De meerwaarde van het ego voor je spirituele bewustwording.

Over het algemeen wordt het ego in spirituele kringen wat verguisd, die moet je ‘loslaten’ en ‘achter je laten, daarin wordt onvoldoende gezien dat het ego in je leerproces een essentiële functie vervuld en juist een onontbeerlijk element vormt.

 Het ego is verbonden met het fysieke lichaam met zijn voel- en denksysteem als leer- en communicatiemiddel en functioneert hier op Aarde om alle ervaringen door te gaan, die je vanuit je Ziel als leerweg hebt uitgezet. Het ego is daarin een bewustzijnsmanifestatie op Aarde van je Goddelijke Bron en je Hogere Zelf, het geeft je een ‘ik-gevoel’  en je identiteit als mens en is het meest moedige deel van jou die het diepst in de materie en de dualiteit afdaalt en daarin zich het verst van de Goddelijke Bron verwijderd. Het functioneert daarin als verkenner om al die ervaringen door te kunnen gaan.

Om dit te kunnen doen maakt het zich ogenschijnlijk los van zijn Bron en ‘vergeet’ daarin zijn verbinding met zijn Goddelijke Bron, dit ‘vergeten’ is noodzakelijk om deze ervaringsweg te kunnen doen, het is, wat in de Cursus in Wonderen, de ‘omweg van de angst’ wordt genoemd.

Incarnatie als middel om tot heling te komen van nog niet doorziene oude pijn uit vorige levens.

Elke incarnatie is gebaseerd op het willen oplossen en doorzien van misverstanden, oude pijn en zelfveroordelingen uit vorige levens. Dit vormt je incarnatievraag en je creëert vanuit je Ziel of je Hogere Zelf een optimale kwaliteit om dit vraagstuk in de aardse sfeer aan te kunnen gaan, zoals bij welke ouders en in welke omstandigheden je geboren wordt en welke tijdslijn daarin functioneel is en welke identiteit je kiest als man of vrouw, dan wel welk ras en waar je geboren wordt op Aarde.

Stapsgewijs ga je door een ervaringsweg heen vanaf je kleutertijd, naar jong volwassene tot een volwassen individu. Deze weg ga je vanuit een individueel verlangen om het ‘tekort of oude pijn’ vanuit vorige levens, op te willen lossen door middel van de ‘buitenwereld’. In je vroege jeugd, je kleutertijd, wordt de oude pijn via een incident in de ‘buitenwereld’ gereactiveerd en dan tracht je deze pijn, zoals bijvoorbeeld je behoefte aan erkenning of ‘niet genoeg te zijn’ te compenseren door middel van projecties op de buitenwereld, die dit tekort aan jou zou moeten ‘teruggeven’. Uiteindelijk wordt je duidelijk dat dit innerlijk ‘tekort’ niet wordt opgelost en blijft die innerlijke pijn. Dit mondt veelal uit in een crisis, een burn-out, een scheiding of anderszins, waardoor er een bereidheid ontstaat om ‘naar binnen te gaan’ en te gaan luisteren naar je Innerlijke Stem, ofwel naar je Hart. Hetgeen altijd al als een sluimerend verlangen in je aanwezig is geweest.

Van ’buiten’ naar ‘binnen’.

Je aardse reis is feitelijk een proces waarin je in eerste instantie een ‘oplossing’ zoekt voor je oude pijn in de ‘buitenwereld’, totdat je gaat ‘zien’ dat dit niet de pijn laat verdwijnen, zelfs in tegendeel, het versterkt de pijn. Dan sta je voor de keus te gaan luisteren naar je Innerlijke Stem of je het slachtoffer blijven voelen. Veelal zal het vervolg een combinatie zijn van beide impulsen, dan wel deels ‘luisteren’ en je (willen) laten leiden door de Heilige Geest, dan wel weer terugvallen in oude conditioneringen en slachtofferschap.

Deze ‘omslag’ om te gaan luisteren naar je Innerlijke Stem of de Heilige Geest of  je laten leiden door je ego-stem, vraagt en vergt van je dat je bereid bent steeds opnieuw de keuze te maken om je te laten leiden door je Ware Zelf, waarin je steeds meer gaat ‘zien en voelen’ dat je verbonden bent met de Innerlijke Vrede van het Hart. Deze oefening of ‘omzetting’ van naar ‘buiten gericht’ zijn naar steeds meer gaan leven vanuit je Hart is een levenslange oefening.

Integratie van het ego als initiator voor het herstellen van je contact met je Bron.

Het gaat er dus niet om , om je te willen ontdoen van je ego, maar dat je met Liefde en mildheid kijkt naar het ego-proces of je ego-identiteit. Hij is jouw dienaar en fungeert als leerinstrument in dit aardse bestaan.

De Aarde dient als optimale leerplek om te leren wat onvoorwaardelijke Liefde is, daarin is Zij met al haar facetten van de tegenstellingen van Goed en Kwaad, al de rassen en tegenstellingen tussen mensen, een optimale leerschool om steeds meer en weer te leren onderscheiden wat Liefde is, dan wel een oordeel. Er is geen toeval, je bent precies op die plaats en tijd, tezamen met alle mensen, je familie, om je heen, om te gaan inzien en doorzien waarin je nog oordeelt of je schuldig voelt. Er is geen God die jou veroordeelt, dit is het vergevingswerk wat jou/ons te doen staat.

Naarmate je steeds opnieuw bereid bent om vergeving toe te passen, leer je van hieruit ‘zien’ dat je je vergist en het in de Werkelijkheid niet heeft plaats gevonden en ga je de ‘dominantie’ van het ego-denken, ofwel de ‘onjuiste gerichtheid van het denken’ doorzien. Hiervan uit voel je steeds meer de zachtheid en Stilte en integratie van het ego in contact met het Hart. Er wordt hierin geen ‘offer’ van je gevraagd, doch je gaat je  steeds meer bevrijd en in Vrede voelen. ‘Doorzien’ dat er geen schuld is en je je hoogste bod hebt gedaan, omdat je toentertijd niet beter wist, anders had je wel anders gedaan. En dat geldt voor alle mensen om je heen zoals je ouders, ex- partners, ‘oude vijanden’ etc.. Je gaat steeds meer leven vanuit overgave en vertrouwen.

 En doorzien dat de afscheiding van God, dan wel van de Liefde nooit heeft plaatst gevonden en voelt dat je Thuisgekomen en dankbaar bent naar het levensproces waarin je ego zo een belangrijke rol in speelt en heeft gespeeld.  Het fysieke lichaam, als ego-identiteit, komt uit de Aarde voort en wordt bij ‘de dood’ weer teruggegeven aan de Aarde. Het heeft zijn rol optimaal vervuld.