“Deze cursus is een begin, niet een einde”. (Eciw.N.W.II.1.490).

En dan gaat de cursus verder met “Je vriend gaat met jou mee, je bent niet alleen. Niemand die een beroep op Hem doet, doet dat tevergeefs” (Eciw. Nw.W.II. 2,). Het is zo een prachtig nawoord van de cursus, dat je na beoefening van de werkboeklessen en het lezen van het tekstboek, dit aangereikt krijgt. Ofwel je kan in de rest van je aardse bestaan altijd een beroep doen op De Heilige Geest, ofwel Jezus , als je weer in moeilijkheden verkeert of pijn lijdt. Je bent nooit meer alleen, sterker gezegd, je was nooit alleen, doch door het tot je nemen van al het ‘onderricht’ en  alle ingevingen en wijze lessen die de cursus je aangegeven heeft, weet en besef je dat je altijd vergezeld wordt door je Gids die je door je moeilijkheden heen leidt.

Wat er in feite aangereikt wordt in de cursus is dat het een fundamentele correctie beoogd van ons gehele egodenksysteem, zoals ‘denken’ dat we een lichaam zijn, afgescheiden van God, dan wel van de Liefde en leven vanuit angst, en dat we de Aarde zien als ons ‘thuis’, dan wel het ‘leven’ en niet zien dat het geen betekenis heeft, we leven in een droom en de cursus is een grote oproep om wakker te worden en al onze vergissingen te gaan doorzien door middel van vergeving.

 Deze stap vraagt dat je je echt verbindt met de leerweg van de cursus en dat dit een ‘natuurlijke’ inzet vraagt die je gehele leven hier op Aarde ‘duurt’. Waarin je gaat doorzien dat de Aarde een optimale kwaliteit biedt om via zijn ogenschijnlijke tegenstelling tussen Goed en Kwaad en het oordeel en daaraan verbonden projectiemechanisme ons middels vergeving weer terug leidt naar Thuis. Jezus roept ons in de cursus op zich aan te sluiten bij de Opstanding, Hij is niet voor onze zonden gestorven, doch heeft laten zien dat we zijn broeders zijn en dat we eeuwige wezens zijn van Licht en Liefde en de dood niet bestaat. Ofwel, zolang je je met je lichaam identificeert hang je aan het kruis.

Onderstaand wil ik dit nog verder uiteen zetten.

Vertrouwen en overgave.

Het beoefenen van de cursus is een levenslang gegeven, je hoeft niet al die tijd de werkboeklessen te blijven doen, maar wat er wel plaats heeft gevonden is, hoe dan ook een innerlijke verandering, waarin je gaat ‘zien en doorvoelen’  dat je altijd ‘vergezeld’ wordt door je Innerlijke Stem, ofwel de Heilige Geest. Het ‘voelt’ als een geruststelling, dat je op een andere manier ‘in het leven staat’, niet meer van ‘hoe moet dat nou’ of vanuit paniek, of steeds je ego-stem die je zegt dat je op je hoede moet zijn, waarin je de wereld steeds tegemoet treedt vanuit oordelen en de ‘wereld ziet als een oord van macht, geweld en corruptie’.

Maar dat je ‘in de wereld bent’, echter ‘niet van de wereld.’ Er heeft in jou een verschuiving plaatsgevonden van ‘je best doen om gelukkig te worden’ naar vertrouwen en overgave. Het betekent niet dat je al die tijd in een soort gelukzalige vrede verkeert, maar als er weer een conflict of ‘gedoe’ in je leven plaatsvindt, er al heel snel contact gemaakt wordt met je Innerlijke Leiding en je ziet in waaruit het conflict voortkomt, altijd van een ‘oude pijn’, je zou ook kunnen zeggen van een oude ego conditionering. Je wordt altijd vergezeld door je verlosser, ofwel een broeder of zuster, die een spiegel vormt voor de projectie van je innerlijke pijn. We zijn samen onderweg, er is geen toeval en het gaat om de bereidheid, kies ik voor mijn gelijk of voor mijn Geluk

Wat ik me zelf steeds beter kan toestaan is dat ik deze oude erupties nu bezie als een schoonmaakproces wat duurt, zolang het duurt.  Ik heb daar geen zeggenschap over, in die zin sluit ik me geheel aan bij wat de cursus aanreikt, “deze cursus is een begin, niet een einde”.

Leven vanuit de Stille Stem.

Ofwel verbonden te zijn met het Hart, de Stilte van het Hart, feitelijk ‘voel’ ik me’ op de een of andere manier altijd verbonden met deze Stilte. Het is een ‘soort Stille Glimlach, Vrede’ wat me altijd vergezeld en als ik er ‘uit’ ben vanuit ‘gedoe’, vanuit mijn ego-persoonlijkheid, voel ik dat direct, ik kom in een soort kramp, en voel dan de oude persoonlijkheid weer ‘van ‘tekortgedaan zijn of boosaardigheid’.

Het is zo prettig dat je steeds opnieuw kun kiezen om weer terug te keren en te zien dat je je vergist hebt, dan voel je weer dat je weer terug bent in je Innerlijke Vrede. Het kost geen enkele moeite, slechts een geringe bereidwilligheid om je pijn te doorzien, en te beseffen dat het niet heeft plaatsgevonden.

Vergeven, zelf vergeving en de ander vergeven is een en dezelfde handeling, het contact is weer ‘hersteld’, je voelt je weer vanuit je Hart met de ander verbonden. Geven en ontvangen is een.

Je hoeft niet de wereld te redden.

Op dit moment is  er in de wereld sprake van ‘een grote crisis’, ofwel we zitten te midden van een klimaatcrisis, de naweeën van een Corona crisis en een oorlog in Oekraïne, en allerlei andere conflictgebieden waarvan uit  duizenden vluchtelingen de wereld over zwerven om een veilige plek te vinden.

Het brengt teweeg dat je je bijna onthand voelt van wat je ‘moet doen’ om dit te willen keren of te redden. Zelf doorzie ik dat de beste hulp die je kunt geven is met mededogen en liefde naar al deze crises te kijken en zelf vanuit je Hart in het leven staan, waarin je optimaal ‘doet’ wat op dit moment wijs is te doen om bijvoorbeeld een bijdrage te leveren binnen jouw mogelijkheden aan het verhelpen van de klimaatcrisis en te gaan zien vanuit je Hogere Zelf dat al deze crises tezamen een transformatie teweeg kan en zal brengen in de mensheid naar een meer duurzame en vredevolle wereld.

Dit is wat Vertrouwen en overgave beoogt. Op persoonlijkheidsniveau ‘weten we het niet’, doch alle wezenlijke veranderingen zowel in jezelf als in wereld gaan gepaard met een crisis, die uitsluitend een kans vormen voor een Nieuwe Weg, een terugkeer naar Liefde. Het in contact komen met de cursus als leidraad in mijn leven, kwam ook als ‘geroepen’ vanuit een crisis in mijn leven. ‘Bij toeval’ kwam ik in een boekwinkel in contact met dit ‘blauwe boek’, toen nog in het Engels in 1992 en ik voelde me direct aangesproken door Jezus, en nu 30 jaar later vergezelt en inspireert het me nog elke dag. Ik voel me echt gedragen door de Stille Liefde in mij en de Stem van Jezus, dan wel de Heilige Geest. Daarin herken ik wat Jezus als laatste zin in de cursus aanreikt “Zijn Liefde omringt jou, en wees hiervan overtuigd: ik zal jou nooit zonder troost achterlaten”(Eciw.Nw.W.II.8.).