Het Heilig Ogenblik en de Heilige Relatie vallen samen.

In feite is er geen moment dat we niet verbonden zijn met onze naaste, met alles wat is.

Daarvoor hoeven we niets te doen, de cursus roept daar ook toe op om niet iets te doen om in Liefde verbonden te zijn met onze broeder. Het lijkt, als we nog vanuit het ego-bewustzijn in het leven staan, een hele stap om dit te kunnen bereiken, echter er wordt niets van je gevraagd, ofwel een offer hoef je niet brengen, uitsluitend de gedachte op te geven dat er ‘buiten’ jou iets is, die je gelukkig kan maken. Er is niets buiten je, behalve de ogenschijnlijke veelheid van een materiële wereld, waar wij betekenis aan (kunnen) geven. Want daar ben je vrij in en zo lang je ervoor kiest dat je iets nodig hebt van buiten je, dan ben je verwikkeld in een afhankelijkheid- en machtsbehoefte, wat lijden, pijn en onvrede, met zich meebrengt.

In deze tekst wil ik deze gedachte verder uitwerken.

Vanuir de wereld van lichamen, door krankzinnigheid gemaakt (Eciw.T.H.18.IX.3.1).

Jezus gebruikt in de cursus dit soort uitspraken om aan te duiden wat in Zijn ogen de ego-wereld inhoudt. Een wereld van waanzin. Vanuit onze ego-wereld gezien zijn dit nogal heftige uitspraken, maar in de Werkelijkheid is dit echt de waarheid. We identificeren ons, vanuit ons ego-bewustzijn, met een lichaam, die zolang het zijn functie vervuld op Aarde optimaal is, echter het is louter een leermiddel en heeft verder geen betekenis, net zoals de gehele wereld van de vorm. Zolang we ons vergissen in de ware betekenis van het lichaam en dit als onze identiteit zien, leven we in wereld van pijn en lijden, waarin ‘geluk’ afhankelijk wordt gesteld van buitenaf gestelde doelen en verlangens.

In deze tekst wil ik deze illusie opnieuw gaan belichten en hoe wij in ‘twee werelden’ (Eciw.T.18.1.) leven.

Op wat voor wijze leren we op Aarde.

Leerproces.

Als je hier opnieuw incarneert, kom je hier met een scenario / blauwdruk of Goddelijk Plan  om in dit leven bepaalde thema’s waar je jezelf nog niet heel in acht, onder ogen te zien.

Je komt met een verlangen hier op Aarde om te leren bepaalde zaken anders te willen gaan zien. Je zou kunnen zeggen, je wordt geboren met een rugzakje vol met oordelen die je hebt opgebouwd uit vroegere ervaringen uit andere levens op Aarde. De CIW zegt, de geboorte is een vervolg.

Om dit proces van heelmaking of vervolmaking zo optimaal mogelijk te maken, word je geboren in omstandigheden die voor jou het meest passend zijn om die items die je in dit leven onder ogen wil zien, jezelf bewust te maken.

Lees verder →

Liefde,

Liefde is alles wat IS,

Heeft geen tegendeel en is niet te bevatten,

In woorden, noch in gedachten.

Als ogenschijnlijk tegendeel werd

Angst gemaakt,

een wereld, vol met geweld, haat en schuld.

Een wereld van illusie en waan,

Van polaire tegenstellingen,

Tussen ik en de ander.

In een geprojecteerde droom,

Die ogenschijnlijke waarheid verbeeld,

Van lijden, dood en verderf.

Het opgeven daarvan,

Lijkt op sterven,

Maar is verrijzenis

Naar een eeuwig Leven,

Van vreugde, zonder pijn

Alle illusies verdwenen,

Het was geprojecteerde schijn.

Gewoon de cursus toepassen.

In 1992 kwam ik in contact met de cursus, toen nog in het Engels. Ik werd erdoor geraakt en ben er mee begonnen, ik kan redelijk goed Engels lezen, maar toch bleef dat een handicap om het goed te ‘leren’   Ik vond het echt fijn toen de cursus eind ’99 vertaald was en ik er echt mee aan de slag kon.

Nu, kan ik zeggen dat ik een redelijk geoefende leerling van de cursus ben. Wat ik in deze tekst wil gaan doen is om een soort ‘handleiding’ te gaan schrijven over het toepassen van de cursus, want in de loop van mijn eigen leerproces heb ik gezien hoe lastig het is om de cursus in zijn essentie , altijd weer en echt toe te passen.

Het vraagt van je dat je je gehele geconditioneerde levenspatronen van je manier van leven als ego-persoonlijkheid onderzoekt en bereid bent om dit los te laten en over te geven aan je Innerlijke Leiding om te ontdekken dat dit jouw Ware Wezen, of Ware Natuur is. Uiteindelijk ga je dan zien dat je in wezen niets hebt opgegeven en alles hebt ‘gewonnen’.

Hieronder zet ik, voor zover mogelijk, een aantal aspecten op een rijtje die  ‘aan bod’ komen als met de cursus aan de slag gaat en wil toepassen.

Is, als zeilen in de nacht,

naar niet geziene oevers,

vanuit een Innerlijk Weten,

Waar de haven wacht.

Tegelijkertijd Thuis en onderweg,

In een dwalende zoektocht,

van een nooit begonnen reis,

vol met angsten en dromen.

Wanneer liefde ver weg lijkt,

er nooit te zijn geweest.

Is dit een vertwijfeld ronddwalen,

van eindeloos zoeken en vinden.

Verdwaald in dit lijden van het vergeten,

is er een sterke opmaat,

Voor het vreugdevol herinneren,

terug te keren in de Stilte van het Hart.

Uiteindelijk en in beginsel is alles Genade.

We gaan hier op Aarde door de dualiteit heen en vandaaruit ‘leren’ we om uiteindelijk terug te keren naar onze Ware Natuur. Dan heb je je missie voltooid en heb je de verbinding met het Goddelijke in het menselijke voltooid. God en Mens in Een.

Het woord dualiteit zegt het al, we leven in een wereld van tegenstellingen, alles wat we hier op Aarde ervaren heeft een tegendeel, dat uit zich het best in termen van goed en kwaad, wit en zwart, dag en nacht, het mannelijke en het vrouwelijke, ontvangen en geven, etc.

Wat we ons in eerste instantie niet beseffen is dat deze wereld van tegenstellingen optimaal  is voor onze leerweg om bewust te worden van onze vergissingen. Je zou kunnen zeggen dat de dualiteit fungeert als een spiegel waarin we onze ‘fouten’ kunnen herkennen.

Dit gaat niet van de ene op de andere dag. Er gaan soms vele jaren van pijn, strijd en gedoe aan vooraf voordat we bereid zijn om anders naar onze werkelijkheid te kijken. Als we bereid zijn om te leren luisteren naar onze Innerlijke Stem, geeft die ons aan wat de diepere betekenis is van onze ‘fout’ en kunnen we vanuit vergeving naar onszelf en de ander of de omstandigheid gaan kijken.

Dan is de Genade geboren, die al die tijd op ons wachtte en is ons verleden een heilzame leerweg gebleken.

Hieronder wil ik in grote lijnen deze weg uiteenzetten.

Aanwijzingen en aanknopingspunten voor het lezen en bestuderen van de Cursus in Wonderen (CIW).

Inleiding.

Uitgangspunt bij het lezen en bestuderen van de Cursus is dat de CIW niet een ‘normaal’ studieboek is waar je iets leert, maar de bedoeling van de CIW is dat je iets ‘ontleert’.

Het vraagt van ons om een geheel gedachtestelsel los te laten, dat erop gebaseerd is dat jij je als ego-persoonlijkheid indentificeert met dat je een lichaam c.q. persoonlijkheid bent, die zich afgescheiden van alles staande houdt in een wereld van tekort en aanval en geweld. Dit afgescheiden wezen wordt geboren, heeft een aardse overlevingstocht en sterft.

Dit gedachtestelsel oftewel het ego is een illusie en weerhoudt ons om in contact te komen met wat onze werkelijke Identiteit is namelijk een onsterfelijk geestelijk wezen (Zoon van God) verbonden in Eenheid met Zijn Schepper, verbonden met  God.

De CIW heeft niet als bedoeling om te informeren maar om te transformeren. De gehele opzet is erop gericht om dat deel van onze (denk)geest, dat zich met bovenstaand gedachtestelsel heeft geïndentificeerd om te zetten, te transformeren naar een totaal andere visie op de Werkelijkheid.

Het is een spiritueel boek, geen theologische verhandeling, het legt de nadruk op toepassing in plaats van theorie en op ervaring in plaats van theologie. (Voorwoord.ix). En voorts: ’ Een universele theologie is onmogelijk, maar een universele ervaring is niet alleen mogelijk, maar zelfs noodzakelijk’ (VvT.In.2.5.)

Het Cursusboek bestaat uit drie delen;

De Cursus behandelt universele spirituele thema’s. Jezus als auteur van de Cursus benadrukt daarin dat het slechts één versie van de universele leerweg is. ‘Er zijn vele andere, en deze verschilt alleen in vorm. Zij leiden uiteindelijk allemaal tot God’ (Voorwoord ix).

1)
 Het Tekstboek , dit is grotendeels theoretisch van aard en zet de concepten uiteen waarop het denksysteem van de Cursus in gebaseerd. Deze ideeën bevatten de grondslag voor de lessen van het Werkboek. Het is de theorie van het tekstboek en de praktische toepassing van het Werkboek die het geheel tot een concensieus en uniek transformatie-werkboek maakt.

2)

 Het Werkboek bevat 365 lessen, één voor elke dag van het jaar.

3)

Het Handboek voor Leraren, dat in een vraag-en-antwoordvorm is geschreven, geeft antwoord op enkele van de meest voor de handliggende vragen. Het bevat tevens een verklaring van een aantal termen die de Cursus gebruikt.

Tenslotte wordt in het voorwoord opgemerkt: “De Cursus pretendeert niet ultiem te zijn en evenmin zijn de werkboeklessen bedoeld om de leerweg van de student tot een voleinding te brengen. Aan het eind wordt de lezer overgelaten aan de zorg van zijn of haar eigen Innerlijke Leraar, die heel het verdere leerproces zal leiden zoals Hij het juist acht.”

1 Aanwijzingen bij het bestuderen van de CIW.

De Cursus in Wonderen houdt in dat je een student bent van een Cursus en dat betekent dat je studeert.

Studeren bestaat uit een serieus, gedetailleerd onderzoek naar iets Het veronderstelt lezen en opnieuw lezen.

Het veronderstelt discipline en een doorzettingsvermogen om steeds opnieuw een zienswijze te willen onderzoeken die weerstand oproept voor je ego-persoonlijkheid en zogenaamde  risico’s vraagt, doordat het de zienswijze hoe jij jouw wereld ziet, op z’n kop zet.

Het studeren en deze theoretische benadering geeft de indruk van een ‘intellectuele trip’ en dat deze je weghoudt van een ‘universeel’ ervaren waar de Cursus je naartoe zou leiden.

De rol van studeren.

Echter de Cursus maakt geen onderscheid tussen voelen en denken, ofwel het Hoofd en het Hart en ziet deze niet als tegenstelling, maar als een eenheid.

Overpeinzing over schuld en schaamte.

Inleiding

In mijn vorige overpeinzing over de heilige relatie en de speciale relatie, beschreef ik een aantal ervaringen van mij zelf die ik vanuit mijn persoonlijkheid uitleefde in mijn speciale relaties. Deze ervaringen verdienden geen schoonheidsprijs in de zin van, het waren ervaringen waar ik mezelf voor schaamde en mezelf schuldig over voelde.

Vooral de ‘bekentenissen’ over mijn obsessieve verslaving in de sexualiteit en de overspeligheid en mijn gewelddadigheid, in mijn relaties waren daarmede verbonden.

Dergelijke onderwerpen liggen, hoe vrijmoedig we ook in deze tijd denken te zijn, nog sterk in de taboesfeer, men praat hier liever niet over en zijn beladen met gevoelens van afkeuring en morele verontwaardiging.

Ik zag achteraf dat het erover schrijven voor mij een gevoel van bevrijding betekende en ze daardoor echt achter me kon laten en kon gaan zien dat het een neutrale ervaring is waar ik in dit leven door heen gegaan ben.

Uiteindelijk kon ik daardoor zien hoe deze ervaringen mij veel gegeven hebben en me op allerlei manieren bewust hebben gemaakt van mijn afhankelijkheid, behoefte aan erkenning en niet geheelde pijn van afwijzing en kon zien dat ik onschuldig was.

Achteraf realiseerde ik me dat het beschrijven van deze ervaringen gepaard gingen met door gevoelens van schuld en schaamte heen te gaan om dit in de openbaarheid te kunnen brengen.

Deze gevoelens belemmerde me in eerste instantie om daar rond voor uit te kunnen komen, ze te durven delen en ze echt te gaan zien in hun neutrale vorm, namelijk ervaringen die mij een les aanreikten.

Noch goed, noch kwaad.Het zijn neutrale ervaringen en op deze wijze leren we hier op aarde en gevoelens van schuld en schaamte kunnen een grote belemmering vormen om dit onder ogen te zien.

Deze constatering bracht me op het idee om dit thema van schuld en schaamte verder uit te werken en het meer in het licht te zetten.