Goed en kwaad.

In onze menselijke samenleving is er sprake van goed en kwaad, twee tegenstellingen die in ons ervaringsveld heel elementair zijn. Ik zou het ook slachtoffer en dader kunnen noemen, ook zo’n essentieel onderdeel van ons ervaringsproces hier op Aarde. Het is de wereld van de dualiteit, ik en de ander, angst en liefde. Vanuit de cursus gezien, zijn  deze begrippen op het niveau van wie wij in Wezen zijn niet aan de orde en zijn we op elementair niveau en in Wezen altijd met Liefde verbonden, Zoon van God en aan Hem gelijk.

En toch zijn deze begrippen in ons incarnatieproces heel wezenlijk om ons behulpzaam  te zijn in onze  Ziele- intentie om weer op de Aarde te willen incarneren om nog niet doorziene en geheelde pijn en zelfveroordelingen uit vorige levens onder ogen te willen zien en ze te vergeven.

Welke functies vervullen dan bovenstaande begrippen, zoals Goed en Kwaad in ons incarnatieproces, ik voel als, ik deze begrippen opschrijf direct een vorm van weerstand, zo van, ‘ik ben de goeie’ en voel dat ik me afzet tegen het idee dat ook het kwaad in mij aanwezig is. En toch is dat wat we verbonden met ons lichaam, verkerend in de dualiteit van het menselijk bestaan, onder ogen moeten gaan zien.  Er is geen oordeel en feitelijk is me afzetten tegen het idee dat ook het kwaad in mij aanwezig is, een oordeel. Want in de Werkelijkheid is Goed en Kwaad één. Iets wat in ons ego-bewustzijn niet voor te stellen is

De dualiteit als leerweg.

Goed en Kwaad  zijn louter abstracte begrippen, en als zodanig staan ze voor aspecten in ons menselijk bestaan die alleen in wat abstracte begrippen te omschrijven zijn, zoals ‘het goede in de mens zien’ , ‘het goede nastreven’, ‘ rekening houden met anderen’, ‘delen’, sociaal zijn etc., en zo staat het kwaad voor; strijd,  ‘iemand kwaad doen’, oorlog voeren, iemand doden, misbruik maken, iemand manipuleren ten voordele van jezelf, egoïstisch zijn, het kwade in iemand zien.  etc.,

Het is niet gemakkelijk om het onderscheid tussen Goed en Kwaad te omschrijven en toch zijn het basisbegrippen die al zolang de mensheid gaande is, erop gezinspeeld wordt. Zo lezen we in de Bijbel dat Adam en Eva eten van de appel van de Boom van Goed en Kwaad, ofwel is de Zondeval ontstaan en zijn ze verdreven uit het Paradijs en heeft Jezus door zijn kruisiging het Kwaad overwonnen.

Deze twee ‘geschiedkundige’ gebeurtenissen in ons menselijke bestaan geven twee kenmerkende ontwikkelingen aan die aangeven dat de mens zich ogenschijnlijk los heeft gemaakt van God, ofwel de ego-identiteit zich heeft gevormd en dat Jezus met zijn kruisdood en zijn opstanding ‘het kwaad’ in zichzelf en in zijn ‘beulen’ en in de wereld heeft doorzien, ofwel vergeven en daarmee het Christusbewustzijn in de wereld heeft neergezet.  Hij geeft ook in de cursus aan dat dit een extreem voorbeeld is geweest en Hij roept ons ook op Hem niet in de kruisiging  te volgen, maar in Zijn opstanding. Zolang je jezelf identificeert met je ego-persoonlijkheid ‘hang je aan het kruis’.

Waar het omgaat is dat we voor ons incarnatieproces ‘verantwoordelijkheid’ moeten gaan nemen, in die zin, als een intentie van onze Ziel om ogenschijnlijk je van God af te scheiden om hier via allerlei door je Ziel uitgezette ‘ervaringen’ door een proces te gaan waarin je steeds weer voor de keuze staat, je slachtoffer te voelen of te gaan doorzien met behulp van je Innerlijke Gids welke vergissingen je maakt, welke gepaard gaan met innerlijke pijn en zelfveroordelingen en je de gelegenheid hebt om deze te vergeven.

Er is nooit sprake van willekeur, alles wat op je levensweg ‘gebeurd’ brengt deze keuze met zich mee; te kiezen voor slachtofferschap ofwel voor angst, dan wel te gaan zien dat er een les wordt aangeboden die je met milde ogen vanuit je Hart kunt doorzien en kan vergeven.

Waar het steeds omgaat is dat we in de Werkelijkheid nooit afgescheiden Zijn (geweest) van God en dat is ook de oproep van de cursus, we zijn het serieus gaan nemen en zijn vergeten erom te lachen.

Dat is de werkelijke oproep van Jezus  om voor de Opstanding te kiezen, Zijn kruisiging en Zijn Opstanding is een ultieme daad (geweest) om te laten zien dat Hem in de Werkelijkheid niets is aangedaan. Mijn geliefkoosde werkboekles laat dit zo compact en helder zien

“IK ben niet het Lichaam

  Ik ben Vrij,

  Want ik blijf wie ik ben, zo schiep God mij” (Eciw.W.201-220)