Op wat voor wijze leren we hier op Aarde

Op wat voor wijze leren we op Aarde.

Leerproces.

Als je hier opnieuw incarneert, kom je hier met een scenario / blauwdruk of Goddelijk Plan  om in dit leven bepaalde thema’s waar je jezelf nog niet heel in acht, onder ogen te zien.

Je komt met een verlangen hier op Aarde om te leren bepaalde zaken anders te willen gaan zien. Je zou kunnen zeggen, je wordt geboren met een rugzakje vol met oordelen die je hebt opgebouwd uit vroegere ervaringen uit andere levens op Aarde. De CIW zegt, de geboorte is een vervolg.

Om dit proces van heelmaking of vervolmaking zo optimaal mogelijk te maken, word je geboren in omstandigheden die voor jou het meest passend zijn om die items die je in dit leven onder ogen wil zien, jezelf bewust te maken.

Je wordt dus geboren in een gezin/ familie/ cultuur/ plaats/ land, waar jouw verlangen om bewust te worden, het meest gediend is.

De ouders waaruit je geboren wordt en ook je voorouders zijn op een of andere manier eveneens met hetzelfde leerthema bezig en hebben daarin vanuit hun niveau van bewustzijn een rol in gespeeld.

Er is dus geen sprake van toeval, alles in het Universum speelt een rol in je bewustwordingproces, je zou ook kunnen zeggen in je verlossingsproces, echter het gaat erom dat jijzelf bereid moet zijn om deze stap te willen maken.

Het gaat altijd om het doorzien van een oordeel of een gevoel van schuld. Iets buiten ons is er schuldig aan dat we niet gelukkig zijn en dat dit een onjuiste waarneming is, moet doorzien worden.

Dus de vraag is of je kan gaan zien dat jouw omstandigheden in jouw geboorte-gezin en de daaruit voortgekomen gevoelens van ‘tekort’ of ‘schuld’, voor jou behulpzaam zijn om tot inzicht te komen.

Pijn of lijden als signaal voor bewustwording.

Er kunnen in ons jeugd pijnlijke, of zelf traumatische ervaringen zijn geweest, het gaat er ook niet om deze te bagateliseren, of te ontkennen, maar het gaat om de diepere betekenis die achter deze ervaring ligt en een potentie vormt voor het bewustwordingsproces.

Feitelijk vormen deze basis-ervaringen in je jeugd je levensthema’s waar je in dit leven aan wilde werken, zoals bijvoorbeeld ‘Ik mag er niet zijn’als thema.

We zijn in wezen Zoon van God, dan wel Liefde en een Zoon van God kan niet lijden, dus elk moment dat we onszelf als lijdend ervaren, is een vergissing.

Dat is de radicaliteit van een Cursus in Wonderen, het roept dus op om elk moment waarin we lijden, te willen onderzoeken en zo wordt het lijden een signaal voor bewustwording.

Je zou kunnen zeggen dat pijn of lijden in het bewustwordingsysteem een ingebouwd mechanisme is om wakker te worden. Het vraagt echter dat we erop die manier naar moeten gaan kijken.

Hoe gaat dat in z’n werk ?

Pijnlijke ervaringen vanuit onze jeugd of zelfs uit vroegere levens, liggen opgeslagen in ons onderbewustzijn, we hebben ze weggestopt vanuit de intentie om daar geen contact meer mee te willen hebben en dit soort ervaringen niet meer te willen beleven.

Echter alles moet gezien en geleefd worden, of om het op andere manier gezegd te hebben, worden vergeven of er met Liefde naar gekeken te hebben. Feitelijk heb je er een oordeel over en je weet niet de ware betekenis.

Projectie en bewustwording.

Alles wat niet geleefd wordt, functioneert toch op een onbewuste manier mee in ons leefproces en we ‘zien’ het niet door ons zelf geleefde deel terug in onze projecties.

Op een of andere manier komen de door ons verdrongen aspecten in onze leefwereld terug, doordat we het terug zien in de ons omringende medebroeders en zusters. Die spelen in ons leven een rol om ons te verlossen, ofwel ons zelf te laten zien wat we in onszelf niet willen zien. Het verdrongen aspect wordt uitgespeeld door onze naaste.

Zo kan het gebeuren dat je jezelf als heel ‘vredelievend’ wilt zien en toch steeds krijgt te maken met wat dominante, misschien zelfs heerszuchtige personen om je heen.

De vraag is hoe het komt dat deze personen steeds bij jou zijn en dat jij er ‘last’ van hebt. Het zou kunnen dat je jezelf hebt voorgenomen, als reactie op een overheersende ouder, om vooral harmonie te willen en geen conflicten, met als gevolg dat je bijvoorbeeld zelf geen grens durft te stellen, of echte verantwoordelijkheid voor de verdrongen dominatie in jou uit de weg gaat.

De dualiteit als leermiddel.

Het leerproces hier op Aarde is optimaal als we de dualiteit, dus de tweeheid van onze wereld optimaal gaan gebruiken vanuit een ware waarneming.

Zoals reeds eerder aangegeven wordt waargenomen wat vanuit projectie is ontstaan, vanuit de innerlijke beelden die we naar buiten toe projecteren. In de dualiteit weerspiegelt dus onze medestander dat wat geprojecteerd wordt. Vanuit onware waarneming ‘zien’ we dan dat de ander iets doet wat jij afwijst, of waar je hinder van ondervindt.

Echter in de werkelijkheid laat hij jou zien, wat je in jezelf niet wil/ kan zien. Hierin is sprake van leraar en leerling en wederzijds. Ook de ander is betrokken in het leerproces en wordt door dit spel verlost.

Het innerlijk signaal goed ‘voelen’

In ons is voelbaar wanneer er sprake is van een oordeel, dit gaat altijd gepaard met een emotie van pijn en deze komt weer voort uit een gedachte die met angst voor verlies of pijn te maken heeft. Het uit zich in je lichaam energetisch als een soort ‘kramp’ en afsluiting en geen contact voelen met je medemens, er is sprake van isolement en ‘verharding’ in je lichaam, een soort pantser. Hieronder is er altijd sprake van een gevoel van woede,( en daaronder veelal verdriet) die zich soms vanuit een kleine irritatie kan ontladen en er over en weer sprake is van beschuldigingen, waarin je jezelf het slachtoffer voelt en de ander is de dader. Er is sprake van een vicieuze cirkel van beschuldiging en slachtoffer- en daderschap.

Herhalen van patronen tot dat we bereid zijn te gaan luisteren.

Deze vicieuze cirkel van geweld en conflict herhaalt zich en moet zich herhalen zolang we de projectie niet doorzien, ofwel het oorzaak en gevolg mechanisme omgekeerd interpreteren.

We trekken personen naar ons toe die we in spirituele zin nodig hebben om ons te verlossen en dit gebeurt op het moment dat we bereid zijn een stap terug te doen en te willen gaan luisteren naar onze Innerlijke Stem.

Ergens ‘horen’ we de Innerlijke Stem altijd, feitelijk ‘weet’ je het wat er mis is, maar onze ego-persoonlijkheid heeft een zekere hardnekkigheid om niet te willen luisteren. De CIW zegt er wordt geen offer van je gevraagd, echter in de ogen van het ego, lijkt het wel zo, die moet zijn ‘gelijk’ opgeven en dat is eigenlijk onze grootste valstrik.

Het is niet dat we het eigenlijk niet weten, maar we willen het ‘gelijk’ niet opgeven. In de CIW wordt dit innerlijke autoriteitsconflict met God, onze grootste belemmering genoemd om te kunnen leren. Het zogenaamde ‘offer’ wat er van je gevraagd wordt is om je ‘gelijk’ op te geven. Wat we niet zien is dat we een strijd voeren tegen ons Ware Zelf.

Een geringe bereidwilligheid is voldoende.

Het mooie is dat er niet een totale bereidwilligheid van je gevraagd wordt, dus dat er in jou geheel geen weerstand meer moet zijn om die stap van vergeving te laten ontstaan. De deur hoeft maar op ’n kiertje open gezet te worden en de Heilige Geest in ons kan zijn werk doen.

Het vraagt slechts een geringe bereidwilligheid en hoe gaat dat in z’n werk?

Het vraagt niet meer dat je je even mentaal en emotioneel ‘stil’ wordt of terughoudt, een ‘stapje’ terug doet, gewoon je even bezint. het is een innerlijk besluit om de oorlog te stoppen en uit het conflict te stappen. Daar is er maar één voor nodig en dat ben jij. Dit is nanoseconde werk, dit is wat in de CIW, het Heilig Ogenblik wordt genoemd. Niet meer dan een ogenblik. In dat ogenblik kan de Heelheid van Geest in jou, jou laten zien wat de vergissing is en de innerlijke Vrede is daar.

Emotioneel kan in de persoonlijkheid nog een verwerkingsproces zijn, maar de innerlijke vrede is hersteld en de vicieuze cirkel van conflicten en geweld is doorbroken.

Op dat moment is er weer sprake van een gevoel van verbinding en eenheid met je medemens.

De verlossing heeft plaatsgevonden.

Leren is optimaal gebruik maken van al je projecties of oordelen.

Het gaat er dus om om te gaan zien dat ons aards leerproces gepaard gaat met pijn en lijden als signaal en dat we niet meer hoeven te doen dan onze projecties die we weerspiegeld zien in onze medemens om te keren en te zien dat het een nog niet geheeld aspect in onszelf is.

Het is een verdrongen pijn die zich wil laten kennen en erkenning vraagt, ofwel Liefde vraagt.

Je bent zelf verantwoordijk voor het openstellen van je Hart en met Liefde te kijken naar deze niet geheelde aspecten in jou. Dit is ons transformatie-proces en alles dient zich aan, wat nog heling en liefde vraagt middels projecties en oordelen.

Vragen.

– Kan je zien wat jij vanuit je jeugd als thema hebt meegenomen?

– Vanuit welke ervaring of welke ouder heb je vooral dit meegekregen?

– In welke verhoudingen of relaties ben je dit thema vooral weer tegengekomen?

– Ofwel wie zijn je belangrijkste verlossers in je leven?

– In wat voor verhouding of ervaring vind jij het moeilijk om je ‘gelijk’ op te geven?

– Kan je zien dat je niet niet oordelen kan ?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.