Vrede.

Aanvankelijk wilde ik schrijven, innerlijke Vrede, echter Vrede is wie we Zijn, we zijn Liefde, Vrede, Stilte. Er is geen andere ‘gesteldheid’, echter zolang we verbonden zijn met het lichaam, kijken we met de ogen van het lichaam en ‘zien’ we ogenschijnlijk een ‘buiten’, maar wat we niet in de gaten hebben is dat we de door ons zelf geprojecteerde wereld van illusie zien.

In deze door ons geprojecteerde menselijke samenleving, zijn we steeds bezig om ons te vergewissen dat we in ‘vrede’ leven, met onze partner, kinderen, de buren. Steeds zijn we alért op mogelijke conflicten en strijd, zowel in het klein als in het groot, zoals tussen landen en grote mogendheden.

Je zou kunnen zeggen dat we steeds bezig zijn om de ‘vrede’ te bewaren of weer te herstellen na een conflict en dit geldt ook in het groot tussen landen. Als er geen oorlog is tussen landen, houden ze elkaar toch nauwlettend in de gaten of er geen ‘handelsconflict’ ontstaat, of een of ander politiek geschil, die de spanning tussen volkeren doet oplaaien.

Eveneens zijn vooral landen bezig om zich te wapenen tegen een mogelijk conflict of oorlog en elkaar in de gaten houden hoeveel wapentuig een ander land bezit en zij nieuw wapentuig moeten aanschaffen als het andere land dat ook heeft gedaan. We zijn dan ogenschijnlijk in vrede met elkaar, maar het is een soort ‘gewapende vrede’ die elk moment zou kunnen omslaan naar een gewapend conflict, op grote of kleine schaal, dit heet dan schermutselingen.

Op een ander niveau speelt een dergelijk ‘spanningsveld’ ook tussen ‘geliefden’ waarin nauwkeurig wordt ‘bijgehouden’ of je wel in evenwicht bent met ‘geven en ontvangen’ van liefde. Als dat evenwicht verstoord is, dan ontstaan er ook spanningen en moet het weer ‘uitgepraat’ worden of ‘bijgelegd’ , bijna synoniemen, voor ‘gewapende vrede’.

Hieronder wil ik dit thema van Vrede, verder uitwerken.

“Boven het slagveld” (Eciw. H.23.IV.).

Bovenstaande tekst, is de aankondiging van paragraaf IV van hoofdstuk 23, dat gaat over “oorlog tegen jezelf”. In principe een mooi hoofdstuk om het begrip Vrede verder in te kleuren.

Waar het omgaat is dat je in bovenstaand spanningsveld leeft, als je je geïdentificeerd heb met je lichaam, maar je bent dat niet. Steeds komt het op hetzelfde neer, zolang je denkt een lichaam te zijn, kan je niet in vrede leven, want, en dit citaat is zo sterk “God deelt zijn functie niet met een lichaam” (Eciw.H.23.IV.3.1). Een lichaam kan niet scheppen, is levenloos, voert uitsluitend ‘bevelen’  uit die het vanuit het egodenken ontvangt, maar dat is niet vanuit Liefde ‘gedacht’ maar vanuit strijd, en  spanningsvelden om jezelf te midden  van de andere ego- persoonlijkheden te handhaven. Dan leef je niet vanuit het contact met je Hart, ofwel vanuit Liefde.

Dan is de oproep die hierboven staat, van toepassing om er van ‘bovenaf’ , ofwel wat op afstand ‘naar te kijken en met behulp van de Heilige Geest, jouw Innerlijke Stem, ‘te kijken’ en te bezien hoe het conflict gekoppeld is aan een innerlijke gevoel of oude pijn van ‘tekort’ en dat je ‘denkt’ dat die ander dat jou aandoet. Op het moment dat je dit ‘doorziet’ ben je al weer teruggekeerd naar je innerlijke Vrede en kan je erom glimlachen zo van, oh ja, het was een misverstand dat je doorziet.

Ons leerproces gaat gepaard met conflicten.

Waar het omgaat is dat je gaat zien dat jouw leerproces hier op Aarde gepaard gaat met conflicten, vooral als je leeft vanuit je onbewuste staat, die nog sterk verbonden met het ego denken. Dit proces kun je niet ‘overslaan’.  Vooral in de eerste fase in je leven, ga je door een ervaringsproces heen, waarin je allerlei ‘fouten’ en ‘gedoe’ onder ogen moet zien, die je nog onbewust ‘maakt’. Je doet in dat stadium, je hoogste bod, je weet niet beter.

Echter op een gegeven moment kan je ‘zien’ dat je steeds dezelfde ‘fouten’ maakt, een zekere hardnekkigheid kan daar een onderdeel van zijn, zo van, zo ben ik nu eenmaal.

Maar er is pijn aan verbonden en dan gaat het erom of ‘leert’ van je fouten, ofwel bereid bent te gaan ‘luisteren’ naar je Innerlijke Stem. Die was en is daar al die tijd aanwezig geweest, je voelde wel dat er iets niet ‘klopte’, maar het vraagt een innerlijke ‘omslag’ om naar deze Stem te gaan luisteren.

Vaak gaat deze omslag gepaard met een crisis, soms gepaard gaande met een burn-out, een gevoel van ‘opgebrand’ te zijn. Mooi woord, dat precies aangeeft, dat je gaat zien dat er een andere weg ingeslagen moet worden. Het hierna volgend proces dat dan in gaat , gaat met ‘vallen en opstaan’. Het is je zelf toestaan dat je af en toe weer ‘terugvalt’ . Je oude conditioneringen zijn sterk, dus kijk mild naar jezelf, zo van, al doende leert men.

Innerlijke Vrede is altijd aanwezig.

Naarmate je een geoefende leerling bent, ga je je steeds eerder en beter afstemmen op je Innerlijke Stem en keer je terug naar je Innerlijke Vrede. Dan ga je ‘voelen’ dat deze er altijd is. Het is een soort van ‘afgestemd’  zijn; vanuit welk niveau neem je deel aan de wereld, doe je dit nog ‘te midden’ van ego-gedoe dan ben je steeds bezig om  je te vrijwaren van het conflict en keer je weer terug, maar dit wordt weer verstoord etc.,

Het gaat om een houding van ‘in de wereld zijn’, maar niet ‘van de wereld’ . Het gaat niet om de wereld ‘af te keuren’ of te vinden dat andere mensen ‘beter hun best ‘ moeten doen, want iedereen gaat zijn eigen weg en ‘keert’ op gegeven moment weer terug naar God, ofwel de Liefde.

Herinnert men zich weer wie hij in feite is, geen lichaam, louter Geest, louter Vrede.

Dit is de eindeloze oefening waar we in verblijven, zolang we in de aardse wereld verblijven en zien we dat deze weg optimaal is om tot Vrede te geraken.