Vergeving is onze enige functie hier.

Zolang wij in de aardse sfeer verblijven, gaan we door een ervaringsweg heen die vanuit onze Ziel is uitgezet om door middel van het ‘vergeten’ dat we een Zoon van God zijn, ons gaan identificeren met ons lichaam c.q. onze persoonlijkheid, we een weg gaan van zelfmisleiding, zelfveroordelingen, schuld en een grote zoektocht doorgaan  naar geluk buiten ons zelf zoeken, waar we hopen gelukkig te worden en steeds weer moeten zien dat dit niet lukt en er steeds opnieuw pogingen gedaan worden om het toch voor elkaar te krijgen.

Dit is een heel hardnekkig proces van vallen en opstaan, crisissen en mislukkingen en de schuld buiten jezelf leggen, je ouders, de wereld, je werk, je partner(s) , je opvoeding. Je slachtoffer voelen en geen uitweg weten. De oplossing zoeken in drank en drugs, scheidingen, agressie, geweld, van werk veranderen, wanhopig worden. In therapie gaan, gewoon ‘niet weten’  hoe verder, er een eind aan willen maken.

We vergissen ons.

Wat we niet in de gaten hebben zolang we ons nog identificeren met onze persoonlijkheid is dat we ons vergissen, en dat de zoektocht buiten ons zelf, altijd tot mislukking leidt en zelfs als je tot grote hoogte komt met jezelf alles wat je op materieel gebied  kunt verwerven, of hebt verworven, je steeds opnieuw meer wilt hebben omdat het steeds weer opnieuw ‘ongenoegen’ schept van dat er nog meer te willen is. Vanuit vergelijkingen met andere rijken op Aarde of jaloezie op wat een ander heeft ‘ bereikt’. Het is een onmogelijke ratrace om steeds maar weer door te gaan, met geld verdienen, of veroveren, oorlog voeren of strijden voor ‘je recht’ bij de rechters.

Deze ratrace leidt je af van stil te gaan staan, te gaan luisteren naar je Innerlijke Stem, het zogenaamde ‘offer’ te willen brengen om je angst voor ‘tekort’ onder ogen te zien. In onze menselijke wereld is ons gehele economische systeem gebouwd op deze ‘angst voor tekort’. De raderen van onze economie draaien op ‘vooruitgang’, om zoveel mogelijk te produceren om ‘winst’  te maken. Het is een mallemolen van ‘vooruitgang denken’ waarin de Aarde en de mensheid uitgebuit en uitgeput raakt en wordt. Met als gevolg een klimaatcrisis en een grote verdeling tussen de zogenaamde rijke landen en de arme landen, die steeds ‘rijker’ worden en de arme steeds ‘armer’ worden, waarin strijd, oorlogen en klimaatvluchtelingen het gevolg zijn.

“Al wat ik denk te zien, weerspiegelt een idee” (Eciw.W. L. 325.)

Dit werkboekles reikt precies aan wat ik hierboven beschrijf “Wat ik zie weerspiegelt een proces in mijn denkgeest, dat begint met mijn idee van wat ik wil. Vandaaruit bedenkt de denkgeest een beeld van wat hij verlangt, van waarde acht en daarom probeert te vinden. Deze beelden worden dan naar buiten geprojecteerd, gezien, als werkelijk beschouwd en als eigendom bewaakt. Uit waanzinnige wensen ontstaat een waanzinnige wereld” (Eciw. W. 325.1-4.).

En zo is het, dan gaat dit werkboekles verder dat ‘uit oordelen ontstaat een veroordeelde wereld. En uit vergevende gedachten komt een lieflijke wereld voort. ‘ .

De keuze tussen Liefde en angst.

Bovenstaand betoog laat ons zien dat we hier op Aarde zijnde verbonden met een lichaam, c.q. ego-persoonlijkheid we steeds geconfronteerd worden met een zoektocht met ons geluk buiten onszelf te zoeken en te zien dat dit altijd leidt tot mislukking en onvrede en we steeds naarstig op zoek gaan naar wat ons wel gelukkig gaat maken.

Een cursus in wonderen reikt ons aan dat al ons zoeken buiten ons nooit tot geluk gaat leiden en we een geringe bereidwilligheid moeten tonen om naar binnen te gaan en te gaan luisteren naar onze innerlijke Stem, De Heilige Geest. In feite zegt de cursus is verlossing heel eenvoudig, het vraagt slechts dat je het zoeken buiten je opgeeft en leert luisteren naar je Innerlijk Zelf. ‘Zoeken en Vinden is Een.’

Als ik het in grote lijnen samenvat is dat we denken van God los te zijn. In feite laat de situatie in de wereld zien dat wat de cursus steeds opnieuw benadrukt dat de afscheiding van God, ofwel onze Liefdesbron nooit heeft of kan plaatsvinden, echter een groot deel van de mensheid geloofd in een beschuldigende God, waarvan zij denken afgescheiden te zijn en  waarvoor boete gedaan moet worden om God goedgunstig te stemmen en hen weer toe te laten in het Paradijs. Voor zover zij nog in het bestaan van God geloven, want het atheïsme is ook wijd verspreid.

En de traditionele religies bieden eveneens weinig soelaas voor ‘redding’, het gros van hun ‘leer’ versterkt het idee dat je je best moet doen om God goedgunstig te stemmen en dan zal je – hopelijk – in het Paradijs komen.

Vergeving is onze enige functie hier.

Vergeving laat ons zien dat wat we dachten dat onze broeder mij heeft aangedaan niet heeft plaatsgevonden. Deze radicale uitspraak vergt niets anders dan in te zien dat al ons zogenaamde ‘ongemak’ of pijn , te maken heeft met een interpretatie van  geprojecteerde beelden van onze zelfveroordelingen en mentale en emotionele ongenoegens. En dat wat wij in de werkelijkheid zijn, nooit afgescheiden zijn geweest van de Liefde, dan wel van God. Dit is Gods onmogelijk. Zolang je je zelf identificeert met je persoonlijkheid ben je verbonden met angst en dat is dan je ‘hoogste bod’ omdat je behoefte aan ‘zekerheid’ nog verbonden is met ‘zekerheid in de vorm’ en dat zal altijd gepaard gaan met ‘onzekerheid en angst voor verlies. Liefde vraagt niet anders dan Overgave en Vertrouwen op je Stille Bron van Vrede en Vreugde. En pijn, die het gevolg is van onzekerheid, is de oproep om naar binnen te gaan te gaan en luisteren en te vergeven.

Het vergt slechts een geringe bereidwilligheid om te gaan luisteren naar onze Innerlijke Stem, de stem van jouw Ware Zelf, de  Heilige Geest, om weer terug te keren naar onze Bron. Daarin is vergeving onze enige functie hier. Het is Thuiskomen in je Ware Zelf, in de Liefde, in het Christusbewustzijn.

Vergeving is werkelijk onze enige functie hier op Aarde om al onze vergissingen te gaan doorzien en te vergeven. Dan zijn we weer teruggekeerd in ons Ware Zelf in de allesomvattende stille Vrede en Vreugde van ons Hart.