Vergissing.

Met deze, voor de persoonlijkheid een wat eufemistische term wordt in de cursus aangeduid hoe wij in onze leerweg hier op Aarde steeds weer een ego interpretatie tegen kunnen komen van een pijnlijk voorval of gebeurtenis in ons leven, waarin aangegeven wordt dat we iets gedaan hebben, wat als je ‘beter’ had geweten, dit niet had gedaan.

Al met al lijkt dit vanuit een ego-standpunt gezien ogenschijnlijk te simpel, echter in essentie is dit waarover het in onze leerweg gaat; doorzien dat je geen fout of een onvergevelijk misdrijf beging, maar dat je je hebt vergist.

De basale vergissing die we in ons leven hier op Aarde onder ogen moeten gaan zien is dat we niet een lichaam c.q. een ego-persoonlijkheid zijn, maar louter Geest, verbonden met een lichaam. “Ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij. Want ik blijf wat ik ben, zo schiep God mij” (Eciw W.d.1.220.). Zo wordt het in dit werkboekles zo klip en klaar gezegd. Wat je ook doet of zegt, je bent en blijft Wie je Wezen bent, een vrije Geest, dan wel Liefde en altijd in verbinding met God.  Dat wat je bent kan niet gekwetst, noch geraakt worden. Je bent een eeuwig geestelijk wezen van Liefde. Zoon van God

In feite wordt hierin onze leerweg ‘afgetekend’ , zolang we ons identificeren met ons  lichaam vergissen we ons en de oproep is dat we ons dit opnieuw bewust moeten worden, want in feite zijn we het ‘vergeten’ en het gaat erom om ons dit steeds weer te herinneren en al onze vergissingen en de pijn die hiermede gepaard gaat, helpen ons daarbij.

Hierbij staat vergeving toe te passen centraal. En dit vraagt slechts een geringe bereidwilligheid.

In dit artikel wil ik dit verder uitweiden.

We leven in een droom, ofwel illusoire wereld.

Als we geboren worden hier op Aarde, is dit verbonden met een Zielsverlangen om nog niet opgehelderde oordelen of pijn uit vorige levens, uit te willen werken en te leren vergeven. Dit houdt in dat jouw levensweg geënt is op omstandigheden die samenhangen met dit zielsverlangen, je geboorte is daarom niet willekeurig, je zoekt die ouders en aardse omstandigheden op die zoveel mogelijk behulpzaam zijn bij het realiseren van ervaringen die behulpzaam in jouw ontwikkelingsweg.

Van de ‘buitenkant’ af gezien gaat het er niet om dat dit in menselijk termen gesproken,  ‘gunstige’ omstandigheden moeten zijn, je kan zelfs in erbarmelijke omstandigheden geboren worden, waarin armoede, oorlog en geweld plaatsvinden. Toch is dit geen ‘misrekening’ , jouw Ziel heeft een intentie bij zich, ofwel een leerplan waarin die omstandigheden optimaal zijn in het realiseren van jouw Weg.

Daarom zegt de cursus ook zo nadrukkelijk dat je niet kunt oordelen, wij weten niet wat de diepere bedoeling van iemands leven is, daarvoor ‘moet’ je het gehele ‘plaatje’ kunnen zien van, onder andere, vorige levens en wat daarin heeft plaatsgevonden.

Om ons Zielsverlangen te realiseren duiken we diep onder in de aardse werkelijkheid, we ‘vergeten’ dat we een geestelijk wezen zijn en projecteren ons verlangen om ‘gelukkig’ te worden op de ‘buitenwereld’, op de wereld en de mensen om ons heen.

Zolang we ons niet bewust zijn, ofwel ‘wakker zijn geworden’, leven we deze droom uit, ooit word ik ‘gelukkig’ of wordt ik ‘gezien’, erkend,  rijk , beroemd, et cetera . Al die menselijke verlangens die we eindeloos nastreven leiden hoe dan ook niet tot feitelijk Geluk, doch brengen altijd een tijdelijke euforie teweeg, die ook weer als een zeepbel uiteen kan spatten en dan begint in ons menselijk bestaan die zoektocht weer opnieuw. En als gevolg hiervan kun je jezelf slachtoffer voelen en vinden dat de wereld jou iets heeft aangedaan.

Vergeving is de opmaat tot Vrede.

Geluk, ofwel innerlijke Vrede lijkt op deze wijze ver weg of onbereikbaar, echter wat er van ons gevraagd wordt is om al ons verlangen naar gelukkig worden van ‘buitenaf’  op te geven, waarin we gaan doorzien dat Geluk dan wel Vrede een innerlijke gesteldheid is, die je nooit verloren hebt maar die je niet kunt bereiken door je best te doen, maar door te gaan luisteren naar je Innerlijke Stem, die jou aanreikt om anders naar jouw werkelijkheid te gaan kijken en jouw zelfveroordeling en innerlijke pijn onder ogen te gaan zien. Als je bereid bent dit te gaan doen en je eigen interpretaties los te laten, maak je weer contact met je innerlijke Vrede. Het is zoals de cursus zegt, een offer wordt er niet van je gevraagd, uitsluitend een geringe bereidwilligheid om je vergissingen te doorzien.

Hierin staat vergeving centraal, vergeving van jezelf maar ook van al die mensen, je ouders, je partner, je medebroeders – en zusters die in jouw levensweg een rol spelen of hebben gespeeld. Dan ga je zien dat jij en alle mensen om je heen behulpzaam zijn (geweest) in je bewustwordingsproces. Waarin het doorzien van al je projecties en van je zelf veroordeling en gevoelens van schuld een grote rol spelen. Zolang je schuld ziet, denk je dat de afscheiding van God werkelijk heeft plaatsgevonden en dat is in de Werkelijkheid nooit het geval.

Van daaruit mag je gaan zien dat je je talloze malen vergist hebt en dat al die vergissingen dienstbaar zijn geweest om tot bewustwording te komen. Het is onze weg hier op Aarde, die van ons vraagt om te ontwaken uit een droom. We gaan vanuit het donker naar het Licht.

Er is geen schuld, het vraagt slechts een geringe bereidwilligheid om anders naar onszelf en de werkelijkheid te kijken. Onze leerweg is geplaveid met vergissingen als optimaal leermiddel om tot bewustwording te komen en vergeving is daarin de sleutel tot Geluk.

We gaan zien dat die diepe duik in de aardse werkelijkheid optimaal is geweest. Waarin alle ervaringen daarin in essentie dienstbaar zijn geweest om ons tot dit Inzicht en innerlijke Vrede terug te brengen. Je komt weer Thuis in je Ware Zelf van een reis die in de Werkelijkheid niet heeft plaatsgevonden.