Speciaal zijn.

Een belangrijk item in het ego-bewustzijn is het idee dat je als persoonlijkheid ‘speciaal’ bent. Je onderscheid je van andere persoonlijkheden door ‘iets te hebben’ wat jouw speciaal maakt.

Je leeft vanuit vergelijkingen, ofwel je ziet dat je ‘beter’ bent, ‘wijzer’, meer bezit, knapper, zowel in fysieke zin als qua ‘verstand’ . Je zet je af tegen de ander, doordat je de ander als ‘minderwaardiger’ beschouwd. In onze cultuur uit zich dat, onder andere,  in de verhoudingen tussen mensen van ‘hogere’ en ‘lagere’ opgeleiden, of tussen mannen en vrouwen, maar ook tussen rassen, zoals tussen het blanke en het gekleurde ras. De elite en het lagere volk.

De identificatie om tot een bepaalde bevolkingsgroep te behoren of,  juist niet, schept een scheiding, die tot strijd en rivaliteit kan leiden. Je wilt ‘hogerop’ komen, of je zet je af tegen ‘die asociale’. Het is een voortdurend spanningsveld in de wereld.

Zo ook, in de ‘liefdesrelaties’ tussen partners, waarin ‘geliefden’ steeds in een soort spanningsveld verkeren van wie het ‘meeste’ voor de ‘liefde’ zorgt. Of wie ‘denkt’ het ‘beste’ te weten ‘hoe het moet’, in het leven of in de ‘liefde’. Hierbij speelt tevens de ‘ongelijkwaardigheid’ tussen man en vrouw een rol, mannen zijn over het algemeen nog steeds overtuigd van hun ‘superioriteit’ ten opzichte van vrouwen.

Deze ego-patronen zijn heel hardnekkig en het gaat er niet om dat je dit patroon zomaar kan doorbreken, dat vraagt een geheel andere zienswijze, die een andere visie op het mens-zijn biedt, namelijk dat je nooit speciaal bent, maar dat deze gedachte ten grondslag ligt aan het idee dat we afgescheiden zijn van God. Dat we de Eenheid met God, dan wel met de Liefde hebben verlaten.

De cursus zegt hier het volgende over; “Hier is de zelfgemaakte ’verlosser’, de ‘schepper’ die anders schept dan zijn Vader, en die Diens Zoon naar eigen evenbeeld gemaakt heeft en niet naar dat van hem”. (Eciw.T.24.II.3.4.) .

De identificatie met het lichaam.

Al bovengenoemde patronen rond het speciaal zijn,  komen voort vanuit het idee dat we onszelf als afgescheiden zien van God en zien ons lichaam als ons ‘thuis’ , we zijn zelfs ‘vergeten’ dat we in Eenheid met God als lichtwezens verbonden zijn en dat het lichaam slechts een leer – en communicatiemiddel is. Het lijkt een ‘fout’ in het Scheppingsproces te zijn dat we ons als Zoon van God, ons zo ‘afgescheiden’ lijken te hebben van onze Bron,  echter het is de intentie van onze ‘ontwikkelingsweg hoe wij als Goddelijke Wezens, via ‘de omweg van de angst’ , dus dat wat in Wezen niet bent, terugkeert naar je oorsprong. In feite is het ‘geen terugkeer’ in de werkelijke zin van het woord, maar een zich (opnieuw)  herinneren van Wie je in Wezen bent. Want dat wat je Bent is nooit afgescheiden ( geweest) van God. Ik zou ook kunnen zeggen dat we middels deze omweg en het ‘onderzoek’ van wat Liefde niet is, er bewustwording of de uitbreiding van de Schepping plaatsvindt.

De speciale relatie.

Een belangrijk onderdeel van onze leerweg hier op Aarde zijn onze ervaringen in de speciale relatie, feitelijk ‘ondergaat’ iedereen dit proces. De speciale relatie staat voor de ervaringsweg waarin je vanuit het ego-bewustzijn iemand als ‘liefdespartner’ verkiest vanwege uiterlijke en emotionele impulsen, je wordt ‘verliefd’ , ‘valt’ voor iemand en er begint een proces tussen twee ‘geliefden’ waarin het verlangen erop gericht is dat de ander jou gelukkig maakt, die liefde geeft die je denkt of verwacht nodig te hebben en omgekeerd, de ander hoopt en verwacht hetzelfde. In eerste instantie wordt ‘dit verlangen’ ook grotendeels vervuld, dit is de eerste ‘ honeymoon’ maanden, waarin er feitelijk vooral een proces van projectie plaatsvindt. De ander wordt niet gezien zoals hij of is, maar vanuit een gekleurde bril, waarin het idee zich manifesteert nu wordt ik of ben ik gelukkig.

Echter dit proces ‘kalft’ na verloop van tijd steeds meer af, er ontstaan ‘verwikkelingen’ , conflicten, irritaties die te maken hebben dat de schone schijn wordt doorbroken en de ego-persoonlijkheden ‘hun ware gezicht’ laten zien. Of teleurgesteld raken in de ander of toch bang zijn om hun ‘vrijheid’ op te moeten geven. Dit is een onvermijdelijk proces, hoe dan ook komen er spanningen in een speciale relatie omdat deze geënt is op verlangens en verwachtingen naar de ander, deze moet jou de liefde geven, zoveel aandacht of seks of steun of de waarborg dat hij of zij er voor ‘jou’ is.

Uiteindelijk ‘handhaaft’ de speciale relatie zich door middel van ‘compromissen’ of spanningen de zich ophopen en ‘afgekocht’ worden, veelal vanuit de vrouw door middel van zich ‘weggeven’ in seks of ‘er voor die ander’ moeten en ‘willen’ zijn.  In essentie bestaat de speciale relatie uit een wederzijdse afhankelijkheid, waarin steeds opnieuw er een bevestiging of ‘erkenning’ van de liefde wordt verwacht, met alle pijn en veroordelingen van dien. Uiteindelijk ga je zien dat wat de ander steeds in jou ‘raakt’ een nog niet opgeloste oude pijn is. Als je bereid bent om dit onder ogen te zien, wordt je de ‘kwaliteit’ helder wat de speciale relatie jou vanuit bewustwording wil zeggen.

De Heilige relatie en het heilig ogenblik.

Tegenovergesteld ten aanzien van de speciale relatie wordt er in de cursus aangegeven dat we altijd in een Heilige relatie verbonden zijn met iedereen, hiermee wordt bedoelt dat iedereen vanuit heelheid , ofwel vanuit Eenheid is verbonden met de ander, daarvoor hoef je dus niets te doen.

Het is voorbij het lichaamsbewustzijn, vanuit een Stille kwaliteit van Liefde verbonden ‘voelen’ op Hartsniveau. Wat in het menselijke proces Liefde wordt genoemd is veelal verbonden met een fysieke emotionele gewaarwording, waarbij seksueel genot een soort ‘voorwaarde’ is.

Het lijkt of je iets moet opgeven als je vanuit dit niveau van bewustzijn je verbonden voelt met de ander, daar de Liefde die zich vanuit de Heilige Relatie aanreikt is van een Stil ‘besef’ van verbinding en het is een wederzijds aspect, zonder dat er iets moet gebeuren en het is Altijd, ofwel eeuwig en niet aan het lichaam verbonden, hoewel, zolang we met het lichaam verbonden zijn, dit wel vanuit het Hart (chakra)  gevoeld wordt.

Je hoeft niets te doen.

Je verbonden voelen vanuit de Heilige relatie en in het heilig ogenblik, betekent dat je je overgeeft aan het Zijn, gewoon bent met de ander, zonder dat er iets moet gebeuren, dat je je gegrondvest voelt in het Zijn en tegelijkertijd verbonden met alles om je heen, zonder oogmerk, het IS.

Je bent ’aanwezig’ en daarin vindt de Liefde plaats en kan je de liefde genereren als deze vanuit deze natuurlijke Bron stroomt. Niet vanuit een behoefte aan bevestiging, maar vanuit een natuurlijke impuls, waarin Liefde is en laat Zijn.

Dit is de uitwisseling die , zoals in de Cursus gezegd wordt, de Gelukkige droom wordt genoemd, je bent nog vanuit de lichamelijke conditie hier aanwezig en deelt de Liefde met elkaar, zonder oogmerk van afhankelijkheid, maar vanuit een besef van Eenheid.

De ‘omzetting’ van de speciale relatie naar een Heilige Relatie is een proces van  oefening, waarbij steeds weer oude conditioneringen onder ogen moeten worden gezien, en verantwoordelijkheid wordt gevoeld voor je eigen pijn. Het gaat om een bereidheid en een luisteren naar je Innerlijke Stem, ofwel de Heilige Geest, om die oefening te volvoeren en je vergeving toepast. Naarmate je deze bereidwilligheid toepast, ga je zien dat het steeds ‘rustiger’ wordt in de relatie en het vertrouwen  wederzijds groeit. Dan ga je steeds meer zien en voelen dat je niets hoeft te doen om in Liefde te Zijn.