In de afgelopen jaren heb ik veel teksten geschreven die bedoeld waren om licht te brengen op de weg die we hier op Aarde gaan.

Nu wil ik aanreiken dat deze weg een ‘omweg door de angst’ is.  We leren Liefde kennen door zijn ogenschijnlijk tegendeel: angst.

Angst heeft de functie van een scherp snijdend zwaard, waarin we leren onderscheid te maken tussen wat werkelijk Waardevol is of waardeloos. Het scheidt het kaf van het koren.

Onlangs schreef ik een tekst over Onvoorwaardelijke Liefde. In ons zit een groot verlangen naar leven vanuit een Liefde die onvoorwaardelijk is. Ergens weten en voelen we dat deze Liefde er is en we voelen ook dat dit in ons aanwezig is.

Het is een soort ‘energieveld’ van Lichtheid- oneindigheid – Stilte – Geluk. Het zijn woorden die het benaderen, maar in essentie is Liefde niet in woorden uit te drukken. Het is altijd meer dan dat en dat is ook mooi in zijn grootsheid en in zijn mysterie. Het voelt als een ‘energetisch’ verlangen, als een hunkering naar Thuis en tegelijkertijd beseffen we dat Het er al Is en je het niet kunt bereiken door je best te doen of een ‘goed’ mens te willen worden.

Liefde is altijd Aanwezig en het gaat om het doorzien van alle belemmeringen en ideeën die we er tussen hebben gezet. Liefde is daar wanneer je kan zijn met zijn ogenschijnlijk tegendeel angst. Lees verder →

Ziekte wordt in onze maatschappij doorgaans beschouwd als een teken dat er iets mis is gegaan. Er is iets gebeurd wat niet had moeten gebeuren, en we kunnen er maar beter voor zorgen dat het snel weer is opgelost. Maar als we anders naar ziek zijn leren kijken, dan kunnen we gaan zien dat er helemaal geen sprake is van een vergissing. Rüdiger Dahlke deed dat in zijn boek ‘Ziekzijn: signalen van de ziel’, dat in 1992 verscheen en een opvolger was van zijn eerdere boek De Zin van Ziekzijn (met co-auteur Thorwald Dethlefsen in de jaren tachtig samengesteld). In beide boeken stellen de auteurs dat ziekte een boodschap is van de ziel, een signaal dat verdrongen emoties en onbewuste mentale overtuigingen zich uiteindelijk in het lichaam hebben vastgezet. Met hun boeken hoopten de auteurs bij te dragen aan een andere kijk op ziekte, als een oproep van de ziel om het verborgen signaal te onderzoeken en bewust te worden, zodat er heling kan ontstaan. Een zelfde visie vind ik terug in het boek  ‘Gesprekken met Jeshua’, van Pamela Kribbe, waar Jeshua (of Jezus) ziekte een ‘richtingaanwijzer’ noemt. In de laatste decennia is deze visie breder geaccepteerd geraakt, en ook in Een Cursus in Wonderen is het een van de meest centrale thema’s.  Lees verder →

Onvoorwaardelijke liefde

Het is een sleutelzin in Een Cursus in Wonderen: Liefde kan niet worden onderwezen, maar wel worden ervaren. Letterlijk staat er “Een universele theologie is onmogelijk, maar een universele ervaring is niet alleen mogelijk, maar zelfs noodzakelijk” (ECIW.Vw.ix).

Waar het op neerkomt is dat je Liefde niet uit een boekje kunt leren, maar dat het een ervaringsproces is waar je hoe dan ook doorheen gaat, als je Ziel besloten heeft een incarnatieproces op Aarde aan te gaan. Dat besluit om op aarde te zijn, wordt ingegeven door een incarnatievraag die je bij je draagt als gevolg van onopgeloste pijn uit vorige levens. Teneinde die pijn volledig te doorzien en uiteindelijk te helen kies je precies díe condities uit – zoals ouders, familie en land – die jouw incarnatievraag kunnen spiegelen. Zo is mijn huidige incarnatie bedoeld om tot een eindconclusie te komen over macht. In het grote gezin waarin ik werd geboren, met maar liefst 10 kinderen, was er inderdaad sprake van een ouderpaar dat zich onderdrukkend en autoritair – zelfs bruut – opstelde. Als kinderen hadden wij niets in te brengen en mijn ouders joegen mij angst aan. Later in mijn leven zag ik hoe mijn ouders en de familie waarin ik geboren ben, in hun onschuld niet beter wisten en optimale spiegels vormden voor de onderdrukkende en autoritaire kanten in mijn eigen persoonlijkheid. Zij vormden de opmaat voor mijn zoektocht naar onvoorwaardelijke Liefde. Lees verder →

Deze oproep kreeg ik enige jaren geleden, vanuit een consult met een medium die contact met heeft met de Meesters van Licht en Genezing. Het was een oproep om echt me te laten leiden vanuit mijn Hart, mijn Innerlijk Zelf zonder tussenkomst van mijn persoonlijkheid.

In Een cursus in wonderen wordt in hoofdstuk 30 “Het nieuwe begin” (ECIW.T.30.) eenzelfde oproep gedaan, namelijk om elke dag te beginnen met het besluit om vanuit je zelf geen beslissingen te nemen. Het uitgangspunt hierin is dat je voor jezelf een Gelukkige dag wenst, doch dat jij dit niet zelf kan bepalen wat Gelukkig Zijn inhoudt.

In feite wordt er gezegd, daar hoef je en kan jij niet voor zorgen. Gelukkig Zijn is jouw intrinsieke Zijnskwaliteit. Het is al en kun je dit leven in het dagelijks Bewust Aanwezig zijn vanaf je ontwaken tot aan het slapen gaan, of wil jouw persoonlijkheid bepalen hoe de dag eruit moet zien en wat hij denkt nodig te hebben om ‘gelukkig te zijn’. Lees verder →

Als we de weg van bewustwording bewandelen, komen we hoe dan ook in aanraking met het ogenschijnlijk ‘moeten opgeven’ van zaken die jij denkt nodig te hebben om te kunnen functioneren in de wereld.

Het zijn de menselijke gehechtheden die samenhangen en voortkomen uit onze identificatie met het lichaam en de ego-persoonlijkheid.

Het zijn zaken zoals, lichamelijke genoegens- eten, drinken, seksualiteit, vrijen, seks, geld, roem, je wereldse status, macht. Speciale ‘liefdesrelaties’. Je familie, je kinderen, ouders.

Het zijn al die verbindingen met de menselijke wereld waar jij je veiligheid en ‘geborgenheid’ aan denkt te kunnen ontlenen. Waaraan je jouw ‘identiteit’ koppelt. Wie ben ik zonder dat ?  Ik heb dat nodig om te kunnen bestaan en het opgeven of loslaten van die behoeftes wordt als een groot verlies of offer gezien. ‘Ik ben niemand zonder dat’.

Waar deze tekst over gaat is dat we in onze Weg hier op Aarde er uiteindelijk voor komen te staan om  al onze gehechtheden die samenhangen met het lichaam c.q. de persoonlijkheid, moeten gaan opgeven. Vanuit de persoonlijkheid gezien voelt het als een offer, in de Werkelijkheid geef je uitsluitend een illusie en een –in vele gevallen– een verslaving op waarin je gevangen bent. Als je bereid bent dit zogenaamde offer te brengen, zul je zien dat dit werkelijke Bevrijding brengt en je in contact brengt met Wie je in Wezen bent. Lees verder →

De zoektocht naar liefde

Ons gehele menselijk bestaan draait om het ‘verkrijgen’ van Liefde. We jagen het achterna, willen het voor elkaar krijgen, hopen geliefd te worden en worden er soms hopeloos van. Steeds opnieuw proberen we het via een ander te verkrijgen (of hebben we te maken met een ander die het van ons wil), steeds opnieuw zoeken we buiten onszelf.

Lees verder →

Niemand is schuldig

Het is een radicaal statement en misschien wel de meest intrigerende stelling uit Een Cursus in Wonderen: je bent altijd in een staat van schuldeloosheid. Dat geldt voor iedereen. En hoewel de derde paragraaf van hoofdstuk 14 over de keuze voor schuldeloosheid gaat, is er feitelijk sprake van een keuze, die geënt is op onze vrije wil. In de werkelijkheid ben je en was altijd zonder schuld. Of je het nu wilt of niet. Lees verder →

Een aantal teksten terug beschreef ik hoe je tot innerlijke vrede kunt komen door middel van een innerlijke houding en de discipline van acceptatie (ofwel vergeving). Vervolgens hebben we gezien dat dit proces zich afspeelt in drie ‘lagen’ – de persoonlijkheid, de ziel en de oorsprong. Nu is het tijd om te kijken hoe dit bewustwordingsproces verloopt – en dat is door middel van ervaringen die in wezen neutraal, maar voor de persoonlijkheid vaak emotioneel beladen zijn en gepaard gaan met veel spanning en angst. Ofwel door er een betekenis aan te geven van een ‘goede’ dan wel een ‘pijnlijke’ ervaring. Feitelijk weten we niet de betekenis van een ervaring en zien we pas achteraf hoe behulpzaam voor de bewustwording een zogenaamde ‘pijnlijke’ ervaring is

Lees verder →

De teksten die we de afgelopen tijd met elkaar besproken hebben zijn er vooral op gericht geweest te laten zien hoe we door middel  van ervaringen vanuit de persoonlijkheid tot bewustwording komen en hoe je vanuit een geringe bereidwilligheid in contact komt met het stille bewustzijn waarvan uit acceptatie je weer tot innerlijke vrede brengt.

In deze tekst wil ik gaan beschrijven hoe de persoonlijkheid een onderdeel of laag vormt van een veel groter veld, namelijk van drie lagen die tezamen het werkingsveld vormen van de Goddelijke Schepping. In Een cursus in wonderen worden deze drie aspecten de Heilige Drie-eenheid genoemd: Vader,  Zoon en de Heilige Geest.

Lees verder →

Hoewel we altijd Liefde zijn, zullen we dat pas ervaren wanneer we de belemmeringen die we tussen onszelf en het besef van Liefde geplaatst hebben, opheffen. Dat gebeurt door middel van vergeving, en vergeving is eigenlijk niets anders dan acceptatie. Juist wanneer we ons verzetten tegen de belemmeringen, en deze niet kunnen accepteren, neemt ons lijden toe. In Een Cursus in Wonderen staat dat er geen andere wil is dan de wil van God, en dat van ons slechts ‘een geringe bereidwilligheid’ wordt gevraagd, om tot dat besef te komen. Voor de persoonlijkheid is dat een lastige kwestie, want die wil zijn ‘eigen leven’ hoe dan ook onder controle houden. Zijn hele overlevingsstrategie is erop gericht gelukkig te worden, desnoods ten koste van anderen.

Lees verder →