeven. Hierin wordt opnieuw benadrukt dat Jezus en Maria Magdalena en Maria en Jozef onze oudere broeders en zusters zijn en zij ons voorgegaan zijn in hun rol naar Meesterschap