Het Goddelijk Spel van verlangen.

De basis voor het ontstaan van de Schepping is verlangen. God in Zijn Oorsprong verlangde Zichzelf te leren kennen. God, dan wel Liefde heeft geen tegendeel en is Alles wat er Is. Als Alles Liefde is, weet je niet wat dat is, daardoor heeft God als ogenschijnlijk tegendeel, angst, ofwel dat Wat Hij niet Is, geschapen.

Hieruit is de Schepping voortgevloeid in al zijn facetten en vormen, waarin het mannelijke en het vrouwelijke de meest primaire tegendelen zijn. God is zowel mannelijk als vrouwelijk, doch na het ontstaan van de Schepping ontstond in de vorm het mannelijke en het vrouwelijke als afgescheiden entiteiten.

In dit artikel wil ik het aspect van verlangen centraal stellen omdat dit het leidend beginsel is van alles wat Is, alles komt voort uit verlangen. Wij zijn deel van deze schepping en tevens zijn wij zelf Scheppers. Dit verlangen van God, dan wel van ons, om Zichzelf als Liefde te kennen en te herkennen, is het fundamentele proces waar iedereen en alles doorheen gaat en mee verbonden is.

De levensweg als doolhof.

Dat wat we hier op Aarde doen is een zoektocht naar wat Liefde is. Het lijkt een gek idee dat, als je Liefde bent, dit expres vergeet, je een wereld schept, die het tegendeel is van Liefde, maar in zijn toepassing en uitwerking is het fenomenaal en optimaal. Je hebt een tegendeel nodig, als alles hetzelfde is, en is er een ‘wrijvingspunt’ nodig om te zien wat Liefde is. En dat is wat wij/God doen, hier op Aarde.

Ogenschijnlijk scheiden we ons af, van God, dan wel van Liefde en gaan een illusoire reis door van pijn, lijden en tegenstellingen, om uiteindelijk weer te ontdekken wat Liefde is.

Deze aardse reis zou je kunnen vergelijken met een zoektocht in een doolhof. Je weet dat er een uitgang is, maar steeds loopt het pad wat je ingaat dood en moet je een ander pad nemen en dan blijkt dit weer dood te lopen.

Wat we in het ‘doolhof’ tegenkomen zijn onze verlangens, dus ergens hebben we iets verloren en gaan we op zoek om dit weer te vinden.

Om deze reis te kunnen maken hebben we een lichaam gemaakt, onze persoonlijkheid, dat optimaal is toegerust om dit te kunnen doen. Een zelfstandig individu, dat los staat van anderen, je kan een man of een vrouw zijn en je beschikt over fysieke en geestelijke componenten om deze zoektocht te kunnen volvoeren.

De belangrijkste hinderpaal die we tegenkomen in het doolhof is het idee, dat we een afgescheiden individu zijn, dat we deze zoektocht alleen en zonder steun moeten doen. In je zoektocht ontmoet je andere mensen en je ‘klampt’ je aan hen vast om de ‘liefde’ bij hen te vinden.

De speciale relaties en de Heilige Relatie.

Het meest belangrijke instrument om te ontdekken wat liefde is, zijn de relaties. Hoe dan ook zijn we in relatie. We komen allemaal voort uit een relatie tussen een man en een vrouw, je vader en moeder en we zijn verbonden in familierelaties.

Wat we uiteindelijk moeten gaan ontdekken is dat we verbonden zijn met alles wat is, maar dat is op louter geestelijk niveau. Om dit te leren gaan we door een proces van ‘fouten’ en vergissingen. Deze ogenschijnlijke ‘fouten’ zijn optimaal in ons leerproces, je zou kunnen zeggen dat ons leerproces bestaat uit het maken van vergissingen als een soort afstrepen welke weg je niet moet lopen.

De belangrijkste leerweg hierin is, wat in Een cursus in wonderen, de speciale relatie wordt genoemd. Dit is de verbinding die gemaakt wordt met een ander mens die gezien wordt als de ‘bron’ van de liefde. Je denkt de ‘liefde’ gevonden te hebben. Je projecteert je verlangen naar liefde op de ander en in eerste instantie wordt die ‘liefde’ beantwoord. Doch na geruime tijd komen er spanningen in deze roze ‘liefdeswereld’ en ontstaan er strijd en verwijten en kan er een scheiding plaatsvinden tussen de twee ‘geliefden’.  Deze zogenaamde mislukkingen in relaties brengen veel pijn en lijden met zich mee.

Wat we ons onvoldoende realiseren is dat om te ontdekken wat Liefde is, deze ‘mislukkingen’ noodzakelijk zijn, aangezien wij als God zijnde, vrij zijn om alles te onderzoeken, als een soort ‘schiftingsproces’. Alle ervaringen zijn in wezen neutraal en God heeft geen oordeel. Om te ontdekken dat je de Liefde nooit verloren bent, ga je door een proces van vergissingen, je komt echter weer ‘thuis’ als je het zoeken opgeeft. Dan besef je dat je altijd al Thuis was en je de ‘verkeerde’ kant opliep en keek. Je hoeft de Liefde niet te zoeken, je bent DAT, het is echter louter Geestelijk en niet in de Vorm. Het is niet aan tijd en plaats gebonden, het is Eeuwig. Hierin gaan we van een speciale relatie naar een Heilige Relatie, waarin we zien dat alles en iedereen Heel en Compleet is.

De afscheiding heeft nooit plaatsgevonden.

In het doolhof zijnde, weet je niet welke weg je moet nemen, terwijl je daar zoekende bent, heb je het idee dat je het alleen (moet) doen, echter al die tijd wordt je begeleid en ben je verbonden met God, dan wel de Heilige Geest in ons. Het vraagt van ons dat we onze ogenschijnlijke individualiteit moeten opgeven en bereid zijn om te gaan luisteren naar onze innerlijke Stem.

Waar het omgaat is dat jij het idee moet opgeven dat je een afgescheiden individu bent die deze weg gaat. Het heeft echter in de werkelijkheid nooit plaatsgevonden. God, dan wel JIJ, als Zoon van God,  kunnen zich niet van elkaar losmaken, wij zijn voor eeuwig verbonden met Liefde, dan wel met God.

Het Spel wat we hier spelen, lijkt ‘echt’ omdat we erin geloven en het serieus zijn gaan nemen. Wij gaan door dit spel heen om te zien en te ontdekken wat Liefde is, om te ontdekken dat we Liefde ZIJN en dat dit de uitbreiding is die wij als deelnemers aan de Schepping geven. In dit Spel onderzoeken we alles wat niet Liefde is, om te ontdekken dat het een Spel is en dat we ‘vergeten zijn erom te lachen.’