Er is geen oplossing, het is al opgelost.

Dit klinkt wat eufemistisch, alsof alles geen zin heeft, en al ons zoeken en pogen tot niets leidt.

Uiteindelijk is dat zo, dat wat je in wezen bent, Licht, Liefde, Zoon van God, heeft niets nodig, IS , echter zolang we in de aardse sfeer verblijven, met een lichaam verbonden, zijn we in een zoektocht bezig.

En deze zoektocht is erop gericht om – uiteindelijk – uit te monden in een Helder Weten en een Overgave aan het Niet Weten. Aan de Leegte. Dit is geen fatale uitkomst, maar dit is het ‘resultaat’  van de zoektocht. Ik zet ‘resultaat’ tussen aanhalingstekens omdat het een soort conclusie is die van tevoren al vaststaat, maar om daar te komen moet je de zoektocht ‘doen’  . Het is een soort labyrint, waarvan je weet dat er een uitgang is, maar midden in het labyrint, ‘dool’ je rond, en sla je ‘verkeerde’ hoeken om en wegen in, en moet daarop terugkomen, maar al die vergissingen brengen je uiteindelijk naar de uitgang.

Deze weg, deze zoektocht is verbonden met ons incarnatieproces op Aarde, nog in de Lichtsfeer verblijvend, heb jij als Ziel, als Lichtwezen, een helder plan en intentie voor je incarnatieproces, echter eenmaal geïncarneerd zijnde, verbonden met het lichaam en je ego-persoonlijkheid, blijft er van dit plan ‘weinig anders’ over dan een verlangen, een dringend verlangen naar Gelukkig te willen worden, de Liefde te vinden. Ik wilde in eerste instantie schrijven ‘terug te vinden’, maar dat besef leeft ook niet in je, vaag wel, een ‘soort innerlijke onrust, een verlangen.

Ooit vind ik het. Wat we ook kwijt zijn, is dat er aan je weg een plan verbonden is, een Ziele-plan, dat zich al gaande ‘ontvouwd’  , zonder dat je het ‘weet’, echter naarmate je de weg loopt, en je door al je ‘mislukkingen’  en ‘vergissingen’, meer bewust geworden bent, gaat het steeds meer gloren, zo van ’oh, ik moet die kant op’ of/ en ‘zo, moet ik het doen of laten’. Al doende leert men is het adagium.

Onderstaand wil ik deze weg wat meer inkleuren.

Door het ogenschijnlijk verlies van het besef Liefde te Zijn, ontstaat het verlangen.

Zoals ik ook al in mijn tekst over “Vergeten wie wij in werkelijkheid zijn”, aanreik is een nieuwe incarnatie een vervolg op vorige aardse levens. Wij werken in al onze aardse levens allerlei aspecten en thema’s uit. Elke nieuwe geboorte wordt geïnitieerd om bepaalde leerervaringen uit vorige levens te corrigeren of bijvoorbeeld het tegendeel te gaan ervaren, zoals bijvoorbeeld eerst, de dader te zijn en in het andere leven de andere kant, te gaan ‘beleven’, van het slachtoffer.

Het uiteindelijke doel van al onze incarnaties en ervaringen op Aarde, is dat je naar al  de menselijke ervaringen ‘kan kijken’, met al zijn ‘bewegingen’, pijn, lijden etc. ter. , en je uiteindelijk voelt dat je  er vanuit onvoorwaardelijke Liefde en in Vrijheid mee verbonden bent, zonder jezelf ermee te identificeren. Je bent Dat, je hebt de identificatie met het lichaam ‘omgezet’ naar ‘je maakt gebruik van dit lichaam, maar je bent de Geest die dit lichaam ‘bewoond en bestuurd’

Je bent er in Eenheid mee verbonden en je ziet het spel, maar in jou is er een besef dat je Niets ervan nodig hebt om ‘gelukkig’ te worden. Je bent Heel en Compleet in Je Zelf en ziet dat iedereen dat is en dat iedereen vrij is, en ook vrij is om al die oordelen en zelfveroordelingen te ‘leven’. 

Iedereen doet in dit menselijke spel van bewustwording zijn of haar hoogste bod. Je blijft het zo lang doen, totdat je het ‘anders’ gaat doen. En het is niet aan jou om de ander te willen veranderen, maar alleen hem te aanvaarden.

Vanuit verlangen ontstaat er het spel van macht- en onmacht.  

Verlangen is altijd geënt op een tekort, je moet iets krijgen van ‘buitenaf’, geluk, erkenning, liefde, meer geld, macht, ondersteuning. Etc., In ieder geval is de huidige situatie niet oké en moet er iets gebeuren om dit ‘tekort’ op te lossen.

Feitelijk is de basis van het tekort altijd verbonden met een zelfveroordeling, die weer verbonden is met een (oude ) pijn die gereactiveerd wordt in  je kind tijd.  Deze oude pijn tracht je in eerste instantie op te lossen door overcompensaties in de buitenwereld.  Ik heb deze ‘kwestie’ al in veel van mijn teksten uiteengezet.

Als ik het zo achter elkaar lees, lijkt het wel of al dat ‘gedoe’ in de wereld tot niets leidt. Maar het zijn allemaal ervaringstochten die elk mens doorgaat en deze weg ‘loopt’ zo omdat we vanuit het tegendeel van Liefde, angst, deze weg gaan en dit uiteindelijk tot Inzicht en bewustwording leidt, is onvermijdelijk.

Mits we bereid zijn om te gaan luisteren naar onze Innerlijke Stem, De Heilige Geest, die ons aanreikt wat de diepere achtergrond is van de pijn die uitgeleefd wordt.

Vergeving is onze enige functie hier.

Als we Stil zijn en ons laten leiden door onze Innerlijk Stem, kunnen we gaan zien dat we een vergissing ondergaan. We lijden omdat we een foutieve interpretatie geven aan een ervaring, deze is bedoeld om tot Inzicht te leiden, maar we voelen ons schuldig of de ander is schuldig en zien niet dat er leerthema wordt aangereikt. En dat jij noch de ander schuldig is, maar dat er een samenspel is waarin oude pijn wordt uitgespeeld, die we opnieuw onder ogen komen om deze te (gaan) vergeven.

We hoeven dan niets anders te doen dan naar ons Hart en Inzicht te luisteren en bereid te zijn om vergeving toe te passen en het is al vergeven. We hebben ons slechts vergist. En dat is optimaal, er is nooit sprake van geen toeval, alles wat op ons pad komt is om tot vergeving te leiden en te laten zien dat het al is opgelost. We keren weer terug naar de Stilte van ons Hart.