Alles is in een samenhang met elkaar verbonden.

Vanuit ons ego-denken  ‘zien’ we alles ‘apart, los van elkaar en zien we niet dat alles in eenheid met elkaar verbonden is en weerspiegeld waar wij als mensheid ‘doorheen’ gaan in ons leer proces. Zelfs een zandkorrel heeft een functie in dit geheel. Er is geen toeval en alles vindt plaats om ons te dienen om tot bewustwording te komen.

Er is geen dwang aan verbonden, je bent en blijft altijd vrij in te kiezen tussen Liefde of angst. Door angst zien we de wereld op z’n kop , je ziet een wereld van pijn, lijden, geweld en een angstig streven om ons geluk ‘buiten’ ons te vinden. En we zien niet dat het onze projecties zijn die we ‘buiten’ ons zien. Ik zet ‘buiten’ tussen aanhalingstekens omdat er in feite geen ‘buiten’ is. Het is onze identificatie met het lichaam en de ogen en oren van het lichaam als referentie kader gebruiken en alle dingen, personen buiten ons zien die we kunnen gebruiken om ‘ gelukkig’ te worden of waar we voor op onze hoede zijn uit angst voor bedreiging of dat we ‘gedood’ kunnen worden.

Ofwel we voelen ons afgescheiden van God, en zijn hardnekkig  op zoek om los van Hem, zelfs tegen Hem gericht, ons ‘geluk’ te vinden in de door ons zelf geprojecteerde wereld.

In dit artikel wil ik dit verder uitwerken.

Twee werelden.

Het lijkt alsof we in twee werelden leven, de ego-wereld met de Aarde en de menselijke samenleving als referentiepunt, en de geestelijke wereld. In feite wordt er door de cursus gezegd, dat er slechts sprake is van één wereld en dat is de geestelijke wereld, de Werkelijke Wereld.

Vanuit ons ego-bewustzijn gezien lijkt dat een farce, we ‘zien’  toch die werkelijk wereld om ons heen, de Aarde met zijn miljarden bewoners, de natuur, de dieren, de kosmos en al de facetten daarvan. Met zijn vele rassen, volkeren, religies en al de tegenstellingen hierin, want elk volk of ras identificeert zich hiermede. De vele media en internet brengt al die tegenstellingen, oorlogen en  rampen bij jou in de huiskamer. En geeft zodanig de metaforische eenheid weer waar we ons in bevinden. Hoe dan ook ontkomen we er niet aan betrokken te raken bij al die processen die op Aarde plaatsvinden.

Wat we ons niet realiseren is dat als we nog vanuit het ego-bewustzijn hiernaar kijken dat we in feite naar een droomwereld kijken, een illusoire wereld waar wij een betekenis aan geven. Niet dat die wereld geen functie heeft, maar het is een wereld waar we tijdelijk in verblijven om ons bewust te laten worden van dat waar we onszelf nog niet compleet zien. Het is een leerweg waar we ons in bevinden en de menselijke wereld heeft als kwaliteit door zijn ogenschijnlijke tegenstellingen van Goed en Kwaad, de dualiteit,  en vormt zo een optimale mogelijkheid om al onze nog niet opgehelderde oordelen en zelfveroordelingen onder ogen te zien.

Het brengt je hoe dan ook in een emotioneel  proces waar in principe steeds weer de vraag rijst, kies ik voor de liefde of voor angst. Dit proces kan je levenslang voeren en de pijn die hiermede samenhangt brengt je steeds nauwer in contact met je ‘innerlijk weten’ waarin de oproep gehoord wordt om je open te stellen voor je Hart. Dit ‘besluit’ zal, zoals de cursus zegt, uiteindelijk door ieder mens genomen worden omdat de druk van de pijn dan zodanig is, dat je uiteindelijk bereid bent om te gaan luisteren naar je innerlijke Stem van de Heilige Geest.

Schuld en schuldeloos.

Vanuit de geprojecteerde wereld voelen we ons steeds verbonden met schuld; dan wel in jezelf of dat een ander schuld heeft aan jouw lijden. Vanuit de cursus gezien bestaat schuld niet en wordt er gezegd dat schuld altijd verbonden is met het verleden. Het is altijd de nog niet opgeloste oude pijn uit het verleden wat ons parten speelt. Echter het verleden bestaat niet, er is slechts sprake van een misverstand, een vergissing. Er is geen tijd, we leven altijd in het Nu en het vraagt slechts om naar binnen te gaan en te zien dat je altijd al Vrij en schuldeloos bent. Je hebt je slechts vergist en je kan in het Nu doorzien waarin je nog altijd gehecht bent aan oude pijn, schuld of oordelen over jezelf of de ander.

Vergeving is de sleutel.

Het is zo mooi wat vergeving ons laat zien, namelijk dat alles wat je dacht dat de ander jou heeft aangedaan, niet heeft plaatsgevonden. Het is gewoon een misverstand, een verstandsverbijstering. Er is geen schuld, uitsluitend een les die wordt aangeboden. Het is jezelf afgescheiden zien van de ander, en niet zien van Wie jij en de ander in Werkelijkheid bent, Zoon van God en deze kan niet lijden. Zolang je jezelf  nog identificeert met het lichaam, met de ego-persoonlijkheid, met de angst, voel je jezelf verbonden met het lijden en tracht je op allerlei manieren je daarvan te ontdoen, door de ander, de wereld schuldig te verklaren aan jouw lijden.

Het is zo prachtig wat in de cursus gezegd wordt over wat vergeving is. In feite is het zo eenvoudig, dat het er omgaat om je over te geven aan de Innerlijke Wijsheid van de Heilige Geest in ons, stil te worden en te ‘luisteren’ en te ervaren dat je je hebt vergist.

Het gaat om deze geringe bereidwilligheid om je over te geven aan De Wil van God, wiens Wil de jouwe is. Dan zie je dat al jouw ervaringen en  van je naasten  en omstandigheden in deze Aardse wereld optimaal zijn (geweest) om behulpzaam te zijn om weer Thuis te komen in de Werkelijke Wereld en bezie je dat je deze nooit verlaten hebt. Je bent geen lichaam, louter Geest en altijd Vrij.