Zijn in doen en doen in Zijn

Inleiding.

Het lijkt wel een koan, als ik het zo opschrijf. Zijn in doen en doen in Zijn. Het lijkt een paradox en het intrigeert me om deze twee, hoe zou ik het noemen’begrippen’ tegen het licht te houden om ze te verhelderen.

In mijn persoonlijke levensweg staan deze twee begrippen centraal en is het mijn basisthema vanuit mijn kindpijn met daarin de vraag ‘mag ik er zijn’ en dat heeft zich in de loop van mijn leven omgezet in de centrale vraag ‘Hoe kan ik doen in Zijn en Zijn in doen’. Ofwel hoe kan ik verbonden zijn met het eeuwige Nu en daarin handelend zijn in het menselijke. En om het weer anders te zeggen, hoe kan ik me in het  menselijke handelen steeds verbonden (blijven) voelen met het Goddelijke. Steeds meer zie ik hoe zo’n herhalend basisthema een inwijdingsweg vormt om tot een werkelijk Inzicht te komen. Bij mij gaat dat over Zijn in doen en doen in Zijn.

Lees verder →

“We zijn het serieus gaan nemen en zijn vergeten erom te lachen”(ECIW T.27.VIII.6.2.)

Waarschijnlijk is dit een van de meest geciteerde quotes uit Een cursus in wonderen, die ons aanreikt dat we de wereld waarin we leven voor echt zijn gaan aanzien en niet doorzien dat het een waanbeeld is..

Hieronder wil ik gaan beschrijven hoe we op een andere manier naar de wereld kunnen kijken en er wellicht om kunnen lachen, maar tegelijkertijd ook de kwaliteit ervan in kunnen gaan zien in het licht van ons bewustwordingsproces hier op Aarde.

Je kan pas lachen als je de grap ervan inziet.

Lees verder →

Van een speciale relatie naar een Heilige Relatie.

Terugkijkend kan ik zien, dat ik dacht dat het mij veel moeite zou kosten om dit te bereiken, echter in de Werkelijkheid kost het geen enkele moeite en is het vooral het leven vanuit de ego-persoonlijkheid in de speciale relatie die veel moeite en inspanning vraagt, en een belemmering vormt voor het in contact komen met de Heilige Relatie.

Ik zie dat het je wezenlijke Natuur is dat je vanuit een Heilige Relatie in het Leven staat en het vraagt van je dat je zogenaamd ‘alles’ opgeeft, echter in de Werkelijkheid geef je slechts illusies op en ontvang je alles. In dit licht besef ik dat ik dit altijd al bezit en ben. Je bent De Heilige Relatie.

Lees verder →

Wie ben ik ?

In essentie is dit de meest belangrijke vraag die wie kunnen stellen. Vanuit de persoonlijkheid gezien is het voor de hand liggend dat je deze vraag met het noemen van je naam beantwoordt. Op dat niveau is dat ook waar, je hebt in dit aardse leven een naam gekregen waarmede je je identificeert. Zo heet je en dit ben je, deze persoonlijkheid met die naam. Daarmede onderscheid je je van andere mensen en je valt ogenschijnlijk met deze persoonlijkheid samen.
Echter op essentieel niveau ben je niet die persoonlijkheid, heb je geen naam en is die vraag van Wie ben ik, niet aan de orde en eigenlijk ook niet te beantwoorden, uitsluitend in termen van wat je niet bent, je bent niet die persoonlijkheid, niet dit lichaam, je bent niet geboren en gaat niet dood, wat je bent is louter bewust Zijn. Louter Liefde.
Dat wat je als jouw persoonlijkheid ziet, zijn feitelijk allemaal aannames die je vanuit de persoonlijkheid wel als vanzelfsprekend beschouwt, echter vanuit dat wat je in Wezen bent, is er geen vraag, zelfs niet een antwoord.

Lees verder →

Feitelijk is de Natuur der dingen dat we niet weten hoe het Leven zich ontvouwt en wat er ( gaat ) gebeuren of wat er nu gebeurd. Als persoonlijkheid heb je behoefte aan het weten hoe de dingen zich gaan ontvouwen, of om het anders te zeggen, dat je er vanuit gaat dat je het leven kunt bepalen.

De basis van onze ik-persoonlijkheid is gebaseerd op veiligheid, op het voorkomen van zaken die zijn ‘bestaan’ kunnen bedreigen. Als we het leven van de geïdentificeerde persoonlijkheid beschouwen, zien we dat al zijn handelingen, belangen, verlangens er op zijn om ‘in leven’ te blijven. En dat houdt in dat het lichaam als dat ben ik wordt geïdentificeerd en alles wordt ingezet om dat lichaamsbestaan veilig te stellen.

Lees verder →

Gehechtheid en onthechting.
In wezen zijn we allemaal gehecht zolang we ons identificeren met ons lichaam. Je kunt niet spreken van gering of veel gehechtheid. Je bent als persoonlijkheid sowieso gehecht, daar is geen maat voor van veel of weinig.
In onze weg hier op Aarde is het bewustwordingsproces erop gericht om te doorzien dat je gehecht bent en hoe je in een onthechtte staat kan leven.
Dit vraagt uiteindelijk dat je al je gehechtheden doorziet en loslaat. Er is geen tussenweg, je kunt niet een beetje onthechten, want dan hou je alles vast. Het lijkt een hele transformatie te vergen en gepaard te gaan met verlies. In de Werkelijkheid verlies je niets, maar win je alles. Het is een weg waarin je gaat zien dat gehechtheid je afhoudt van een werkelijk doorvoelen Wie je bent. Doorzien dat al je gehechtheid gepaard gaat met een afhankelijkheid van zaken, dan wel van personen buiten je.

Lees verder →

Het spel van slachtoffer en dader

We komen er niet onderuit

Zolang we denken dat we een lichaam zijn met een bepaalde persoonlijkheid – en iedereen die hier op aarde komt is daarvan overtuigd – zullen we bezig zijn met slachtoffer- en daderschap. Als we eerlijk naar onze ervaringsweg op aarde kijken, moeten we inzien dat we afwisselend dader en slachtoffer zijn geweest. We doen dat niet zozeer omdat we het willen (veel van deze rollen spelen we zelfs onbewust), maar we doen het, omdat het de enige manier is om tot bewustwording te komen van wat Liefde is. Het is letterlijk onoverkomelijk.

Als er een voorkeur is voor bijvoorbeeld het slachtofferschap, dan heeft dat te maken met de intentie van onze ziel, die een bepaalde ervaring nodig heeft om tot inzicht te komen. Maar of je nu het slachtoffer uithangt of de dader, dat maakt in feite niet uit. Het is allemaal hetzelfde, wanneer je beseft dat de rollen die we spelen allemaal zullen leiden tot bewustwording. Lees verder →

Er is geen tijd, uitsluitend in onze ego-ervaring van verbonden te zijn met het lichaam en de identificatie met de aardse werkelijkheid van dag en nacht,, verleden, heden en toekomst. Dit is onze aardse beleving en het is voor ons leven hier op Aarde ook zinnig om in die aardse tijdsberekening met elkaar om te kunnen gaan. Bijvoorbeeld om afspraken te kunnen maken of om te weten hoe het laat het is et cetera.

Echter in de werkelijkheid is er geen tijd en uitsluitend Nu als eeuwig ritme in de kosmische eenheid van geen begin en einde. Dit in tegenstelling tot de wereld van de dualiteit, van goed en kwaad, slachtoffer en dader, man en vrouw, dood en leven en alle tegenstellingen en voor-oordelen die er plaatsvinden tussen mensen.

Hoe kunnen we die ’twee werelden’ verenigen, of kan dat niet. Is er sprake van een tegenstelling, of is deze ogenschijnlijk. Hangt het af vanuit welke positie we er naar kijken, ben je geïdentificeerd met je persoonlijkheid dan ervaar je de wereld van de dualiteit, voel je jezelf verbonden met je Innerlijk Zelf, dan ben je in de Waarnemerspositie en ben Getuige van het eeuwige spel van donker en licht, bewegingen van het ego-denken en al die emoties die hieraan verbonden zijn.

Dit kan alleen gebeuren als je niet geïdentificeerd bent met je persoonlijkheid. Waar het om gaat is dat je,-en verbonden bent met het menselijke, met de wereld van de dualiteit- en verbonden bent met het eeuwige Nu en dat dit tegelijkertijd plaats vindt en daar gaat deze column over. Je bent God en mens tegelijkertijd.

Lees verder →

Inleiding

Toen ik dit citaat uit Een Cursus in Wonderen voor het eerst las – ‘Geen enkele klacht is gegrond’ – wíst ik dat het waar was. Tegelijkertijd dacht ik dat het nog een lange weg zou zijn om het écht te realiseren. Want in mij voelde ik nog steeds een ‘klacht’ die voortkwam uit gevoelens van tekort, en die zich uitte in innerlijke spanningen. Inmiddels kan ik op alle fronten voelen dat het waar is: dat geen enkele klacht gegrond is. Het is alsof ik wakker ben geworden uit een nare droom die – ogenschijnlijk – heel lang heeft geduurd. Lees verder →

En God zet de laatste stap…….Zet de laatste stap, wat feitelijk geen stap is, maar een initiatie, een inwijding in je Ware Zelf. Overgave aan ……..de Leegte, het Niets, de Stilte.

In het proces waar ik me in het afgelopen jaar  in bevond kan ik me goed vinden in dit citaat uit de cursus in wonderen.

Ik begrijp, of beter gezegd voel nu wat hiermede aangegeven wordt. In feite is het een proces waar in het gaat om totaal over te geven, zelfs het idee van overgave los te laten.

Het beste is het om het  te omschrijven , dat ik me laat leiden door mijn innerlijk Zelf, dit voelt als te zijn in mijn Hart, een gewaar zijn van daar te zijn. Dat dit mijn feitelijke Ik is, deze innerlijke gloed, energieveld, Stilte, Aanwezigheid.

Zonder dat daar de wil tussen zit, een natuurlijke overgave en tegelijkertijd is het lichaam, met zijn energieën aanwezig, niet als storend, maar als een fysiek element van mijn aardse verschijningsvorm.

Ik ben daarmee in deze aardse sfeer en schrijf op de computer en gebruik de woorden die opkomen om ze in de tekst neer te zetten.

Het is goed, in een neutrale zin, zonder opsmuk of het ‘goed’ te willen hebben. Een natuurlijke vrede is aanwezig in me en voelt als heel gewoon. Dit is het, ik hoef er Niets voor te doen. Lees verder →